Foto’s: Honda
Hij moest er een klein etmaal voor reizen, maar klagen deed redacteur Ad van de Wiel voor, tijdens en na de introductie van Honda’s bekendste allroad geen moment. Je moet ook wel heel erg ondankbaar en verwend zijn om te zeuren over deze oogstrelende omgeving en de nieuwe CRF1000L.
Mazzelaar, Honda liet je zelfs twee dagen rijden op de Africa Twin.
Dag één reden we op asfalt van uiteenlopende kwaliteit en op gravelwegen. Dag twee stonden de motoren op Continental Twinduro TKC80 banden. Grofgenopt rubber voor de zand- en grindwegen die op het menu stonden.
Honda heeft er blijkbaar vertrouwen in dat de Africa Twin elke ondergrond goed verteert.
De machine beschaamt dat vertrouwen niet. Is je favoriete hobby snelwegen afraffelen op illegaal hoge snelheden? De CRF1000L blijft strak tot op hoge snelheid. Dat verdrag vertoont hij ook op supersnelle bochten. In het korte werk is hij dan weer speels genoeg om ze zonder veel inspanning te pakken. Zonder ook maar een keer aan de vering te hebben geschroefd stuurde de Africa Twin neutraal en vertrouwenwekkend.
In het zand is het natuurlijk wel wat anders.
Je duikt natuurlijk wel even met dik 200 kilo het zand in en dat voel je. Toch verbaast het nog hoe leuk je kunt spelen op de harde paden die de savanne doorkruisen. In het zand heb je meer dan genoeg aan de 94 pk die de staande twin produceert.
Op het asfalt niet?
De compleet nieuwe staande twin geeft zijn vermogen prachtig af, maar daardoor voelt het af en toe wel wat suffig aan. Je wenst hem soms een beetje peper in zijn reet toe. Toch is dit exact het karakter dat Honda vooraf voor ogen had. Het moet bruikbaar en vertrouwenwekkend overkomen en dat doet het. Het belet de Africa Twin niet om er makkelijk de sokken in te zetten. Het blijft toch bijna honder pk.
Valt er nog meer tegen?
Het ruitje kan beter, dat produceert net iets te veel wervelingen. Verder is het spijkers op laag water zoeken. Zo prikken de te kleine voetsteunen te hard in de voetzool als je offroad op de stepjes staat. Verder valt er weinig negatiefs over de zithouding te zeggen. Goed en ruim zadel, fijne kniehoek, stuur op de logische plaats, een lekker smalle benzinetank en vering die als een tovernaar bulten wegfiltert.
Mis je die vertrouwde V-twin niet?
Geen moment eigenlijk, de parallel twin geeft onder meer door zijn 270° graden krukas hetzelfde romige koppelrijke gevoel van een V-twin. Het bolk moet volgens opgave trouwens makkelijk goed zijn voor 1:20, met de actieradius zit het dus goed.
Nog positieve verrassingen gehad?
De DCT haalt steeds hogere rapportcijfers. Het voegt wel tien extra kilo’s toe (en kost wat duiten), maar het presteert feilloos en maakt het leven aan boord wel heel erg comfortabel. Stiekem toch wel erg lekker zo’n automatische bak. Honda heeft niet langer twee standen (Drive en Sport), maar vier. De Africa Twin kent namelijk drie verschillende Sport-standen.
Ook zonder DCT haalt de Africa Twin hoge rapportcijfers. Het ding is lastig op tekortkomingen te betrappen. Daarmee is het een waardig opvolger van de oude Africa Twin. Die beschikt over dezelfde eigenschappen. Een woestwilde motorfiets is de CRF1000L niet, maar wel een uiterst betrouwbare compagnon. Kortom: lekkere rijfiets voor zowel reislustige avonturiers als forenzen.
[justified_image_grid ids=23016,23017,23018,23019,23020,23021,23022,23023]
