Dynamisch georiënteerde toerrijders hebben lang met lege handen gestaan, totdat Yamaha met het Tracer GT-duo op de proppen kwam. Met welke eigenschappen maakt het zo afwijkende Japanse duo de sportieve toerrijders gelukkig?
De productplanners van Yamaha hebben met hun twee- en driecilinderplatforms in de roos geschoten: geen enkele andere fabrikant is er in geslaagd om op basis van dezelfde techniek zoveel verschillende, succesvolle modellen met zulke afwijkende karakters op de wielen te zetten. Neem alleen al het CP2-platform. Die heet zo vanwege hun 689cc-metende ‘crossplane’ tweecilinder lijnmotor, die dankzij een krukas met 270° verzette kruktappen over een pulserende hartslag beschikt. Daarmee leven de Enduro Ténéré, de naked bike MT-07, sinds kort ook de allround sportmachine R7 en de hier behandelde Tracer in de GT-versie. En op geen van de vier motoren krijg je het gevoel dat je met een modulaire machine onderweg bent.
Klein vs. Groot
Hoeveel motorfiets heb je nodig? Om tot de kern van die vraag door te dringen, laten we de komende weken twee familietelgen uit populaire categorieën de strijd met elkaar aanbinden: de adventure-enduro’s van BMW, de beide reislustige V-Stroms van Suzuki en nu de actieve toermachines van Yamaha.
Yamaha Tracer 7 GT. 
Yamaha Tracer 9 GT.
Goede vriend
De uitrusting van de Tracer 7 GT is volledig gericht op toergebruik. Daarmee maakt hij een door en door onafhankelijke indruk. Achter het met één hand in hoogte verstelbare windscherm wacht een stug gepolsterd comfortzadel op de bemanning. Samen met het smalle stuur en de laaggeplaatste voetsteunen zorgt dit voor een gemakkelijke en actieve toerambiance. Daarbij ervaar je een tamelijk nauw contact met de onderdanen: de slanke taille en de krappe kniehoek integreren de rijder goed in de motorfiets, zolang die rijder niet langer is dan 1,85 m. Voor alle anderen voelt de Tracer GT als een goede vriend, die je al jaren kent. Alles functioneert intuïtief en ongecompliceerd. Het monochrome LCD-display toont overzichtelijke menu’s en op de stuurhelften bevinden zich alleen de al tientallen jaren bekende bedieningselementen. Zo houdt de rijder zijn aandacht vrij voor datgene dat ècht telt: het eigenlijke motorrijden.
BMW F850GS Adventure vs. BMW R1250GS Adventure
Kwispelen
Motorrijden op de Tracer 7 GT is een hartverwarmende ervaring, ze kwispelt moeiteloos en krachtig door bekende en onbekende bochtenseries. De met 212 kg verhoudingsgewijs lichte Yamaha volgt elke input op het stuur razendsnel en zonder vertraging, hoe krap de bocht ook wordt. Ze slingert moeiteloos en lichtvoetig door snelle bochtencombinaties. Pas bij een heel sportief tempo ga je merken dat de vering meer op rijcomfort dan op wegligging is afgestemd. Je kunt de veervoorspanning en de uitgaande demping van zowel de voorvork als de monoschokdemper met de hand afstellen, aan het over het algemeen goedmoedige weggedrag verandert dat echter maar weinig.
Wanneer je de gekozen koers moet bijstellen, is een lichte druk op het stuur voldoende, zonder dat je adrenalineniveau de lucht in schiet. En komt die tractor dan toch onverwacht uit het bos zetten, dan kun je de conventioneel gemonteerde vierzuigerremklauwen met veel kracht op de remhendel tot actie dwingen. Ze reageren weliswaar niet heel fel, maar zijn wel met voldoende remkracht gezegend.
Powerband
Ook de CP2-krachtbron, het pronkstuk van deze Tracer, wekt veel vertrouwen, omdat hij zijn grote troefkaart – de ongelooflijk brede powerband- volledig kunt benutten: al onder de 2.000 tpm neemt de via conventionele gaskabels bediende twin het gas soepel en gehoorzaam aan en katapulteert hij je lekker levendig door het toerenbereik. Daarbij heeft hij ook boven de 7.000 tpm nog voldoende spirit voor een sportief eindschot. Zonder waarneembare dipjes in de koppelkromme schieten de 68 Nm de Tracer geanimeerd de bocht uit, zijn 73 pk galoppeert steeds zuiver gemend over de weide en brengen nooit iemand in moeilijkheden. De cijfers klinken misschien niet heel opwindend, maar op een bochtig asfaltlint zullen er maar weinig motorrijders zijn, die je op een Tracer 7 GT zoek rijden. Daarvoor hoef je niet eens een bijzonder kundige rijder te zijn. De motor functioneert zo transparant, dat de Yamaha totaal geen elektronische hulpmiddelen nodig heeft. Zelfs de controle over de tractie van de achterband vindt uitsluitend via de rechter pols plaats. En omdat alles zo gemakkelijk gaat, werkt deze sport-toermachine tussen alle elektronische hightech vering als een tweewielige ontslakkingskuur. Oudere motorrijders denken onwillekeurig aan de achterhaalde Milky-Way reclameslogan: ‘Die is zo licht en luchtig, dat hij zelfs blijft drijven’.
Reisluchtig
Ondanks de basic uitrusting kan de kleine Tracer ook op langere reizen punten scoren. Het zitcomfort is zeker geschikt voor langere ritten, de windbescherming is meer dan voldoende en de bagageruimte in beide tot de standaarduitrusting behorende, ietwat frummelige zijkoffers is ook oké. Alleen het karige toelaatbare laadgewicht beperkt de mogelijkheid om met passagier op reis te gaan enigszins. De matige dorst van de tweecilinder lijnmotor maakt daarentegen wel een behoorlijk actieradius van 400 km mogelijk. Het valt te betwijfelen of de agressieve uitstraling iedereen aanspreekt. Aan de andere kant pakt de hoekige vormgeving nogal gematigd uit als je hem vergelijkt met zijn grote evenknie, de Tracer 9 GT, waarop de ontwerpers de ‘The Dark Side of Japan’-filosofie nogal intensief hebben toegepast. Smalle koolampen, grote inlaatneusgaten en een gekloofde stroomlijn geven hem een agressieve houding, zelfs wanneer de Tracer 9 GT stilstaat.
Volwaardig
Om de GT naar een hoger niveau te tillen, heeft Yamaha de 9 af fabriek voorzien van een groot arsenaal aan praktische en hoogwaardige features, die de GT al in de showroom tot een volwaardige toermotorfiets maken: een middenbok, echte handprotectoren, verwarmde handvatten en cruisecontrole behoren tot de riante standaarduitrusting, evenals een tweedelig tft-display en led-bochtverlichting. Natuurlijk heeft hij ook praktische zijkoffers aan boord, die duidelijk stabieler zijn dan de tegenhangers op de 7. Alleen Tetris-specialisten zullen er echter in slagen zijn om een helm in de nogal ongelukkig gevormde harde kofferschalen kwijt te raken.
Op het tweedelige zadel vindt iedereen een prettige zitplaats. Wie niet al te klein is, zet het rijdersdeel van het zadel in de hogere van de beide standen op 840 mm en kan dan genieten van een comfortabele, open kniehoek, zonder het contact met de motorfiets te verliezen. Met een rechtopstaande romp achter het iets bredere stuur is de 9 GT iets genereuzer dan de 7 GT. De brede tophalf en de in meerdere standen verstelbare ruit geven regen geen kans. De rijder zit droog en comfortabel en wordt zeer effectief beschermd tegen de rijwind. Datzelfde geldt trouwens ook voor de passagier. Dat de vorm van het zadel weinig bewegingsruimte voor de rijder vrijlaat, stoort eigenlijk nauwelijks.
Triotest BMW F 900 XR vs. Ducati Multistrada 950S vs. Yamaha Tracer 9GT
Vuurwerk
In tegenstelling tot bij de kleine Tracer zijn er bij de 9 GT uitgebreide bedieningselementen op de stuurhelften te vinden. Deze knoppenwinkels getuigen van de omvangrijke uitrusting van de Tracer. Gelukkig bevindt de startknop zich nog altijd rechts. Bij een druk op de knop maak de 889cc-metende driecilinder lijnmotor met een agressieve brul duidelijk dat er hier een enorm potentieel paraat staat. De duidelijk hogere maximale waardes van 119 pk en 93 Nm kunnen het totaal andere karakter van de krachtbron echter maar ten dele weergeven, want er zijn maar liefst vier motormodi, waarmee het karakter kan worden aangepast. In de behoorlijk geknepen modus vier is de driecilinder niet bepaald spectaculair, maar in alle andere modi werkt de krachtbron als vuurwerk voor geest en ziel. Bij lage toerentallen is de geboden trekkracht al indrukwekkend, maar in het voor de praktijk relevante bereik tussen de 5.000 en 7.000 tpm brult de Yamaha met vurige kracht vooruit. Het motorblok volgt bevelen van het gashendel zeer spontaan op, reageert alleen in modus 1 onaangenaam bruusk. Verder spreekt ze het emotionele hersencentrum aan met een doffe, sonore maar zeker niet te luide sound. De triple ontpopt zich als een echt sport-aggregaat. Aan de andere kant maken de zijdezachte motorloop en het zeer spaarzame verbruik van 4,8 l per 100 km de krachtbron ook zeer geschikt voor toertochten. Alleen Tirol is vanwege de hoge waarde voor het geluidsniveau in de stationaire test (proximity test) buiten bereik.
Semi-actief
De Tracer 9 GT is echt verslavend op bochtige landweggetjes, waar het dynamische motorkarakter wordt aangevuld met een bijpassend veerkarakter. De kers op de taart is een soepel en direct werkende quickshifter, die in het bochtenwerk voor een uitstekende aansluiting in de zesversnellingsbak zorgt, zonder vervelende reacties in de aandrijving. De semi-actief dempende KYB- vering combineert comfort en stabiliteit. Zowel de voorvork als de monoschokdemper spreken op wisselende ondergronden zeer soepel aan. Voor dynamische momenten onderweg is de softere A2-keuze voldoende. Daarmee stuurt de Tracer 9 GT zeer precies en direct in, blijft hij perfect op de gekozen koers en laat hij zich ook niet van de wijs brengen door overenthousiaste bewegingen van de gashendel. De grote 9 blijkt steviger op de weg te liggen dan de Tracer 7 GT, de grip is beter en de radiale remtangen bijten feller. De in twee standen instelbare tractiecontrole waakt voor plotselinge vermogensoverschotten. Tegenover de verfrissende lichtvoetigheid, waarmee de kleine Tracer gedachteloos door de bochten vliegt, zet de grote Tracer een enorme, vertrouwenwekkende degelijkheid.
Plank
De keerzijde van alle instelmogelijkheden voor de vering en het motorblok zit hem in de bediening. Hier hebben de ontwikkelaars de plank misgeslagen. De mix van een stel wieltjes, wipschakelaars en knoppen is onhandig en irriteert. Ook de verscheidenheid aan weergaven op het knullige, dubbele dashboard draagt niet bij aan de duidelijkheid.
Deze nadelen verbleken bij de overtuigende rijkwaliteiten van de Tracer 9 GT. Als je maar deze zwakheden zou weten op te lossen, zouden nog veel mensen de Tracer 9 GT in hun hart sluiten. Of ze daarmee de fans van de kinderlijk gemakkelijk sturende en zeer fijne Tracer 7 GT tot een upgrade kunnen verlokken is maar de vraag – vooral omdat die maar liefst € 4.600,- goedkoper is. Maar in het geheel genomen kunnen de productstrategen van Yamaha zich verheugen op een flinke schouderklop van hun leidinggevenden.
Conclusie Yamaha Tracer 7 GT
Haast niet te geloven dat de krachtbron uit de Tracer 7 GT ook als allroad en naked bike functioneert, want de motor lijkt perfect toegesneden te zijn op zijn rol als sport-toermachine. De fantastische tweecilinderkrachtbron combineert uitstekend met de goed uitgebalanceerde, moeiteloze lichtvoetigheid van het rijwielgedeelte. Op deze Yamaha krijgt niemand het gevoel dat hij de motor niet onder controle heeft en geniet van de hartverwarmende rijdynamiek, terwijl het totaalpakket ook een vlotte rijstijl mogelijk maakt. Met zijn onbevangen natuurlijke karakter troeft ze modellen met meer vermogen en gewicht af. Er zijn niet veel motorfietsen die iedereen zoveel rijplezier bezorgen. En dat alles tegen een aangename prijs.
Conclusie Yamaha Tracer 9 GT
De levendige Yamaha-triple biedt pure sport-toer-eigenschappen voor veeleisende rijders. De eerste bron van vreugde is de sportieve driecilinder, die waar nodig voor een goed vuur in de ketel zorgt, optimaal bijgestaan door het perfect afgestemde semi-actieve onderstel. Via de elektronische modi van de motor- en veerelementen verandert de Tracer 9 GT met één druk op de knop van luiaard tot renpaard en vice versa. De minder intuïtieve bediening en verwarrende menunavigatie zijn onnodig gecompliceerd en bederven de geweldige indruk. Verder kan niet iedereen zich vinden in de agressieve uitstraling. De Tracer 9 GT beschikt standaard al over een goede reisuitrusting. Dat is lovenswaardig en maakt de Tracer 9 GT tot een verleidelijk aanbod.
