Critici kraken de Honda CBF1000F af tot op het bot. De stoïcijnse Japanner hoort beledigingen als ‘dodelijk saai’ en ‘karakterloos’ gelaten aan, maar scheldt niet terug. Terugslaan doet hij wel. Zo wint de Honda in 2011 moeiteloos een vergelijkingstest.
We testen sinds 1973 motoren. In deze rubriek hebben we oog voor de beste motoren van weleer, die nu vaak voor een prikkie in de showroom staan. We nemen motoren die ooit een vergelijkingstest wonnen onder de loep; wat kosten ze nu en hoe rijden ze naar huidige maatstaven?
De CBF1000F schopte het in 2011 tot de favoriete troetelbeer van de complete redactie. In een direct vergelijk met niet de minste tegenstanders krijgt de Honda keer op keer de handen op elkaar. Dat geldt niet voor zijn opponenten, de Suzuki GSX1250FA TE, Kawasaki Z1000SX en Yamaha FZ1 Fazer.
Sportief stuurwerk
Een vet gedrukte quote valt direct in het oog: ‘De Honda CBF1000F is zo allround dat iedereen er met verbazing van afstapt.’ Verderop staat er onder een foto het bijschrift: ‘Qua sportief stuurwerk verrast de CBF1000F vriend en vijand.’ Duopassagier Iris Rikmanspoel zet met haar imposante 1,88 meter de Honda – hoe verrassend… – op nummer één. Zelfs de testbank houdt van de Japanse troetelbeer, want ondanks het bescheiden vermogen gaan de begeleidende commentaren alleen over de mooie vermogensopbouw en hoe goed de Honda op straat presteert. Om in die termen te blijven: het wekt geen verbazing dat de CBF1000F de test met een straatlengte verschil wint.
De smetteloos witte verschijning die voor me staat, heeft in niets de uitstraling van een winnaarstype. Toch is het wel degelijk dezelfde CBF1000F die genadeloos toesloeg in een direct vergelijk met drie concurrenten. In 2011 schreven we al dat het uiterlijk van de CBF echt niet doet vermoeden dat er onderhuids een wildebras in schuilt. Sinds die tijd is het lijnenspel van sporttoermotoren alleen maar extremer, agressiever en scherper geworden. Dat straalt met terugwerkende kracht af op de Honda, die alleen maar braver en braver oogt. Dat is overigens niet hetzelfde als lelijk, want dat is de viercilinder niet.
Elke gedachte over het uiterlijk van de alleskunner verdwijnt als vanzelf naar de achtergrond als je plaatsneemt in het zadel. Alles valt als vanzelf op zijn plaats. Hiervoor is de kwalificatie ‘neutrale en ontspannen zitpositie’ bedacht. Het zadel laat zich desgewenst met gereedschap in hoogte verstellen, het ruitje zonder.
Hans Klok tovert
Als je als een slappe pop op de CBF1000F plaatsneemt, heb je 99,99 procent kans dat je voeten precies op de voetsteunen landen, je handen op de handvatten en dat de kniehoek aanvoelt als thuiskomen. Dit voelde in 2011 al perfect aan en dat doet het ook nog in 2075. De zitpositie is gewoon prima voor elkaar. Het is kenmerkend voor de gehele motorfiets. Overal scoort de Honda dikke pluspunten en nergens laat hij een puntje liggen. Of je het nu wilt of niet, je raakt langzaam maar zeker onder de indruk van deze machine.
Zo lekker als de CBF1000F zit, zo stuurt hij ook. Het is zo’n machine die alles gemakkelijk doet lijken. Vroeger op school had ik een bloedhekel aan dergelijke types, tegenwoordig profiteer ik ervan, want het is uitermate leuk rijden met deze fiets. De alleen op veervoorspanning instelbare gewone voorvork en de monoschokdemper achter bieden werkelijk een briljant compromis tussen sport en comfort. Hierdoor kan de CBF1000F zich in stuurgevechten tussen de beste sporttoerders mengen, maar gaat het rijden altijd in een compleet ontspannen staat. Dit ding is helemaal zen. De Honda vraagt niets van zijn bestuurder, die geeft alleen. Zelfs het stevige rijklaargewicht van 245 kilo zit hem niet in de weg. Alsof Hans Klok zich er mee bemoeit verdwijnen de kilo’s zodra de wielen draaien. Insturen kost daarom erg weinig kracht en de motorfiets op de ingezette lijn houden nog minder. Ook als je in bochten moet bijremmen, houdt de motor vast aan zijn koers.
Geen buil vallen
Zelfs de remmen leveren nog altijd puik werk. Dat mag gerust verrassend heten, want vaak geven remmen genadeloos de werkelijke leeftijd van een motorfiets weer. Remmen die rond het millennium nog het stempel ‘briljante stoppers’ kregen opgedrukt, zijn anno 2019 vaak verworden tot laffe stoppers zonder enig gevoel. De remmen van de Honda zijn van een ander kaliber. Het gecombineerde remsysteem blinkt nog altijd uit in doseerbaarheid, gevoel en daadkracht.
Hetzelfde geldt voor het motorblok. Wat een juweeltje hangt er in het aluminium ruggengraatframe. Zelfs typische gekmakende hoogfrequente vier-in-lijn-trillingen blijven uit en daarmee scoort de Honda wederom alleen maar pluspunten. Adrenaline-verhogende spanning ontbreekt en van een knallend eindschot is geen sprake en toch heeft het blok iets verslavends. De Honda heeft een geweldige gasreactie en lineaire vermogensafgifte en dat resulteert in een onwaarschijnlijk soepel blok. Over koppel heb je onderin al niets te klagen, waardoor je lekker lui kunt rijden. Zeker bij toerentallen waarin je gewoonlijk op straat rijdt, beschikt het blok over meer dan voldoende trekkracht. Bovendien gaat het alleszins acceptabel om met dure brandstof. Financieel val je je nooit een buil aan deze motor (zie ook kader Hoeveel mag hij kosten?).
Als je na lange tijd weer eens een oude bekende tegenkomt, volgt vaak het cliché: ‘Je bent geen spat veranderd.’ Voor de CBF1000F geldt dat zeker. Beschouw het als een compliment. De Honda is nog steeds dezelfde wolf in schaapskleren die er niet voor terugdeinst om de concurrentie te vermorzelen. Laat die critici maar lullen.
Voorganger
CBF1000 2006-2009
In 2006 staat de CBF1000 ineens voor € 10.350,- in de showroom. Een recht-voor-z’n-raap-motor voor alledag en toerritten. Een centrale plek is ingeruimd voor een geknepen Fireblade-blok. Dat raakte maar liefst 74 pk kwijt. Ook bij de eerste test miste niemand ze en klinkt de loftrompet voor de CBF1000.
Opvolger
Honda CRF1100L Africa Twin
In 2016 is het over en sluiten voor deze vier-in-lijn en van opvolging is geen sprake. Een NC750 is als opvolger te suf, een Goldwing te vet, een VFR800 niet langer leverbaar. Daardoor blijft – hoe opmerkelijk ook – de Africa Twin over als een soort van allemansvriend-opvolger.
Hoeveel mag hij kosten?
Het is nog mogelijk om gebruikte exemplaren zonder ABS te kopen, maar die nemen we niet op in dit overzicht. ABS past bij deze motor als slagroom bij taart. Het loont absoluut om even rond te kijken. Het valt niet mee om een lijn te ontdekken in het prijspeil. Voor een bespottelijk lage € 2.500,- heb je een particulier model met 110.000 kilometer. Een exemplaar uit hetzelfde jaar, maar met 52.000 kilometer op de teller, moet plotseling € 4.500,- kosten. Een hoge kilometerstand hoeft geen probleem te zijn, maar er staan ook amper ingereden exemplaren te koop. Voor € 5.750,- krijg je een 2012-model met slechts 10.600 kilometer op de teller. Maak je niet druk om eventuele bijkomende kosten. In negen van de tien gevallen komen de motoren met zij- en/of topkoffers.
Verkopende partij
Bij binnenkomst in Axel’s Bike Shop begroeten de twee huishondjes ons vriendelijk. De viervoetertjes zijn al net zo aaibaar als de medewerkers van de Heerhugowaardse motorzaak. Eigenaar Frank van Halem bestempelt zijn toko dan ook als toegankelijk en met een hoge gezelligheidsfactor. Dat gezellige blijft beperkt tot de sfeer, want als het om de inkoop van gebruikte motoren gaat, is Van Halem niet meer zo gezellig. Dan gaat hij met een vergrootglas op zoek naar de krenten in de pap: jonge gebruikte motoren die technisch en optisch honderd procent zijn. De verkoop van gebruikte motoren is de kurk waarop het bedrijf draait, maar sinds kort kun je hier ook terecht voor nieuwe modellen van Mash en Royal Enfield. In de kledinghoek draait het vooral om casual motorkleding en kwalitatief goed spul voor woon-werkrijders. En natuurlijk kun je in de werkplaats terecht voor het onderhoud van alle reguliere modellen van alle motorfietsfabrikanten. Zie meer op: www.axelsbikeshop.nl.
