Het leek de afgelopen week wel een wedstrijdje ‘Wie kan met de hoogste snelheid gepakt worden.’ In Zeeland werden drie motorrijders gepakt die 219 km/h reden waar honderd is toegestaan. Knap, denk je dan nog. Duur ook, als tweede gedachte. Toch kan het harder en nog duurder waarschijnlijk. Op de N201 – een provinciale weg tussen Hilversum en Zandvoort – perste een motorrijder er 243 km/h uit. Ter plekke geldt een maximumsnelheid van tachtig kilometer. Zijn motormaatje had blijkbaar zijn dag niet, die reed slechts een schamele 201 km/h.
Dolle koeien
De goegemeente brandt deze snelheidsduivels op verontwaardigde toon tot op het bot af en maakt ze uit voor rund. Daar valt best wat voor te zeggen. Toch maak ik ze niet voor rund uit, maar voor koeien. De meest aandoenlijke soort om specifieker te zijn. Ze doen mij denken aan koeien die na een lange winter op stal de wei weer in mogen en met de kolder in de kop het groene gras induiken. Iedereen kent de beelden van doldrieste, steigerende, bokkende en springende viervoeters die dolblij zijn dat ze weer in de wei mogen.
Frisse lucht
Een zuivelfabrikant heeft de doldwaze koeien omarmt en pakt er groots mee uit in video’s en advertenties. Terecht, iedereen vindt het prachtig mooi om te zien wat vrijheid en frisse lucht voor die beestjes betekent. Kan de KNMV voor de verandering volgend voorjaar niet voor de 391ste keer uitpakken met een waarschuwing dat motorrijders rustig moeten beginnen na een lange winterstop, maar kan het de doldwaze motorrijders niet omarmen? Alles onder het motto: kijk toch eens wat een beetje frisse lucht en vrijheid met een motorrijder kunnen doen.
Jiiiihaaaa
Elke winter rij ik door en daarom is de drang om bij de eerste lentedag te gaan scheuren minder urgent dan bij de mannen en vrouwen die ontwaken na een lange winterslaap. Toch snap ik die gasten wel. Vandaag was ik voor het eerste verlost van de dwangbuis die textielen motorpak met wintervoering heet. Het leren pak zat heerlijk luchtig en het was vechten tegen de kolder in de kop. Het liefst had ik op de A2 met 170 km/h – jiiiiiihaaaaa – door auto’s willen zigzaggen. Gelukkig nam de cruisecontrol het denkproces over, dat scheelt een boel centen.
Adrenalinedroogte
Eerlijk gezegd heb ik niet zoveel met hard rijden. Sterker nog: immer gerade aus terwijl de wind de helm van je kop probeert af te rukken, doet me geen zak. Geef mij maar stuurwegen waar het al een hele kunst is om de maximumsnelheid te halen. Toch snap ik al die motorrijders wel die deze week zijn gepakt. Zo lang ze hun kunstje niet flikken in een woonerf of andere gevaarlijke plekken, begrijp ik die zoektocht naar adrenaline na een lange periode van adrenalinedroogte. Moeten ze natuurlijk wel zo sportief zijn om niet te zeuren over een ingenomen rijbewijs.
Makke schapen
Wat ik niet begrijp is dat niemand deze doldwaze motorrijders gebruikt als reclame voor motoren. Krijgt een automobilist zulke gevoelens bij mooi weer? Die voelt zich alleen verder opgesloten bij mooi weer. Wat illustreert ironisch genoeg het gevoel van vrijheid beter dan motorrijders die misschien wel een tijdje moeten brommen? Rijwind die als ram-air voor de hersenen werkt, een motor met flink wat pk’s en zon zijn voldoende voor zo’n transformatie. Een tijdelijke transformatie overigens. Ook dolle koeien gedragen zich na een korte periode van gekte weer als makke schapen.
