Ducati is de Ferrari van de motorwereld. De felrode motoren uit Bologna hebben de Italiaanse techniek net zo gedefinieerd als de beroemde creaties van Lamborghini, Maserati en Ferrari en behoren nog steeds tot de meest exotische en begeerlijke motorfietsen die voor geld te koop zijn. Ondanks de massaproductie hebben Ducati’s een exclusiviteitsstatus waar Japanse merken alleen maar van kunnen dromen.
10. Radio- en elektronische onderdelen
De broers Adriano, Bruno en Marcello Ducati richtten in 1926 de Società Scientifica Radio Brevetti Ducati op voor de productie van radio- en andere elektronische onderdelen, waar Adriano een bijzondere belangstelling voor had. Het bedrijf was zeer succesvol gedurende de jaren 30, maar de fabriek werd bijna volledig verwoest door geallieerde bombardementen tijdens de Tweede Wereldoorlog, nadat de Duitsers de fabriek hadden bezet.
10 leuke feitjes over Harley-Davidson
Door het verlies van de fabriek en het grootste deel van hun machines hadden de broers een nieuwe richting nodig om nog iets van de ruïnes te redden en het personeel aan het werk te houden.
9. De Cucciolo
In 1945 ontwierpen de broers een viertaktmotor van 50 cc, bedoeld voor montage op fietsen, voor een kleine Turijnse firma, SIATA (Societa Italiana per Applicazioni Tecniche Auto-Aviatorie). SIATA kon de vraag niet aan dus besloot Ducati om hun eigen versie te produceren. Ze noemden het de Cucciolo, Italiaans voor ‘puppy’.
In 1949 werd de eerste unieke Ducati motorfiets gelanceerd – de Ducati 60 – maar de broers waren in 1948 gedwongen het bedrijf aan de Italiaanse regering te verkopen als gevolg van financiële problemen, hoewel ze het bedrijf bleven runnen.
8. De dageraad van een racedynastie
De kleine Cucciolo werd door liefhebbers in de racerij geduwd en in 1955 liet ingenieur en ontwerper Fabio Taglioni de motorfietswereld schudden met zijn eerste ontwerp voor Ducati. De motor was voorzien van een schuine tandwielaandrijving voor de bovenliggende nokkenas van een nieuwe 125cc-eencilinder.
De resulterende Ducati Gran Sport was bedoeld om te profiteren van een enorme interesse in motorracen en het was extreem succesvol op het racecircuit wat zich vertaalde in een ontploffende verkoop in de showroom. Het ontwerp was belangrijk vanwege het feit dat het verfijnde engineering bevatte maar op industriële schaal kon worden geproduceerd.
7. Desmodromisch
Lang voordat de 90° V-twin motorconfiguratie het bepalende element werd van alle Ducati’s, paste ontwerper Taglioni de desmodromische klepbediening toe voor de eencilinder motoren.
In een desmodromische cilinderkop zijn er drie nokkenassen die de kleppen mechanisch openen en sluiten, waardoor de traditionele klepveer verdwijnt en het nooit mogelijk is om de motor te veel toeren te laten maken, wat leidt tot kleppen die de zuiger raken.
Het was niet de eerste toepassing van de technologie – Mercedes Benz gebruikte desmodromische klepbediening voor zijn achtcilinderautomotoren uit ‘54 en ’55. Mercedes trok zich eind 1955 terug uit de racerij. Op dat moment begon Ducati net op stoom te komen met de technologie. De Ducati 125 Gran Premio Sport kon veilig toeren maken tot 12.500 tpm.
6. Geboorte van een twin
Gedurende de jaren 60 produceerde Ducati 250cc, 350cc, en 450cc-desmo eencilinder motoren voor gebruik in een verscheidenheid van weg en off-road motorfietsen. De fabriek realiseerde zich ook dat de motorwereld zich steeds meer ontwikkelde in de richting van multi-cilinder sport motoren, zoals de Honda CB750 en Triumph Trident 750. Het motorrijden zelf evolueerde van alledaags transport naar een statussymbool: een voorwerp van verlangen, niet louter praktisch.
Taglioni creëerde de 90° V-twin motor door een andere, bijna horizontale cilinder te enten op het carter van een van zijn eencilinders. De grote afstand tussen de cilinders was misschien niet de meest compacte oplossing, maar het bevorderde wel de koeling, vaak een probleem bij V-twins, vooral voor de achterste cilinder. De motor had geen desmodromische cilinderkoppen, maar wel een kegelwielaandrijving voor de kleppen.
De nieuwe motor was voor het eerst te zien in het 750GT-model dat opzien baarde toen het in 1971 werd gelanceerd. Het succes van de nieuwe motor werd bevestigd toen, in 1972, Paul Smart en Bruno Spaggiari de 200 Miglia di Imola race wonnen met een raceversie van de 750GT. De racemotoren hadden een desmo klepbediening en in 1972 werd het iconische 750 Supersport Desmo-model gelanceerd dat sindsdien een van de meest waardevolle Ducati’s ooit is geworden.
5. Rubberen riemen en de Pantah 500
Ducati stond misschien bekend om het gebruik van conische tandwielaandrijving voor de cilinderkoppen, maar aan het eind van de jaren 70 had Taglioni een nieuw systeem ontworpen, waarbij gebruik werd gemaakt van rubberen tandriemen om de desmoklep in de cilinderkoppen aan te drijven. Dit systeem is sindsdien in elke Ducati motor gebruikt.
De motor van het nieuwe Pantah model werd gemonteerd in een nieuw type frame, het trellis frame, dat vanaf die tijd ook kenmerkend is voor Ducati. De Pantah had misschien een cilinderinhoud van slechts 500 cc, maar hij moet worden beschouwd als de vader van elke moderne Ducati.
4. De glorie van de Ducati 916
Gedurende de jaren ’80 en in de jaren ’90 werd het concept van de Ducati-sportmotor voortdurend verfijnd, met modellen als de 851 en 888 die steeds verfijnder en prestatiegerichter werden.
Toen, in 1994, onthulde hoofdontwerper Massimo Tamburini wat vandaag de dag nog steeds algemeen wordt beschouwd als de meest iconische motorfiets aller tijden, de 916.
De 916 vertegenwoordigde het hoogtepunt van Ducati-design voor de komende decennia en perfectioneerde de drie waarden die Ducati karakteriseren: stijl, raffinement en prestaties.
Het is een kunstwerk, dat ook nog eens een van de beste sportmotoren van zijn tijd is. Bijna zonder uitzondering werd hij door elk motortijdschrift ter wereld verkozen tot motorfiets van het jaar toen hij werd gelanceerd en hij staat vandaag de dag nog steeds bovenaan de lijsten van de meest invloedrijke motorfietsen.
De 916 en de daaropvolgende ontwikkelingen van het model, de 996 en 998, waren enorm succesvol in het World Superbike Championship, met het behalen van de titel in 1994, ’95, ’96, ’98, ’99, en 2001.
3. MotoGP-roem
In tegenstelling tot haar Italiaanse rivaal, MV Agusta, was Ducati nooit echt betrokken bij de grand prix-motorraces. Dit alles veranderde in het begin van de jaren 2000, toen het nieuw opgerichte Ducati Corse-raceteam in 2003 met de Desmosedici deelnam aan de MotoGP. Het team werd aangespoord door de beslissing om 1000cc-viertakt motoren toe te staan in plaats van de 500cc-tweetakten die sinds het begin van de jaren 70 de boventoon voerden.
Het team was meteen een van de koplopers en won de titel in 2007 met de Australische coureur Casey Stoner. Hoewel dat de enige kampioenstitel van het team blijft, zijn ze constant een koploper en hebben ze tot nu toe meer dan 60 races gewonnen.
Ducati’s MotoGP motoren hebben altijd bekend gestaan om hun verwoestende topsnelheid en het team heeft ook een belangrijke rol gespeeld in het introduceren van nieuwe technologie in de MotoGP, waaronder aerodynamische winglets op de kuip en rijhoogte verlagers, die voorkomen dat het voorwiel omhoogkomt bij acceleratie, waardoor de motoren nog sneller worden.
9. De Ducati Monster
Ducati, die vooral bekend staat om zijn getunede sportmotoren, schokte de wereld opnieuw toen het in 1992 de naakte Monster aankondigde. Dit was een enorm belangrijk model voor het bedrijf, het bracht het merk binnen het bereik van een veel breder deel van het motorminnend publiek.
Miguel Galluzzi, de ontwerper van de Monster, zei: ‘Alles wat je nodig hebt is een zadel, een tank, een motor, twee wielen en een stuur,’ en door het motorblok en het frame bloot te leggen, creëerde hij een geheel nieuwe designtaal voor naked bikes, een die door elke motorfietsfabrikant is gekopieerd.
Er zijn tientallen variaties op de originele Monster gemaakt, met verschillende motorvermogens en er zijn er meer dan 250.000 gebouwd. Het is vandaag de dag nog steeds een steunpilaar van de Ducati line-up.
10. V4-toekomst
Na tientallen jaren trouw te zijn geweest aan de V-twin, besloot Ducati dat de ontwikkeling van de motor zijn grens bereikte, ook al was die grens een piek die niemand een paar decennia eerder had kunnen voorspellen.
Ducati had geflirt met een V4-motor in het begin van de jaren 60, met de V4-motorige Apollo, in een poging Harley-Davidson uit te dagen.
Alle MotoGP-racemotoren werden aangedreven door V4’s, maar Ducati heeft nooit de stap gezet om een wegversie te bouwen.
In 2018 schokte Ducati de wereld opnieuw met de aankondiging van een nieuwe V4 die in eerste instantie zou worden gemonteerd op de Panigale-sportmotor, waardoor de Panigale V4 ontstond.
Met een cilinderinhoud van 1103 cc was de V4 opmerkelijk genoeg slechts marginaal breder dan de V-twin die hij verving, en slechts zo’n 5 kilo zwaarder. Het vermogen bedroeg 211 pk en het koppel 123,4 Nm. Een homologatiemotor met een cilinderinhoud van net onder de 1000 cc werd ook ontwikkeld om Ducati in staat te stellen deel te blijven nemen aan het World Superbike Championship, dat viercilinder motoren beperkt tot 1000 cc, terwijl V-twins tot 1200 cc mogen hebben.
Ducati gebruikt de V4 ook in de Multistrada adventure-sport motor en de Streetfighter V4.
Maar verwacht niet dat Ducati op korte termijn de V-twin zal verlaten. De overgrote meerderheid van de verkochte motoren worden nog steeds aangedreven door de V-twin en, in werkelijkheid, zou het moeilijk zijn voor Ducati om het ontwerp achter zich te laten, zo onontwarbaar zijn ze met elkaar verweven.
