Test Harley-Davidson Nightster vs. Honda CMX1100 Rebel: bochtenvegers

Koelribben, chroom en jethelmen: allemaal achterhaald. De cruiser-scene past zich langzaam aan de moderne tijd aan – ook qua rijeigenschappen. Het 120-jarige Harley-Davidson neemt het op tegen de jongere Honda Rebel met de gloednieuwe Nightster.

Teks en fotografie: MotorradNews

Inmiddels een saai cliché: Japanners bouwen de beste motorfietsen, maar Harley-Davidson heeft de cultstatus aan zijn zijde. Talloze cruiser-vergelijkingstesten tussen klassiek Milwaukee-staal en nuchtere Nippon-technologie kwamen tot deze conclusie. Maar nu wordt alles anders, want het Amerikaanse bedrijf schudt de kaarten opnieuw met compleet nieuw ontwikkelde Revolution-Max-motorblokken. Met alle afgeknipte franje zou je bijna de clichématige olievlek onder een oude Harley kunnen afdekken. Ondertussen gaan puristen tekeer over verraad en verloren kenmerken, zoals de traditionele blokhoek of de unieke, gevorkte drijfstang en de daarbij horende pulserende hartslag van de klassieke HD-twin. Dat gedoe laten wij lekker aan de geschiedenisboeken over. Wij bekijken de Nightster gewoon als een nieuwe, moderne motorfiets. Precies wat ze ook is.

1 van 4

Sport

Samen met de spectaculaire Sportster S vormt de Nightster de nieuwe modelrange, die Harley kenmerkt als ‘sport’. Het eerste model daarvan wordt aangedreven door de kleinere van de twee Revolution-Max-aggregaten, namelijk de 975T. Dit motorblok fungeert als dragend deel van het frame. Deze constructie is licht en stijf, wat in theorie een positief effect op het rijgedrag van de motorfiets zou moeten hebben. De peut is bij de Nightster onder het zadel verstopt, wat gunstig is voor het zwaartepunt. Onder de dummy-tank zit nu de luchtfilterkast. Voor een goede warmteafvoer zijn de cilinders van de 60°-V-twin voorzien van een watermantel, elke drijfstang heeft zijn eigen kruktap en de vier nokkenassen liggen niet – zoals bij de ouderwetse Evo’s – onderin het blok, maar zoals bij alle moderne constructies bovenin de cilinderkop. Het blok heeft verder een vrij korte boring/slag-verhouding, wat de rode streep op de toerenteller naar boven stuwt. Op de top trekken 90 paarden aan de teugels.

Twijfeltest Harley-Davidson Nightster vs. Sportster S: welke sportieve Harley moet je hebben?

Tot zover de theorie. Als je op het kleine zwarte knopje drukt, hoor je eerst een ratelend geluid uit de startmotor, dan komt het blok tot leven met een buren-ontziend achtergrondgeluid. Het voorwiel en de stuureinden blijven daarbij bijna in rust, aangezien het blok over een goede balans beschikt en nauwelijks trillingen veroorzaakt. Met enige dwang grijpt de eerste versnelling aan, de koppeling vraagt dan juist weer weinig kracht. De motor loopt mooi van onderuit, maar mist een beetje pit wanneer je rustig rondtuft. De vermogensdiagram laat dan ook een behoorlijke dip zien rond de 4.000 tpm. Die moet je dus omzeilen om te zorgen dat je de volle kracht van de Harley-Davidson voelt. Maar als de Nightster de vrije teugels krijgt, laat-ie bij hogere toerentallen een snelheid zien, die tot nu toe niet voorkwam in het Sportster-universum.

Rebel

Wie niet zoveel om imago geeft, is waarschijnlijk gelukkiger met de Honda Rebel. In het stalen buizenframe zit een pulserende tweecilinder lijnmotor, die ook de Africa Twin vooruithelpt en die nu de cruiser-wereld bekoord met een meer op koppel gerichte tuning. Met een flinke cilinderinhoud en een 270°-krukas knalt de Rebel er stevig vandoor en doet dat al bijna vanaf stationair toerental. De ietwat lomp geconstrueerde uitlaat verwent de rijder met een fraaie bastoon, zonder onnodig veel lawaai te maken. De zachtaardige reus kan ook sterke spurts afleveren, maar zijn echte fascinatie ligt in de manier waarop hij pijnlijke zenuwen genereus met aloë vera insmeert. Liefhebbers van oudere Harleys zouden wat de aandrijving betreft de voorkeur moeten geven aan de Honda. Dat wil zeggen, zolang de software van de DCT-transmissie goed is ingesteld, want het karakter van de motor hangt duidelijk af van de gekozen elektronische instellingen. In de sportstand lijken de schakeltijden en de gasrespons bijna iets te scherp. Wie zich niet in de Rain of Standard-modus kan vinden, kan kiezen voor handmatige invoer met de plus- en mintoetsen op de linker stuurhelft. Dan laat de computer de keuze in eerste instantie over aan de rijder. Hij houdt alleen vast aan een paar principes: wegrijden doen je bijvoorbeeld altijd in de eerste versnelling en het rode gebied van de toerenteller is sowieso taboe. De gasrespons en het motorremkoppel veranderen met de transmissiesoftware mee. In de ‘user’-modus kunt je de cocktail van instellingen naar eigen smaak mixen.

1 van 4

Karakter

Ook de Nightster verandert van karakter wanneer de rijmodus wordt gewisseld. Rain, Road en Sport hebben elk hun eigen datasets voor tractiecontrole, motorrem en ABS. De kleine pictogrammen in het LCD-scherm zijn nauwelijks nodig, omdat de verschillen vooral in de gasrespons merkbaar zijn. In de sportmodus gaat de krachtbron er duidelijk vol tegenaan. Op de buitenwegen kunnen de abrupte gasreacties wellicht nog als een sportief karakter worden beoordeeld, maar in het stadsverkeer is het gewoon vermoeiend.

Aandrijving en vertraging staan bij de nieuwe Amerikaanse sportmotor in een gezonde verhouding tot elkaar. De enkele schijfrem mag er op het eerste gezicht wat onderbemeten uitzien, maar hij overtuigt met een felle beet en een goede doseerbaarheid. Ook het ABS regelt in heel fijne intervallen af, zodat je in de hand eigenlijk niet meer voelt dan een beetje gekriebel. Onze gps-datalogger meet gemiddeld 39,9 m remweg – en dat is niet verkeerd. Daar moet de Honda voor buigen, al zit die er dichtbij met 40,8 m. Daaruit kunnen we dus concluderen dat het imago, dat cruisers slecht remmen, niet op deze twee motorfietsen van toepassing is.

Bodemvrijheid

Grappen over voetsteunen, die over de grond schuren wanneer je de motor uit de garage drukt, kun je tegenwoordig eveneens achterwege laten. De bodemvrijheid is in de bochten ruim voldoende voor een actieve en vlotte rijstijl. Uiteraard kunnen moderne naked bikes dat nog veel beter. Maar als Vrouwe Justitia op het foute moment heeft toegekeken, word je al snel sponsor van het CIJB. Bovendien zijn beide motorfietsen gezegend met een serieus rijwielgedeelte. Supersoft geveerd zijn ze niet, maar vergeleken met hun voorgangers is het comfort dik in orde. Vooral de Showa-vork van de Harley verbaast met zijn fijne, uitstekende feedback. De Honda-voorvork werkt even goed en heeft zelfs instelbare voorspanning. Over de achterschokdempers valt bij beide motoren niets te klagen. De veervoorspanning van de schroefveren op de stereo-schokdempers is op de belasting aan te passen, bijvoorbeeld wanneer je een passagier meeneemt. De Honda-rijder klapt in dat geval de tot de standaarduitrusting behorende duo-voetsteunen uit en legt de veroordeelde goed uit, dat hij of zij zich op het kleine kussentje gemakkelijk moet maken. De eerste keer gelooft die dat wellicht. Bij een tweede keer is het slachtoffer waarschijnlijk iets voorzichtiger, want vindt op deze motor maar eens een comfortabele ‘beenhouding’. Je moet het eveneens zonder handvatten doen. Harley-rijders moeten eerst nog even naar de dealer om een duo-zitplaats te kopen voor 180 pietermannen. En als de allerliefste de benen dan niet heel romantisch om de heldin achter het stuur willen vouwen, dan moet de Harley-rijder nogmaals 356 euro op de toonbank van het onderdelenmagazijn achterlaten voor een voetsteun-montagekit. Dat doet zeer!

Ergonomie

Ergonomie schijnt sowieso een moeilijk thema te zijn. Ben je zo’n 1,83 m, voel je je best acceptabel ondergebracht op de Nightster, maar ga je aan deze lengte voorbij dan heb je mogelijk iets te mopperen op de zithouding. Omdat ik kleiner ben, vond ik de zitpositie een beetje vermoeiend om mee te cruisen en best cool om hard te rijden. Om een lang verhaal kort te maken: als je interesse hebt in de Nightster, zorg er dan in elk geval voor dat je uitvoerig hebt proefgereden voor je er een koopt. Over de Rebel waren de meningen minder verdeeld. De diepe zit met de hoge voetsteunen en het smalle stuur zorgen voor een wat vreemde zitpositie. Omdat de DCT aan de rechterkant nogal uitsteekt, wordt de rechtervoet in een wat onnatuurlijke houding gedwongen. Wie zich daaraan stoort, kan ook een voetgeschakelde CMX bestellen en daarmee nog € 1.000,- in de zak houden ook. Ik vond de lowrider-stijl het prettigst, maar ik heb dan ook de beenlengte van een ruwharige teckel. Ook aspirant Rebel-rijders doen er goed aan om voor de aankoop met eigen lijf de proef op de som te nemen.

Afwerking

Over de materiaaluitstraling en afwerking zijn de meningen minder verdeeld. De Rebel is niet bepaald een hartenbreker met zijn Japanse conservatisme en zijn volledige gebrek aan speelsheid. Maar je kunt nauwelijks legitieme beschuldigingen tegen de Honda uiten. Alles ziet er strak en netjes afgewerkt uit. Nou ja, oké, het LCD-scherm ziet er niet spectaculair uit en is moeilijk af te lezen als de zon er verkeerd op staat. Toch kan de qua uitrusting sobere Honda, die zo’n 4.000 euro goedkoper is, op dit gebied een fikse dreun uitdelen.

Hoewel de Nightster de klassieke Sportster-lijn met succes vertaalt naar het hier en nu, gaat de Harley de mist in als het gaat om de subtiliteiten. Veel dunwandig plastic is wellicht nog te verklaren met het argument gewichtsbesparing, maar een analoge snelheidsmeter is toch wel erg ouderwets. Dat waterkoeling tegenwoordig noodzaak is, dat is ook wel duidelijk. Maar verwarde kabels, slecht ontbraamde behuizingsdelen en te lange schroeven in de klemmen van het uitlaatdeksel verraden een gebrek aan aandacht voor detail. Leuke, kleine details zoals ‘bar and shield’-logo’s in de richtingaanwijzers kunnen dat nauwelijks goedmaken. Roestige schroefkoppen op de veerpootbevestigingen zijn bij een nieuwe motorfiets natuurlijk ook uit den boze.

Maken de Jappanners dus de beste motorfiets? Wat rijgedrag betreft nee, daar kan de Harley met de Honda wedijveren. Prestaties, rijwielgedeelte, remmen en elektronica zijn allemaal op een constant hoog niveau. Bij de productie hebben de Japanners duidelijk een beter gevoel voor orde, uitspraken over de duurzaamheid zouden op dit moment alleen maar speculatie zijn. En of de cultfactor van het Harley-embleem de meerprijs rechtvaardigt, wordt aan de verkoopbalie bepaald. Dat wordt nog spannend.