Test 2025 Royal Enfield Bear 650: Interceptor wordt een Scrambler

Royal Enfield blijft onvermoeibaar zijn assortiment uitbreiden. Met het 650-platform breidt het aanbod bijna gelijktijdig uit met de Bear 650 en de Classic 650. We hebben deze twee nieuwe machines getest in de regio Madrid, maar we concentreren ons hier op de Bear 650.

Royal Enfield lanceerde haar olie/luchtgekoelde staande twin voor het eerst in 2019 met de Interceptor en de Continental GT. Daarna volgden de Meteor en de Shotgun, die ook met hetzelfde blok zijn uitgerust. Voor 2025 werden de Bear 650 en Classic 650 – waar we in een latere editie op terugkomen – uitgenodigd voor een dans in Europa. De Bear 650 is de Scrambler-versie van de Interceptor en leent bijna het hele platform, terwijl hij de visuele en technische specificaties van een scrambler overneemt. Ter herinnering: een scrambler is een wegmotor die is aangepast voor offroad gebruik, de voorvader van de crossmotor, maar vandaag de dag is het een motorfietstype op zich geworden.

1 van 8

Een prestigieus verleden

En zelfs een heel modieus type, want het is voor motormerken eerder regel dan uitzondering om een scrambler-uitvoering richting showroom te rollen. Royal Enfield doet met de Bear 650 gewoon hetzelfde. Historisch gezien had Royal Enfield deze stap al lang geleden gezet in 1948, nog onder de Britse vlag. Toch heeft de Indiase fabrikant in dit prestigieuze verleden gegraven om ons de Bear te brengen. De naamkeuze is echter vreemd, want de Scrambler doet in niets denken aan de lichaamsbouw of het – ogenschijnlijk onhandige – gedrag van een beer. In feite ontleent deze Royal Enfield zijn naam aan een legendarische race die plaatsvond in de Californische Mojave-woestijn en die tot Bear Lake liep. Het was namelijk Eddie Mulder, die op zestienjarige leeftijd in 1960 de race won op een speciaal voor de gelegenheid aangepaste Royal Enfield. Zijn prestatie liet een blijvende indruk achter, niet alleen vanwege zijn jeugdige leeftijd, maar ook omdat hij niet minder dan zevenhonderd deelnemers achter zich liet. Het was geen kwestie van geluk, want Eddie onderging de nodige beproevingen die zo’n wedstrijd met zich meebrengt. Uiteindelijk eindigde hij als eerste van de honderd deelnemers die de wedstrijd uitreden. Dus, als je het kleine berenlogo op de brandstoftank ziet, weet je nu het verhaal erachter.

Van de Interceptor naar de Bear

De Bear 650 bouwt voort op de Interceptor 650. De 648cc-tweecilinder is integraal overgenomen van de Interceptor en levert hetzelfde vermogen van 47,4 pk. Het koppel is echter iets toegenomen, van 52,3 naar 56,5 Nm. De Bear heeft een 2-in-1 uitlaatsysteem, in tegenstelling tot de andere 650-modellen, die een 2-in-2 hebben. Deze aanpassing, die hoort bij de voorgeschreven uitrusting van een scrambler, zorgt voor de koppelwinst. Het is echter wel enigszins atypisch dat de uitlaat niet hoog is geplaatst. Wat betreft modificaties heeft de Bear de 18-inch gietwielen van de Interceptor ingeruild voor spaakwielen: 17-inch vooraan en 19-inch achteraan, voorzien van stevige profielbanden van Indiase makelij. De MRF Dual Sport-banden zijn speciaal voor deze machine ontwikkeld.

Het rijwielgedeelte is een stalen buizenframe, dat op cruciale punten versterkt is en een iets verhoogd subframe achteraan. De vering is van Showa, met vooraan een niet-instelbare 43 mm Big Piston upside-down voorvork en achteraan RSU-stereodempers met instelbare veervoorspanning. De veerweg is vergroot van 110 naar 130 mm vooraan en van 88 naar 115 mm achteraan, wat de bodemspeling met 11 mm vergroot tot 184 mm. Qua uiterlijk valt op dat de carterdeksels en uitlaat zwart zijn gelakt en er is een prachtig vlak zadel met reliëf toegevoegd. De Bear heeft nummerborden aan beide zijden, zoals het hoort op een scrambler. Voor het afremmen zijn de Bybre-remmen verantwoordelijk, met vooraan een 320mm-remschijf die door een axiale remklauw met twee zuigers wordt aangestuurd. Achteraan zorgt een 270mm-schijf met enkelzuiger remklauw voor de remkracht. ABS kan worden uitgeschakeld op het achterwiel.

Een vleugje modernisme

Met een tank die voor 90% vol is, weegt de Bear 214 kg, wat drie kilo minder is dan de Interceptor. Ook is het achtertandwiel vergroot van 37 naar 40 tanden. Van de technische staf horen we dat ook het stuur anders is; we zouden het bijna vergeten te vermelden.

Wanneer je op de motor stapt, valt meteen op dat de snelheidsmeters met wijzers zijn vervangen door een TFT-kleurenscherm. Dit scherm, dat kan worden verbonden met Google Maps, is identiek aan het dashboard van de Himalayan 450. Het is vrij uitgebreid en bevat veel informatie die kan worden geselecteerd via een tuimelschakelaar op de linker stuurhelft. Het scherm heeft ook een usb-oplaadaansluiting aan de zijkant. Wel is het omslachtig om bijvoorbeeld de dagtellers opnieuw in te stellen. Sommigen zullen blij zijn met de kaart van Google om zich de weg te laten wijzen, anderen zullen het scherm te modern vinden voor een scrambler.

Met een zadelhoogte van 830 mm kom ik met mijn 1,70 meter alleen met de punten van mijn laarzen aan de grond. Maar omdat het zadel smal is bij het kruis, kan ik daar mee leven. De bedieningselementen hebben, in overeenstemming met de huidige normen van het 650-platform, een mooie zwarte textuur, net als de twee verstelbare rem- en koppelingshendels. De eerste keer dat je de startknop indrukt, start de tweecilinder met een gedempt maar zeer aanwezig geluid. De eerste versnelling wordt geruisloos ingeschakeld en we vertrekken voor een korte rit van ruim honderd kilometer. Nadat ik de twee kleine spiegels heb afgesteld, verlaten we ons hotel met een stevig tempo. Het doet me plezier om op deze volgzame, gewillige tweecilinder te zitten die ik nu al een aantal jaren ken.

Test 2025 Triumph Tiger Sport 800: gele Tijger, blauwe maan

Aangenaam om te rijden

De versnellingsbak schakelt net zo boterzacht als altijd, net als de motor, die zeer soepel rijdt. Het valt meteen op dat de voorkant geleid wordt door een 19-inch wiel, vooral als je gewend bent om op een motor met 17-inch wielen te rijden. Maar na een paar minuten wennen valt alles op zijn plek en merk je al snel dat de voorkant heel goed reageert. De kilometers glijden voorbij terwijl we over de glooiende Spaanse wegen rijden. Het is koud, niet meer dan 4 graden, en de weg is op veel plaatsen nog nat. Voorzichtig test ik de grip van de MRF-banden, die me meer dan voldoende lijkt. De voorrijder, die op dezelfde motor rijdt, voegt nog wat extra pit toe.

Korte bochten volgen elkaar snel op en we slingeren in colonne achter onze voorrijder aan. Met zijn kortere gearing klimt de Bear snel in de toeren. Het duurt dan ook niet lang voordat we de top van de eerste ‘kleine’ pas bereiken en naar beneden duiken richting een in mist gehulde vallei. Het is zowel leuk als gevaarlijk. Niettemin maakt de volledige LED-verlichting van de Bear je goed zichtbaar, vooral wat betreft het levensbelangrijke remlicht en de richtingaanwijzers. Onderweg passeren we enkele dorpskernen, wat de gelegenheid biedt om de snelheidsmeter en toerenteller te kalibreren. In de zesde versnelling trekt de motor al bij 2.000 tpm, wat overeenkomt met een snelheid van 50 km/u. Bij 3.000 tpm haal je 70 km/u en de wettelijke snelheid van 90 km/u op de hoofdweg wordt bereikt bij 4.000 tpm. Tot slot brengt de Bear je naar 120 km/u bij iets meer dan 5.000 tpm. Dan zijn er nog ruim tweeduizend toeren te gaan voordat je bij 7.500 tpm de begrenzer bereikt. Maar eerlijk gezegd heeft dat geen enkele zin, want tegen die tijd is de Bear allang uitgezongen.

Een paar beperkingen

Wat de motor betreft zijn er geen verrassingen; die is precies zoals je zou verwachten. Het rijwielgedeelte in combinatie met het blok reageert en rijdt behoorlijk speels, maar het comfort zou beter kunnen. De twee achterschokbrekers zijn een beetje te hard, terwijl de veervoorspanning al op de zachtste stand staat. Dit bleek het geval te zijn bij alle testrijders, ongeacht of ze 70 of 110 kilo wogen. Gelukkig is het fraaie zadel comfortabel, wat de rit iets aangenamer maakt. De Bybre-remmen doen hun werk naar behoren; ze zijn redelijk progressief en consistent. Wel merk ik dat ik gaandeweg de rit pijn krijg in mijn rechterpols. Ik weet dat ik geen jong veulen meer ben, maar het is de eerste keer dat het me overkomt en ik blijk niet de enige te zijn. Misschien dat het nieuwe stuur meer geschikt is voor rustig rijden dan voor een rit met het mes tussen de tanden. De Bear verbruikte gemiddeld 4,5 liter per honderd kilometer, wat binnen de norm valt gezien het tempo dat we aanhielden.

Conclusie test 2025 Royal Enfield Bear 650

Met deze scrambler-versie van de Interceptor geeft Royal Enfield het 650-platform een nog hoger pretgehalte. De Bear 650 is leuk genoeg om motorrijders te bekoren die op zoek zijn naar een beetje avontuur en bundelt dat pretpakket in een machine met tijdloze looks. Welkom Bear 650!

Pluspunten 2025 Royal Enfield Bear 650

• Leuke motor
• Toegankelijkheid
• Afwerking

Minpunten 2025 Royal Enfield Bear 650

• Te harde achtervering
• losse tankdop zonder scharnier

Technische gegevens 2025 Royal Enfield Bear 650