De Honda CRF1100L Africa Twin Adventure Sports werd in 2022 lichtjes aangepast. Het is en blijft een uitstekende allroad- en reismotor, alleen is hij een tikkeltje beter dan zijn voorganger. Omdat avontuur nogal een ruime omschrijving is van wat je met een motorfiets allemaal onder de wielen geschoven kunt krijgen, reden we met de Africa Twin van de Atlantische Oceaan naar de Bardenas Reales en terug. Een retourtje zee-woestijn-zee dus.
Fotografie: Alessio Barbanti, Jonathan Godin
Tussen de Atlantische Oceaan in San Sebastian en de Bardenas Reales-woestijn in het Spaanse binnenland reden we bijna 700 kilometer op een van de meest gevarieerde routes die we ooit hebben gereden. Over half natte bergwegen en snelle slingerwegen naar de pistes van de Bardenas-woestijn. Met de Honda CRF1100L Africa Twin Adventure Sports hadden we meteen genoeg benzine aan boord om elke dag met één tankbeurt rond te kunnen komen.
Toertest Harley-Davidson Pan America 1250 Special
Opvallendste verschil met het vorige model: het lagere windscherm. Nu kan dat in veel gevallen een detail zijn; op deze Adventure Sports maakt het een wereld van verschil. Het vorige model had immers een windscherm dat na een kleine aanpassing ook gebruikt kon worden als schild door de politie. Wie niet vooraan stond toen de lengtes werden uitgedeeld, moest altijd door het scherm heen kijken, erover lukte niet. Dat kon bepaald vervelend zijn als het regende. Anderzijds was het ook een doorn in het oog van vele andere offroad-rijders. Als je rechtstaand door een put reed en je romp iets te ver voorwaarts boog, kon het zorgen voor een snee in je neus. Het nieuwe scherm is lager, beter, handiger en mooier. Zo, dat is eruit. Verder met de actualiteit van de dag.
Badlands
Op de eerste dag reden we van het Spaanse San Sebastian een route van bijna 400 kilometer tot het hartje van de al even Spaanse Bardenas Reales. Dat laatste is een halfwoestijn. Geen zandstrook ter grootte van een half continent, maar eerder wat de Amerikanen Badlands noemen. De Bardenas Reales bevinden zich in de regio Navarra in het noordoosten van Spanje, een stukje Iberisch schiereiland dat zelfs veel Spanjaarden niet kennen. Het natuurpark Bardenas Reales beslaat een oppervlakte van maar liefst 42.500 hectare.
Het is moeilijk om dit stukje Spanje met iets anders te vergelijken. Het landschap bestaat uit ravijnen, hoogvlaktes en steile rotsen in bizarre vormen. Het hart van de Bardenas Reales is een kaal en onherbergzaam gebied, waarin de rivierbeddingen het grootste deel van het jaar droog staan en waar vegetatie uiterst schaars is. Bovendien hebben water en wind er in de loop van miljoenen jaren bizarre vormen uitgeslepen in de klei-, kalk- en zandstenengrond. Hierdoor is er een bijna maanachtig landschap ontstaan.
Langzaam maar zeker
De route tussen de oceaan en de woestijn haalt puur door haar schoonheid af en toe wel even je aandacht weg van de motorfiets. In de Bardenas Reales bijvoorbeeld. Hier mag je maximaal 50 km/u rijden en daar houd je je het beste aan als je het niet aan de stok wil krijgen met de parkwachters of de Guardia Civil. Nu is 50 km/u niet bepaald snel en dat was wellicht ook de reden waarom er een gier een minuut of tien boven onze hoofden bleef cirkelen. Die dacht waarschijnlijk dat die gek, die bij een temperatuur van bijna 40 graden door de woestijn reed, er binnen de kortste keren de brui aan zou geven. Niet dus. Net zomin als de Africa Twin. We reden met een handgeschakelde versie en dus niet met de populaire DCT-uitvoering – die reden we de volgende dag. Goed om vast te stellen is dat het blok ook bij lage snelheden bijzonder soepel blijft. En de motorfiets is ondanks zijn respectabel gewicht van 240 kg zeer vlot controleerbaar.
Clint?
We waren bij het binnenrijden van de woestijn aanvankelijk niet zo erg onder de indruk. De eerste kilometers lijken de Bardenas Reales een beetje een woestijn uit de Aldi. Bijna dezelfde naam als the real stuff, maar helemaal niet zo indrukwekkend als de gigantische zandbak die we ons bij een Afrikaanse woestijn voorstellen. Dat verandert al snel. De droge en vlakke bergtoppen doen je even denken dat je in een spaghetti-western bent beland. Clint Eastwood lijkt je ergens, verborgen achter een rotsblok, in de gaten te houden. ‘You’ve gotta ask yourself one question: Do I feel lucky. Well, do you, punk?’
Ja hoor, we voelen ons best gelukkig. Want ook al rij je niet al te hard, zo leer je toch dat de Bridgestone AT41-banden het verbazend goed doen op grind en zandwegen. We zouden hem als tachtig procent wegband en twintig procent allroad omschrijven. Maar toch ligt zijn grote voordeel op het asfalt. De grip is goed en die zou nog beter zijn in de regen. Maar kom daar maar eens om in een halfwoestijn. Maar goed, grip geeft vertrouwen op een motorfiets als de Africa Twin Adventure Sports. Want ook deze mag je omschrijven als tachtig procent weg en twintig procent allroad. De Adventure Sports-versie van de Africa Twin toont zich een uitstekende metgezel op reis. De bediening van de claxon, knipperlichten, grootlicht, rijmodi…; het zit allemaal in één grote cluster op de linker stuurhelft. Vrij ingewikkeld om te bedienen in het begin, maar als je eraan gewend bent, gaat alles vlot en zeker.
Van alles wat
Ook al mag je de trip door de Bardenas Reales als hoogtepunt van ons tweedaags avontuur omschrijven, we reden uiteindelijk over zo goed als elk oppervlak met de Africa Twin. Het meest glibberig waren de bergwegen net buiten San Sebastian. De Baskische stad wordt met de regelmaat van de klok bedolven onder een fikse regenbui (die Atlantische Oceaan, weet je wel) en dus liggen de schaduwrijke bergwegen er vaak nog nat bij. Uitkijken is hier de boodschap. Naarmate je meer richting binnenland rijdt, worden de wegen breder en in ons geval ook droger. En dan voel je dat de Africa Twin ook best sportieve kwaliteiten heeft.
Op de tweede dag wisselden we van motorfiets en die was uitgerust met DCT. Het was heerlijk om te voelen hoe het systeem exact schakelt op het moment waarop je het anders zelf met de voet zou doen. Bij het aanremmen van de bochten krijg je dan bijna een F1-gevoel door met de knoppen aan de linker stuurhelft terug te schakelen en extra op de motor te remmen bij het aansturen van een bocht. Verrassend hoe een 1100cc-allroad toch sportief uit de hoek kan komen wanneer dat nodig blijkt. Anderzijds heeft hij het comfort en de autonomie van een Gran Turismo en dat zijn natuurlijk aangeboren capaciteiten om offroad te gaan wanneer dat mogelijk is.
Toertest Indian FTR 1200 in de Ardennen
Snelle slingers en brede wegen
Na een verkwikkende nachtrust in de woestijn, reden we de tweede dag terug richting San Sebastian en de Atlantische oceaan. Niet over dezelfde route, dat spreekt vanzelf, maar via een meer oostelijke lus die ons langs indrukwekkende hellingen en vergezichten voerde. Spek voor het bekje van de Africa Twin, want na de bochtige bergwegen volgde zowaar nog een stuk met snelle slingers en brede wegen.
Genoeg om er ons nog meer van te overtuigen dat allroad rijden ook kan als je niet al te veel tijd hebt. De twee dagen in Spanje toonden aan dat je met een goed uitgekiende route en een motor als de Honda Africa Twin zelfs in een weekend memorabele momenten kunt opdoen!
