Hoe vaak we dit verhaal ook op moeten tekenen, bijzonder blijft het altijd; Erik Buells geesteskindje is opnieuw overleden. Animo van dealers was er niet en de financiële vrienden van de Amerikaan zien er geen heil meer in. Het licht gaat uit in East Troy, Wisconsin.
Als Erik Buell voor zijn merk een mythisch wezen met vleugels als logo wilde, had hij beter voor de feniks kunnen gaan in plaats van het vliegend paard Pegasus. Inmiddels is Erik Buell Racing en daarvoor de Buell Motorcycle Company al drie keer herboren en geen van de keren kwam het gehoopte succes er echt.
Nadat Erik Buell in 1979 (A) zichzelf naar binnen vocht bij Harley-Davidson, verliet hij met geheven hoofd HD en begon hij in 1983 (B) de Buell Motor Company om zijn passie voor racen tot uiting te kunnen brengen. In 1987 (C) zorgde hij er met de sales pitch van zijn leven voor dat Harley-Davidson grootaandeelhouder werd van zijn bedrijfje: Buell werd een officieel submerk van Harley-Davidson. De tijden waren goed en de innovatieve motoren kregen gestaag erkenning en een opvallend trouwe schare fans. In 2003 (D) nam Harley-Davidson zelfs de rest van Buell over, terwijl Erik Buell nog altijd aan het roer bleef staan.
De ellende begon na de crisis, en in 2009 (E) trok Harley-Davidson definitief de stekker uit Buells bedrijf. De rechten van zijn eigen achternaam was hij kwijt aan zijn oude werkgever, dus onder EBR startte hij door. Erik Buell Racing beloofde heel wat, maar toen zelfs Hero Motocorp – naar ratio ’s werelds grootste gemotoriseerde tweewielerfabrikant – in 2013 (F) als investeerder achter EBR ging staan, kon Erik Buell eindelijk doen waar hij goed in was; innovatieve racers aan de man brengen. Toppunt was toch wel het EBR WK Superbike-team, waarmee men absoluut niet onaardig presteerde, ondanks tegenvallende betrouwbaarheid. Tot Hero er ook klaar mee was (G) en haar deel van de deal terugtrok en EBR in het ongewis achter.
DRIE KEER TOCH NIET SCHEEPSRECHT?
Liquid Asset Partners, die al eerder hielpen bij de eerste start van EBR, stonden Buell vorig jaar (H) dan toch bij in het opnieuw reanimeren van het project. Plannen werden gesmeed en dealers werden benaderd, maar het nieuwe plan was geen lang leven beschoren. De stekker gaat er opnieuw uit (I).
Uiteindelijk blijkt de gekozen Pegasus misschien toch wel een goed embleem, ware het niet dat dit paard niet meer vliegt; dit is een dood paard waar een overambitieuze zakenman uit East Troy, Wisconsin keer op keer maar aan blijft trekken.
Afbeeldingen: Buell Motor Company en EBR
