Een nieuw segment uitvinden, ‘t is niet iedereen gegeven. Al scheelt het een hoop als je onontgonnen terrein kan aanboren. Energica produceert sinds enkele jaren hoogkwalitatieve elektrische motoren, en is nu met z’n Experia toe aan ‘s werelds eerste ‘Green Tourer’. Een touringmotor met een elektromotor, dus. Of dat voor de nodige – eh – vonken zorgt, mocht redacteur Jelle gaan testen in de Dolomieten.
Om met de deur in huis te vallen: dat groen toeren, is het wat?
Jelle Verstaen: “Jazeker! Van de ophanging, tot de zithouding, het windschermpje tot de bijbehorende kofferset. De zowel qua motor als frame volledig op een nieuw platform gebouwde Experia moet voor de eerste draai aan het gas alvast niet onderdoen voor de huidige touringmotoren op de markt. Al zijn alle ogen bij zo’n elektrische tourer uiteraard gericht op de actieradius. Touren impliceert kilometers malen. En ook op dat vlak lijkt ‘t aanvankelijk wel snor te zitten.”
In één stint van Brussel naar de Dolomieten?
Jelle: “Nee, maar dat doe je op een verbrandingsmotor ook niet. Bij stadsgebruik spreekt Energica over een actieradius van 420 kilometer, bij gemengd gebruik zakt die radius tot 256 kilometer. Op één dag van Brussel naar de Dolomieten moet dan weer wel lukken, als je een parcours uitstippelt langs snellaadpalen. In 40 minuten laad je de 22,5 kWh-accu (de grootste tot nu toe voor het merk) tot 80% bij. Ga je uit van vijf stukken van 200 kilometer, en vijf keer 40 minuten laden, dan lukt dat dus net.”
In theorie kan het dus, dat groen toeren. Maar hoe gaat ‘t in de praktijk?
Jelle: “Dat is me beslist niet tegengevallen. De testrit was echter aan de korte kant: er kwam amper 60 kilometer bij op de odometer. Maar – op de momenten dat het drukke verkeer het toeliet – reden we wel aan een verduivelde rotvaart. Ontelbare hoogtemeters, talloze haarspeldbochten en flink op het – eh – gas. Gespaard hebben we ‘m niet. En toch hadden we na onze rit nog goed 75% acculading over. Waardoor we geneigd zijn om de theorie rond de actieradius (gemengd gebruik) te geloven. Mooi zo. Al zou een actieradius die écht kan wedijveren met de van ruime tanks voorziene touringmotoren, uiteraard nog beter zijn.
De ‘tank’ is dus al goedgekeurd. Maar hoe rijdt ‘t ding nu?
Jelle: “Je zit alvast mooi rechtop in de zit, met het hoge en brede stuur mooi in de hand. De knieën zitten onder een licht sportieve hoek, die aansluit bij het indrukwekkende motorgedrag. Zo’n elektromotor is eigenlijk ideaal toegesneden op tourwerk. Je zit steeds in de juiste versnelling, altijd koppel voorhanden, en je stoort dal- noch bergbewoner tijdens je aanval op de bollentrui. De ophanging is dan wel duidelijk aan de stijve kant om het vrij potige gewicht van deze machine op te vangen, maar ze is wel comfortabel genoeg én stabiel genoeg voor een pittige rit. Je zet ‘m doodeenvoudig op de juiste rijlijn, sturen doet ‘ie (gezien z’n gewicht bij stilstand) verrassend kwiek en met de instelbare motorrem op ‘B3’ (de hoogste regeneratiestand) hoef je ook bergaf vaak de remmen niet aan te raken om de volgende bocht aan te snijden. Moet je wel in de remmen, dan is ‘t fijn om te merken dat ook die zich met het nodige gevoel en dito doortastendheid laten bedienen. Fijn pakket.”
Valt er dan helemaal niks te klagen?
Jelle: “Weinig, maar niet niks. Van de 260 rijklaarkilo’s mag je dan rijdend niet al te veel merken, ‘t blijft best een klus om ze van de zijstandaard te duwen of aan de hand te manoeuvreren. Verder is het opvallend dat er wel een achteruitversnelling, maar geen parkeerrem – elektrisch of manueel – te vinden is op de Experia. Dus als je ‘m op een helling parkeert, moet je rekenen op goed geluk om ‘m nadien niet in een ravijn aan te treffen. Dat soort dingen valt zeker op een touringmotor – met de nodige hoogtemeters op de planning – toch niet te versmaden. Ook de prijs is zo gepeperd dat je al een gemotiveerde potentiële koper moet vinden: de Experia heeft een startprijs van 25.590 euro, exclusief btw. Aan het einde van de rit ben je dus net geen 31.000 euro kwijt . Ook met de huidige premies voor je elektrische motor, blijft dat een flinke som. ”
Maak ik de optelsom, dan blijft bij mij vooral een positieve zweem achter.
Jelle: “Klopt. Al zie ik ‘m vooral als de motor die je achter op de trailer zet, richting bergen bolt en ‘m daar z’n ding laat doen. Met die actieradius ben je in pakweg de Dolomieten wel een dagje – of tot z’n minst tot een ruime middagpauze – goed, en op het speelplezier valt amper af te dingen. Dat, of als ideale commuter. Testrijden, die hap.”
