BMW verfriste kort voor de jaarwisseling z’n reisgerichte vlaggenschip, de K 1600, in al z’n versies. Naast een Euro5-badge kreeg de hele familie ook een nieuw elektronisch BMS-O motormanagementsysteem met twee klopsensoren en twee extra lambdasensoren, een gigantisch 10,25-inch TFT-scherm, de nieuwe generatie ESA-vering, (adaptieve) ledverlichting… Genoeg updates om Motor.NL-redacteur Jelle naar Malaga te sturen om de nieuwe oppertoerder aan de tandwielen te voelen.
Wel, een beetje kleur opgedaan daar aan de Costa del Sol?
‘Niet bepaald. Een bevroren snor en een verkoudheid dat dan weer wel. Het was er warempel herfstiger dan in de Lage Landen, momenteel. Mist, koud, en tussendoor nog wat motregen. De panoramische rijbeelden zijn nog niet binnen, maar iets zegt ons dat grijs de bovenhand zal nemen.’
Triumph Speed Triple 1200 RR: de eerste vragen na de test
Ai. Beetje kunnen rijden toch, mag ik hopen?
‘Dat wel. De wegen lagen er bij tijd en wijle spekglad bij, maar na de koffiepauze droogde de boel stilaan op, dus hebben we het bergachtige hinterland van Malaga met een rotvaart kunnen verkennen. Windscherm omhoog, zadelverwarming aan, Spotify-lijstje via bluetooth door de audio-installatie blazen en knallen maar. Dat laatste was amper nodig, met de heerlijk volle uitlaatnoot uit die zes-in-lijn…’
Daarover belde ik eigenlijk. Viel die nieuwe K1600 een beetje mee?
‘Welke van de vier bedoel je? We kregen namelijk vier verschillende versies onder de billen: de baggerversie K 1600 B en z’n nóg rijkelijker uitgedoste broertje K 1600 Grand America, de op sportief toeren gerichte K 1600 GT en de luxueuzer uitgevoerde K 1600 GTL. En dat in vier uur en tijdens een testrit van ruwweg 140 kilometer: een stoelendans op speed.’
Welke versie had nadien je voorkeur?
‘Wel, eigenlijk het model waarvan ik dat vooraf niet had verwacht: de K 1600 B! Een lage, onderuit gezakte zit, de keuze tussen gewone voetsteunen of treeplanken (die zitten er allebei op), het lage en brede stuur, het korte en gerookte windschermpje en de vormgeving van de lage staart werkten wat mij betreft perfect met die dikke zescilinder in het vooronder.’
Daarover gesproken…
‘Fe-no-me-naal. Tot mijn schade en schande de allereerste keer dat ik de Beierse zespitter mag ervaren, maar da’s me beslist niet tegengevallen. De definitie van souplesse, power in overvloed in elk toerental en een soundtrack waar het haar in m’n nek van overeind gaat staan. Heerlijk. Enige minpuntje is wat mij betreft het bijbehorende gewicht. Met vier rijklaargewichten van circa 350 kg was het bij het opstappen en parkeren soms echt zwoegen. Als gespierde fietspomp van 65 kg heb je het op zo’n moment best moeilijk. Maar goed, het dient gezegd: eenmaal aan de rol, valt daar amper nog iets van te merken. De K 1600’s laten zich ondanks de massa met minieme input insturen en de remmen schieten op geen enkel moment tekort. En het blok al helemaal niet, laat ons wel wezen.’
