Onder mij branden de kamers, binnen mij razen de kleppen, boven mij stampen de nokken. Altijd de kop, de poortwachter. Gegoten uit lichtmetaal, mijn proporties perfect afgestemd om de tomeloze kracht van lucht, benzine, vuur en voortgang te begrenzen. Ik adem in, honderden liters tegelijk, en blaas uit, beteugel de processen en zet alles in beweging. Tegelijk ben ik onwrikbaar, onverwoestbaar en schijnbaar onverschillig, gevlakt en vastgeketend aan het blok en zijn gierende zuigers. Klap na klap vang ik op, transformeer ik in gecontroleerde anarchie. Ik sta op kop, alleenheerser over dit helse klimaat en omklem de kracht in mijn metalen greep. Ik wijk niet, hoezeer ook getergd en bestraft, trek mijn bouten stevig aan en houdt machtig stand.
Maar wat is een kop zonder lichaam? En wat zijn mijn kunstig gegoten vormen nog waard, als er niets te beschermen is? Koud lichtmetaal, rijp voor recycling. Een heerser, maar niets om te beheersen. Ineens wegen mijn kilo’s, drukt mijn afdruk op de vloer als een trieste herinnering aan de tijd dat ik, als enige, hermetisch sloot wat amper te beteugelen was. Een brok macht was ik, nu slechts een bonk metaal. Maar ik ben geduldig, wacht mijn kans af. Ik ben mijn kracht nog lang niet kwijt. Toe aan een tweede leven, klaar voor de mogelijkheid mijn kracht te tonen. Mij krijgen ze er niet onder.
Jaap van der Sar
In 2019 bestaat de Honda CB750 50 jaar. Deze Honda betekende de nekslag voor veel motormerken, maar luidde ook de nieuwe tijd in. De motorfiets evolueerde van functioneel vervoersmiddel naar recreatief genotsmiddel. Omdat het zonde is een ’69 blok uit elkaar te schroeven, hebben we dat gedaan met een ’79 blok. Een vierklepper in plaats van een twee.
