Test 2025 Yamaha R9: (R)9 op 10

Een driecilinder-sportmotor is altijd speciaal. Het geluid, het soepele en koppelrijke motorblok… Het is een combinatie die werkt op circuit. Triumph had er jaren geleden een, MV Agusta en CFMoto hebben er nu een en Yamaha mengt zich met de nieuwe R9 ook in het segment. Niet zomaar trouwens, want het CP3-motorblok is een juweeltje waar liefhebbers lang op hebben gewacht om eindelijk ten volle te kunnen benutten op circuit. Hoge verwachtingen, met andere woorden. Dus de R9 weet wat hem te doen staat.

Waar kun je een motor deze tijd van het jaar beter testen dan in het altijd zonnige zuiden van Spanje? Wel, in Nederland bijvoorbeeld. Want waar wij wegvliegen van een uitzonderlijk warme start van de maand maart, regent het in Spanje pijpenstelen en oude wijven. Gevolg: de geplande circuittest op Jerez kon niet doorgaan. Niet omdat er wat maagdelijk water op het perfecte asfalt stond, maar wel omdat het circuit helemaal in puin ligt door modderstromen, door de kracht van het water opgebroken asfalt (!) en compleet ondergelopen pitboxen. Bij Yamaha kunnen ze organisatorisch gelukkig het een en ander verzetten, dus reden we een uur noordelijk naar Sevilla, waar een vrij nieuw circuit op ons wachtte om de eerste meters met de R9 te rijden.

1 van 7

Nieuw, lichter en stijver frame

Waar de XSR900 en Tracer 9 niet alleen hetzelfde motorblok, maar ook hetzelfde aluminium frame delen, krijgt de R9 een compleet eigen aluminium Deltabox-frame. Dat is 9,7 kg oftewel 10% lichter en vooral veel stijver in alle richtingen. Exact wat je nodig hebt op een sportmotor. De driecilinder levert evenveel vermogen – 119 pk en 93 Nm – maar de injectie, ontsteking en het gasgevoel is aangepast. Van het achterste tandwiel zijn twee tandjes verdwenen voor een hogere topsnelheid. Verder is de R9 uitgerust met volledig instelbare KYB-vering, een Brembo Stylema-voorrem en Bridgestone RS11-banden. Die worden voor de eerste rijsessie wel onmiddellijk vervangen door regenbanden, want ook in Sevilla zit de zon verscholen achter een drielaags wolkendek waar zo nu en dan behoorlijk wat neerslag uit valt. Nieuw circuit, nieuwe motor, nat asfalt. De herinnering aan alle elektronica die op de R9 zit stelt ons wat geruster: rijmodi, quickshifter, tractiecontrole (negen standen), Slide Control (drie standen), Lift Control (drie standen), Back Slip Regulator, Launch Control, Brake Control en zelfs cruisecontrol. Met zo’n pakket moet het wel lukken. Kom, laten we eraan beginnen!

Twijfeltest Suzuki GSX-S1000GT vs GSX-S1000GX: Luxeprobleem

Als op je lijf geschreven

Net zoals bij ieder nieuw circuit en iedere motor waar je op rijdt, is het zoeken en aftasten in het begin. Gelukkig hebben we al heel wat kilometers met het motorblok achter de kiezen vanop de andere CP3-modellen, dus weten we goed hoe dat reageert en zich gedraagt. Op de R9 voelt het niet anders aan. De gasaanname is soepel en toch voldoende direct, zodat je nooit zit te zoeken naar een aangrijppunt. Als op je pols geschreven. Hét grote voordeel van een driecilinder, en zeker van deze, is het koppelrijke middengebied. Daardoor voel je het nauwelijks als je ergens een versnelling te hoog zit en is shortshiften handiger dan ooit. Het vermogensbereik is zo enorm breed, waar je bij een viercilinder-in-lijn bijvoorbeeld alles in hoge toeren moet zoeken. Met de Brembo’s hebben we ook al heel wat ervaring en die doen exact wat je ervan verwacht. Ze bijten hard, zonder agressief aan te grijpen en zijn zo mooi doseerbaar dat we alles zonder probleem met één vinger kunnen afremmen. Als op je wijsvinger geschreven. Aan de linkerkant van je lichaam is het alleen je voet die moet werken, want de standaard quickshifter schakelt zowel op als terug. Gedurende de hele dag heeft die geen een keer mis geschakeld of gehaperd. De overgangen zijn met voldoende sensatie en zonder al te veel drama, vooral bij het terugschakelen. Als op je voet geschreven. Drie op drie voor handen- en voetenwerk.

Instelbare zitpositie

Alles is vandaag in drievoud, zo lijkt het wel. Het aantal cilinders, uiteraard, maar ook het aantal sessies dat we kunnen rijden. Na de eerste natte sessie met regenbanden, droogt de baan snel op en kunnen de standaard Bridgestone’s RS11 erop. Ideaal, want we leren het wat venijnige circuit beter kennen. Door de vele blinde bochten en secties is het zoeken naar de juiste rijlijn en moet je vertrouwen op je geheugen. Dat laatste is niet altijd goed gegaan in het verleden. Denken we. Maar oké, we maken ons klaar voor sessie twee en concentreren ons bij het opstappen op de zitpositie. Die zit tussen die van een wat rechtere R7 en plattere R6 in. Sportief dus, maar zeker niet extreem. Wij merken dat ons bovenlichaam inderdaad vrij aangenaam gepositioneerd is, met voldoende druk naar voren, maar dat onze benen behoorlijk opgeplooid zijn. Dat heeft te maken met twee dingen: de lengte van 1m90 groot waarvan veel centimeters aan been, wat geen ideale lichaamsgrootte is voor sportmotoren, en de verstelbare voetsteunen staan op de hoogste stand. Door de beperkte tijd konden we de voetsteunen niet lager zetten, maar dat zou zeker een oplossing kunnen bieden voor een wat aangenamere zitpositie en vooral meer mogelijkheden om te bewegen tijdens het rijden. Het zij zo. Hadden we ons in het verleden maar beter moeten gedragen en minder klappen onder onze achterste moeten ontvangen.

Scherp als een mes

Op een ondertussen droog circuit komt de Yamaha R9 helemaal tot leven. Waar we de eerste sessie nog voorzichtig en aftastend aan het rondrijden waren, kan nu het gas er steviger op. Enkele dingen die opvallen zijn, om te beginnen: het scherpe sturen. Je zet de R9 waar je wil, je steekt in op het moment wanneer jij dat wil, je corrigeert zonder moeite als je bijvoorbeeld te laat hebt aangeremd, je trekt hem eenmaal op hellingshoek nog makkelijk een paar graden lager… Hij is zo makkelijk beheersbaar, zo gecontroleerd en in balans. Ook bij erg hard aanremmen vanaf hoge snelheid blijft hij snaarstrak op zijn lijn. Bij het uitkomen van de eerste 180-gradenbocht accelereer je vol over asfalt dat er aan de buitenkant van de bocht wat hobbelig bij ligt. Ook daar is de R9 niet uit zijn lood te slaan. Gewoon het gas erop houden en hij absorbeert het met gemak. Of op het einde van het circuit, waar de vrij snelle bochten plots overgaan in een korte S-bocht en twee smalle rechterknikken. Daar laat de R9 zijn 195 rijklare kilo’s enthousiast omgooien als ware het een R7.

Test 2025 Ducati Panigale V2 S: Panigale Light

Verrassing

Het design van de R9 mocht wat ons betreft wel wat meer verschillen van dat van een R7, R6 of R1. Vanaf de achterzijde kun je ze nauwelijks onderscheiden, maar aan de voorkant zijn het vooral de vleugels van de R9 die opvallen. Ze maken de machine erg breed en visueel massief. We snappen dat de R-modellen een familiegezicht moeten hebben, maar de R9 had wat verrassender gemogen. Daarover gesproken: na de tweede sessie komen ze bij Yamaha nog met een verrassing. Ze hebben namelijk een nieuwe app met de naam ‘Y-TRAC Rev’. Daarmee kun je heel uitgebreid zien hoe je rondes verlopen zijn. Wanneer de elektronica heeft ingegrepen, waar je sneller kunt, waar je later kunt remmen, welke versnelling je in welke bocht gebruikt… Je kunt ook alle elektronica van de motor aanpassen via de app. Een gimmick voor de meesten, maar wel interessant voor trackdayrijders die nog wat tienden van een seconde willen afsnoepen van hun rondetijd. Over onze data gaan we niet te veel uitweiden, want voor een contract in de MotoGP hebben we momenteel geen tijd. Met donkere wolken en zichtbare stortregen in de verte, mogen we wel nog één sessie het circuit op. Snel, voordat het te laat is.

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door Motor.NL (@motor.nl_)

Conclusie test 2025 Yamaha R9

De Yamaha R9 is geen vervanger van de R6. Die blijft gewoon bestaan, zij het enkel voor circuitgebruik. Het is wel een volgende stap na de R7. Een nieuwe toevoeging aan het groeiende supersportsegment, met machines die rond de 120 pk hebben en circuitrijden vooral toegankelijker willen maken. De R9 heeft zijn start in ieder geval niet gemist, want in het WK Supersport won hij al meteen de eerste race. We hadden hoge verwachtingen van de test met de R9, wat altijd gevaarlijk is, maar ze zijn allemaal ingelost. Niet alleen het magische motorblok doet wat het belooft, ook de rest van de motorfiets is tot in de perfectie afgesteld. (R)9 op 10.

Pluspunten 2025 Yamaha R9

• Motorblok
• Scherp stuurgedrag
• Makkelijk snel rijden

Minpunten 2025 Yamaha R9

• Design mocht verrassender
• Extreme kniehoek
• Even fijn op straat?

Foto’s: ANT-Productions