We staan oog in oog met de Yamaha XSR900 Abarth, een door profs gepimpte neo-retro. Gelimiteerd in productie, dus zeer exclusief en behoorlijk radicaal gestyled. Maar is hij ook radicaal anders dan een ‘gewone’ XSR900?
Waar Abarth de 500’s van Fiat wat extra peper in het motorblok toedient, is het juist dat gedeelte van de Yamaha XSR ongemoeid gelaten. Er werd niets gedaan aan die pittige 847cc-driepitter, afgezien van de montage van een dubbelloops Akrapovic-uitlaatsysteem. 115 pk als volle roomboter uitgesmeerd over 10.000 toeren; we klagen niet. Is er dan wat veranderd aan ophanging en frame? Remmen? Elektronica? Nee hoor, niets van dat alles.
Freaky
De tuning zit hem volledig in de beleving en daar is wel flink uitgepakt. Het thema café-racer is nog eens stevig bij de lurven gepakt, gemixt met wat typische Abarth-stijlelementen en vertaald naar de retro-Japanner. Direct in het oog springt natuurlijk het prachtige carbon kuipje. Datzelfde hightech-spul vinden we aan de achterzijde, waar een eveneens blank gelakte carbon zadelafdekking de duozit maskeert. Dat zadel is trouwens gemaakt van zwart suède, voorzien van typisch Abarth-rode stiksels. Gaaf! Verder vinden we een aluminium afdekplaatje met uniek productienummer, diverse Abarth-logo’s, een Abarth-grijze tank en een korte kentekenplaathouder. Houden we nog één wijziging over: het ‘shallow’-stuur in ‘clip-on-stijl’, een directe verwijzing naar de omgekeerde koeienhoorns waarmee motorrijders hun bike in de jaren zestig transformeerden tot straatracer. Freaky, en niet alleen qua looks. De optische tuning heeft wel een prijskaartje. Je betaalt een stevige € 2.300 meer voor deze bijzonder uitgedoste XSR. Een productierun van slechts 695 exemplaren garandeert je het lidmaatschap van een exclusief clubje. Als je nu al wat verliefd bent geworden, moet je opschieten: van de dertig stuks die aan Nederland zijn toegewezen, zijn er op het moment nog slechts acht op de markt.
Zwaluwstuurtje
Technisch gezien is er niets gewijzigd dus zou je verwachten dat de rijbeleving van de Abarth net zo goed als uitwisselbaar is met die van de standaardvariant. De gedachte verdwijnt echter rap na het grijpen van je stuur. Je handen lijken zo ongeveer bij je voorwiellagers te zitten. Dat zwaluwstuurtje is ongekend laag, véél lager dan we gewend zijn. Heb je ze eenmaal te pakken, dan blijkt dat je neus bijkans tegen de ronde teller wrijft, zo dicht zit je erop. Wellicht valt alles op z’n plaats als we de weg op gaan. De Abarth blijkt toch uit iets ander hout gesneden te zijn dan de machine waarvan hij is afgeleid, want dat lage stuur dwingt je als vanzelf in een totaal andere zitpositie. Het is wel wennen want de eerste kilometers zitten niet relaxed en het duurt even voor we een zitpositie hebben gevonden waar we comfort in vinden. De enige manier om enigszins pijnvrij overeind te blijven is zo dicht mogelijk tegen de tank aankruipen, die vervolgens te omklemmen met je dijen en de armen bewust ontspannen. Dat werkt, want zodra je weer naar achteren schuift, beginnen de armen te protesteren en de polsen te schreeuwen om een paar extra spieren van bovenbeenformaat. En zoals iedere supersportrijder wel weet: de rest van het comfort zit verstopt in je gashendel. Hoe harder, hoe fijner.
Gesmeerde bliksem
Vooruitgaan, als de gesmeerde bliksem, dáár is de Abarth voor gemaakt. Dankzij een overvloedige bak koppel maakt het daarbij eigenlijk nauwelijks uit welke versnelling je aanvinkt. Pas op flinke snelheid betaalt ook die ietwat bizarre rijpositie zich uit. Kop naar beneden, motor tussen de benen geklemd; het zorgt ervoor dat je hele systeem zich instelt op een lekker potje aanvallen. Karakter heet zoiets, een gouden zone van snelheid, vloeiende bochten, een avondzonnetje en gebrek aan ander verkeer, pas dan blinkt de Abarth uit en betaalt de zithouding zich uit. De Abarth is niet bepaald een allemansvriendje, dus. Een beetje als een date met een veel te mooie vrouw. Je kunt er niet mee over straat zonder gezeur, maar als je haar alle aandacht geeft die ze verlangt, trakteert ze je zomaar op een onvergetelijk avontuur. En op wie deze ouderwetse benadering niet van toepassing is: vul voor ‘vrouw’ vooral het object van je eigen voorkeur in.
Deze test is een samenvatting uit MOTO73 nr. 17 van 2017, hier online te bestellen. In het artikel van vier pagina’s wordt nog dieper ingegaan op onder andere de specificaties.
Tekst: Jaap van der Sar, Foto’s: Andrew Walkinshaw, Yamaha
[justified_image_grid ids=25067,8959,8940,8961,25068,25069,25070,25071,25072,25073]
