Japanse viercilinder 400’s werden eind jaren 80 ‘grijs’ in Nederland geïmporteerd. Het waren verfijnde en verkleinde kopieën van de grote sportmotoren. Goedkoop waren ze niet. De productiekosten van een 400 cc als de Honda NC30 waren net zo hoog als die van de fameuze RC30. Ze hadden noodzakelijkerwijs minder prestaties, omdat je in Japan makkelijker je rijbewijs kon halen op een 400 cc. Daarom hebben Honda, Kawasaki, Suzuki en Yamaha jarenlang zwaar geïnvesteerd in de productie ervan, met doorslaand succes. Modellen als de bovengenoemde NC 30 zijn nu zeer gewild en zijn iconisch geworden vanwege hun raffinement en uniciteit.
Tegenwoordig zijn sportieve 400cc-viercilinders praktisch uit de prijslijsten verdwenen, gedecimeerd door een markt die niet meer zo dol is op sportmotoren als vroeger en door anti-vervuilingsvoorschriften die ervoor hebben gezorgd dat motorblokken die van nature hoge toerentallen moeten draaien om prestaties te kunnen leveren, steeds minder voluit gaan bij lage en middelhoge snelheden.
De geschiedenis van de Honda NR500
Nu de Honda 400 Super Four en Super Bol d’Or (kleinere versies van de CB1300 Super Four/Super Bol d’Or die eind 2012 uit Europa verdween) het strijdperk hebben verlaten, restte ons niets anders dan onze hoop te vestigen op de vaak veronderstelde, maar nog nooit onthulde (noch bevestigde) Kawasaki ZX-4R. Totdat de Chinese fabrikant Kove (ook bekend als Excelle of Colove) eerst een 400cc-viercilinder motorblok en vervolgens een complete 400cc-motorfiets presenteerde: de Kove 400RR.
We verwachten niet dat de Kove 400RR, om de hierboven vermelde redenen, naar Europa zal komen, maar we zouden het graag mis hebben. Toch bestaat er een kans… de 400RR stond begin november te stralen op de Kove-stand tijdens de internationale motorshow in Milaan, maar moest ook concurreren met de Adventure 800X. Die wekte veel interesse en nieuwsgierigheid op door zijn gewicht/vermogen/prijsverhouding en was toh wel de sterattractie.
Maar goed, de Kove 400RR. Die wordt aangedreven door een vloeistofgekoelde, zestien kleppen tellende viercilinder-in-lijn, waarvoor de fabrikant 68 pk bij 13.500 tpm en een maximumkoppel van 36 Nm bij 12.000 tpm claimt. De cijfers geven al aan dat de viercilinder de neiging heeft om hoog in de toeren te komen. Het frame is van staal, met een banaanvormige achterbrug om ruimte te maken voor de uitlaat.
Wat als Alesi, Schumacher en Senna in de MotoGP hadden geracet?
De styling is persoonlijk met een luchtinlaat vooraan in het midden van de kuip en aerodynamische aanhangsels, terwijl de ophanging bestaat uit een USD-voorvork, een drievoudig schijfremsysteem en een monoshock achter. De opgegeven prestaties zijn 220 km/u en in 4,2 seconden speert-ie van 0 naar 100 km/u. Dat zijn prestaties die zeker geholpen worden door het lage gewicht van 168 kg.
Is er in Europa ruimte voor deze categorie motorfietsen? Misschien, er zijn altijd motorrijders die geïnteresseerd zijn in verfijnde techniek. Maar die groep is klein. Groter wordt de kans op succes wanneer het motorblok beperkt wordt tot 48 pk. Dan komt de 400RR binnen het bereik van A2-rijbewijshouders. Nadeel daarvan is wel dat er weinig overblijft van het sportieve karakter van de 400RR.
