Onze testredacteur Eddie de Vries heeft een heftig weekend achter de rug. Op het Portugese circuit ‘Portimão’ stond er een Honda CBR1000RR Fireblade én een Fireblade SP voor hem klaar. Terug van zijn slapeloze weekend wilde hij vooral naar bed, maar we kregen nog net deze vijf vragen beantwoord. Het complete testverslag natuurlijk in de nieuwe MOTO73 en erna in de nieuwe MOTOR Magazine.
Wat meteen opvalt is de uitlaatdemper. Waarom zo groot?
Hoewel Honda op zoek is gegaan naar gewichtsbesparing, is Euro 4 is daarvoor natuurlijk de aanleiding. Met dat in je achterhoofd is de prestatie des te knapper. En ingenieuzer. De uitlaatdemper is geheel van titanium en enkele blokdeksels van magnesium.
Welke gewichtsbesparing is er dan nog meer bereikt?
De wielen zijn van zes- naar vijfspaaks gegaan en voor de SP-versie is zelfs gekozen voor een titanium benzinetank die slechts 1,3 kilogram weegt. Daarbij krijg je een lithium-accu op de koop toe. Naast de ‘grote ingrepen’ komt vijftig procent van de gewichtsbesparing echter op het conto van kleinigheden.
Wat is er nieuw aan het blok?
De vier-in-lijn is intern compleet overhoop gehaald. Nieuwe zuigers, krukas, drijfstangen, nokkenassen, kleppen en cilinderkop. Opvallend is de flink verhoogde compressieverhouding, die dankzij de nieuwe zuigers van 12,3:1 naar 13,0:1 kon worden gebracht. Natuurlijk is ook het inlaattraject nieuw, met daarin een kleinere airbox, kortere inlaatkelken en gaskleppenhuizen die van 46 naar 48 millimeter zijn gegroeid. Het eindresultaat? 192 pk en dus niets om zich voor te schamen, maar anno 2017 nu ook geen paardenstal die de tongen losmaakt. 
Dus je ging die baan op en toen?
Man, het is prikken en gaan. Geen apex wordt gemist. De Honda biedt vertrouwen, laat zich uiterst gemakkelijk rijden en met de wetenschap van een compleet digitaal vangnet ben ik niet bang voor de limiet. Ja, ik ben onder de indruk. En het zo verschrikkelijk lichte stuurkarakter blijft opvallen. Als een dartelende 600cc prikt de Fireblade van links naar rechts. Dat gepaard met een totaal neutraal stuurkarakter maakt het een absolute klasbak wanneer het op sturen aan komt.
Tot slot: Kan de elektronica de boel een beetje in het gareel houden?
Het ABS pulseert er flink op los. Vooral heuvel-af voel ik de kleine tikjes in mijn remhendel. Toch brengt al die elektronica rust in hoofd en lichaam en ik waardeer vooral de quickshifter. Zowel op- als terugschakelen kan zonder gebruik van de koppeling en dat maakt aan- en doorremmen veel makkelijker; alle focus op het anker en het stuurwerk, zonder te moeten koppelen. Het zal de oude generatie onnodig in de oren klinken, maar het levert écht rust en stabiliteit.
