‘Ongemerkt goed’. Zo omschrijft één van de drie gastrijders de Triumph Speed Triple in de nakedtest die in Oostenrijk plaatsvindt. Waar een schreeuwende viercilinder en twee bulderende tweecilinders vechten om een been gaat een geraffineerde driecilinder er namelijk maar weer eens mee heen.
Het is niet zomaar een vergelijkingstest die we in editie 18 van het jaar 2007 teruglezen. Dikke Europese nakeds bijeenbrengen, is één van de moeilijkste zaken die we kunnen verzinnen. Zelfs in het jaar 2020 is zo’n test nog enorm interessant om te doen, want de nakedmarkt kent de meest begeerde modellen. Een bewijs daarvoor is het feit dat dit segment in de afgelopen decennia erg stabiel is gebleven wat betreft de verkoop. Halverwege het eerste decennium van deze eeuw kwamen de dikke nakeds in een stroomversnelling. Het resultaat van die inspanningen zie je op de pagina’s van MOTO73 in 2007. Een KTM Super Duke 990 Super Duke R, Moto Morini Corsaro Competizione, MV Agusta F4 Brutale 910 S en Triumph Speed Triple mogen aantreden aan de voet van de Oostenrijkse Alpen. Het strijdtoneel laat zich raden.
We testen sinds 1973 motoren. In deze rubriek hebben we oog voor de beste motoren van weleer, die nu vaak voor een prikkie in de showroom staan. We nemen motoren die ooit een vergelijkingstest wonnen onder de loep; wat kosten ze nu en hoe rijden ze naar huidige maatstaven?
Stroef
Bij de test worden overigens niet alleen de felle rijkarakters op heerlijke bergwegen meegerekend. Nee, ook de weg er naar toe wordt door de jury meegenomen in haar eindoordeel. Daarbij blijkt dat de KTM een bikkelhard zadel heeft in combinatie met zijn stugge vering. Daar moet dus al na één tankstop wat aan worden gedaan. Tijdens die rit valt ook de Moto Morini in negatieve op. Die is met een verbruik van 1 op 12 erg dorstig. Die twee hebben dus al minpunten voor het belangrijkste testterrein is bereikt. Vele slingerende kilometers verder komt de trip abrupt tot een eind bij het ondergaan van de zon.
Hoewel de twee Italianen fraaie details hebben en fantastisch zijn afgewerkt, schieten beide op veel belangrijke punten te kort. De MV laat het vooral afweten met zijn ergonomie, omdat hij duidelijk beter past bij kleine Italiaanse rijders. Ook de reactie op het gas, dat nog even lijkt te blijven hangen na het dichtdraaien, doet de wenkbrauwen fronsen. De Morini is op zijn beurt verre van zuinig en mist een goede achtervering. Blijven de Oostenrijker – op zijn geboortegrond nota bene – en de Brit over. De overwinning? Dat blijkt een nipt verschil tussen de twee. De KTM is op papier de zwakste met zijn 120 pk en kent een bikkelhard zadel, waardoor je na een paar uur echt afgepeigerd bent. Toch is het totaalpakketje degelijk en het prijskaartje vriendelijk. Al met al wordt de Triumph toch op meerdere punten als winnaar beoordeeld. Hij is comfortabel door een prettig zadel, een breed stuur en dus een goede zitpositie. De vering is ook comfortabel, maar moet aan de voorkant worden bijgesteld voor meer in- en uitgaande demping als het tempo meer dan sportief wordt. De versnellingsbak is wat stroef en hard remmen vergt wat meer handkracht dan op zijn concurrenten, maar de strakke powerband die de driecilinder van stationair tot ongeveer 10.000 toeren levert, is verslavend fijn.
Meer dan een dozijn
Hoe goed de uitslag van deze test de toekomst wist te voorspellen, blijkt wel als je nu online gaat zoeken naar gebruikte motoren. Van de Morini en de MV kom je slechts zeer sporadisch een exemplaar tegen. De Super Duke en de Speed Triple zijn wat dat betreft stukken beter bedeeld, al is het overduidelijk dat wij als Nederlanders de Speed Triple absoluut in ons hart hebben gesloten. Wat staan er daar een boel van te koop! Kies een willekeurige motorzaak en de kans is groot dat je er eentje ziet staan. Het exemplaar dat wij rijden, is dit oranje beestje met als bouwjaar 2008. Van hetzelfde bouwjaar en dezelfde kleur konden we nog kiezen uit vele andere. Het werd deze, omdat hij – en dat is wel opvallend – nog relatief standaard is vergeleken met de rest. Slechts de spiegels zijn aangepast, terwijl bij andere toch al snel een groter windschermpje is gemonteerd en de uitlaatdemper – of zelfs het hele systeem – is aangepast.
Als ik vanaf de stoep van Leusinks Motoren wegrijd voor een rondje door de polder heb ik spijt dat ik niet voor een exemplaar mét ruitje ben gegaan. Hoewel de lucht een half uur eerder nog klaarhelder leek, doemt er in de verte namelijk ineens een donkergrijze wolk aan. En ja hoor. De regen komt even later met bakken naar beneden, net als ik op een lange rechte weg zit zoals die er rond Dronten zoveel zijn. Gelukkig gloort er zon niet ver achter die wolk en geef ik simpelweg een dot gas om sneller door het vochtige gordijn te geraken.
Vertrouwen
Het geluid van de aanzuigende 1.050cc-driecilinder is en blijft één van de betere geluiden die een motorblok kan produceren: fors, maar ingetoomd. In de test van dertien jaar geleden omschreef een gastrijder de Speed Triple als een ‘ongemerkt goede machine’. In het zadel merk je exact waar die woorden op slaan. Hoewel hij ook als een hooligan werd omschreven, is hij dat slechts als de berijder dat van hem vraagt. Deze Triumph Speed Triple is misschien wel het beste voorbeeld van een allemansvriend, voor zover een ‘levenloos’ object als een motorfiets met dat soort menselijke kenmerken mag worden omschreven. Al binnen een kilometer of vijf heb je het idee dat je hem volledig in de vingers hebt. Sturen gaat dan ook al vlot gemakkelijk. Overigens gaat dat helemaal vanzelf, zonder dat je er veel aan opmerkt. Ongemerkt een erg goede machine. Hé verrek, zo voelt dat dus!
Voorganger
Triumph 955i Speed Triple
2000-2005
Een naamsverandering was wel op zijn plaats door de verwarring die het opleverde bij kopers wat betreft de cilinderinhoud. Zo werd de T509 de 955. Die verandering ging gepaard met vooral uiterlijke vernieuwingen in het design van de Speed Triple.
Opvolger
Triumph 1050 Speed Triple
2011-2016
Een nieuw aluminium buizenframe, 4 pk en 6 Nm koppel meer en een wat stijlvoller design van de ‘insectenogen’. Met dat laatste doelen we natuurlijk op de erg aanwezige koplampen, die velen bestempelden als niet bijzonder aantrekkelijk.
Hoeveel mag hij kosten?
Gooi een steen zover je kunt en je raakt vast en zeker een tweedehands Triumph Speed Triple van bouwjaar 2006 tot 2010. Het exemplaar dat wij reden, staat te koop bij Leusinks Motoren voor € 5.750,-. De kilometerstand is 30.971. Het model viel ons op doordat hij nog grotendeels standaard is, met uitzondering van het zadel en de spiegels in de stuuruiteinden. Dat valt op omdat het gros van de Speed Triples die te koop staan toch wel enige modificaties hebben ondergaan. De meest geziene aanpassing is de uitlaat. In veel gevallen zijn de standaarddempers vervangen door exemplaren van een aftermarket-leverancier. Vaak zien we ook dat de omhooggewerkte pijp juist naar onderen is verbouwd, waardoor het uitlaattraject een stuk korter wordt. Qua prijs zit dit exemplaar in de middenmoot. Die prijs is naar het lijkt sterk afhankelijk van twee zaken: kleur en accessoires. De groene Speed Triples staan voor een kleiner bedrag online dan oranje en zwarte exemplaren. Kilometerstanden lijken niet veel effect op de vraagprijs te hebben, aangezien er met 20.000 kilometer verschil regelmatig nog nagenoeg hetzelfde bedrag voor wordt gevraagd.
Verkopende partij
Een familiebedrijf? Zo mag je Leusinks Motoren zeker noemen! Vader Bertus en zoon Jarno Leusink richtten de zaak samen op hebben samen hard gewerkt om de motorzaak te maken tot wat die nu is. Dat was overigens bij toeval. Jarno kon een paar motoren voor de handel overkopen. Daarmee werd het zaadje geplant, dat uitgroeide tot een heuse eigen zaak! Leusinks Motoren was voorheen in Elburg gevestigd, maar keerde in 2017 als het ware ‘terug’ naar Dronten, waar Jarno woonachtig is. In een bedrijfspand aan de Handelsweg-Noord 41 werkt hij nu met veel plezier in deze middelgrote motorzaak. Vol passie, zoals hij dat ook al in Elburg kon doen. En pa? Die helpt ook nog vaak genoeg mee!
