Test 2025 Moto Guzzi V7 Sport: tussen twee werelden

We zitten al aan de vijfde generatie van de (moderne) Moto Guzzi V7. Die wordt nu Euro5+-conform, dus Moto Guzzi grijpt dat moment ook aan om wat andere dingen aan te passen. Die zie je wellicht niet op het eerste oog, maar vooral onderhuids zijn er best wat interessante wijzigingen. We trokken een dagje naar Noale in Italië voor een korte kennismaking met de 2025 V7.

In 2008 maakte de V7 zijn comeback als toen moderne versie van Moto Guzzi’s historische model. Door de jaren heen kreeg hij technologische updates om nu in 2025 uit te komen als vijfde generatie. Grote veranderingen zijn er niet, want de V7 borduurt voort op een dwarsgeplaatste, luchtgekoelde V-twin met cardanaandrijving. Typisch voor Moto Guzzi, en die combinatie maakt het merk ook uniek. De 853cc-twin is nu 67 pk en 79 Nm sterk, dankzij een herziene kleppentiming, betere zuigerkoeling en een nieuwe in- en uitlaat. Nieuwe elektronica doet ook zijn intrede, met ride-by-wire en exclusief voor de Sport-versie een zes-assige IMU. Daarmee worden de mogelijkheden heel breed, maar Moto Guzzi hield het elektrofeestje beperkt tot bochten-ABS en -tractiecontrole. We concentreren ons ook op die Sport, want dat is het enige model waarmee we vandaag rijden. Die krijgt, meer dan de minder uitgeruste Stone en Special, een upside-down voorvork en twee radiaal gemonteerde Brembo-schijfremmen vooraan. Als Sport zijnde heel toepasselijk, net zoals de extra rijmodus Sport, naast Rain en Road.

1 van 7

Makkelijk tussen de benen

Voor een korte en gevarieerde rit trekken we noordwaarts richting de Italiaanse heuvels. Zoals iedere Moto Guzzi komt de V7 Sport letterlijk levendig tot leven, door zijwaarts te schuddebuiken. Een draai aan het gas bij stilstand en je voelt hem naar rechts trekken. We kennen het ondertussen en het stoort al lang niet meer. Zit je voor de eerste keer op een Moto Guzzi, dan kan het je wel licht verrassen. Met zijn zadelhoogte van 780 mm en rijklaargewicht van 220 kg is het een heel toegankelijke machine. Makkelijk opstappen, makkelijk tussen de benen.

Naast de precieze afwerking en leuke details van adelaars met gespreide vleugels op het motorblok en als DRL in de koplamp, valt ons meteen op dat er geen TFT-scherm gebruikt wordt. Dat moet wel een eeuwigheid geleden zijn dat we een 2025-model reden zonder TFT. Moto Guzzi gebruikt nog steeds een wat ouderwets LCD-dashboard. Het geeft voldoende en duidelijke info, maar je hebt niet echt het gevoel om op een nieuwe motor te zitten. De zitpositie is trouwens best aangenaam. Niet zo onderuitgezakt als op een cruiser, maar ook minder sportief of rechtop als op een naked bike. Ertussenin. Datzelfde geldt voor je handen aan het stuur. Niet zo breed als op een cruiser, niet zo smal als op een naked. Ertussenin.

Test 2025 Royal Enfield Bear 650: Interceptor wordt een Scrambler

Verrassende remmen

Op het eerste stuk over stedelijke wegen en door dorpjes kan de V7 nog niets van zijn ‘Sport’-inborst tonen. Rustig rijden op een gezapig tempo, en dat doet de Moto Guzzi prima. Het motorblok is soepel, reageert ook soepel op je gasinput en pikt fijn op van onderuit. Niet zo soepel als een cruiser V-twin, niet zo stoterig als een paralleltwin. Ertussenin. Uit de twee uitlaatpijpen komt een karaktervol, stoer geluid. Niet zo intens als een V-twin, maar zeker voller dan een twee-in-lijn. Bij gas los, knalt hij zelfs af en toe, zonder dat het extreem wordt. Het past helemaal bij de V7. Qua veercomfort valt er weinig te klagen op deze soms erg slecht onderhouden wegen. Je mag uiteraard geen Stelvio-weldaad verwachten, maar de USD vooraan en stereovering achteraan onderhouden je licht gebogen rug goed. Wanneer een van de vele verkeerslichten op rood springt, moeten we stevig in de remmen. Verrassend, die bijten uitstekend. Niet dat we van een Moto Guzzi anders verwachten, maar het is beter dan we voor dit type motor dachten. Dat belooft wat voor de naderende slingerwegen door de heuvels…

Oldskool gaat ook

Ah, Italiaanse heuvels. Waar fietsers je meestal vriendelijk groeten en een praatje komen maken, in plaats van stevig gesticulerend je verzoeken om zo snel mogelijk op te rotten. Waar wandelaars netjes aan de kant gaan met een lach en een knik, in plaats van met hun wijsvinger op het voorhoofd te tikken terwijl ze niet-publiceerbare woorden uitslaken. Dit soort verdraagzame mensen zijn nodig ook, want het is dringend tijd om de ‘Sport’ in V7 Sport tot leven te wekken. Er is namelijk geen andere reden om voor de Sport te kiezen als je er niet af en toe sportief mee zou rijden. Heb je daar volledig geen interesse in en doe je het liever rustig aan, ga dan voor een leuke andere uitvoering. Moto Guzzi brengt niet voor niets drie varianten uit.

De eerste haarspeldbocht duikt op en onmiddellijk komt de innerlijke racer in ons naar boven. Al quickshiftend proberen we af te remm… Oh, wacht even. De V7 Sport heeft geen quickshifter. Ook niet optioneel. Ook dat is al een hele tijd geleden dat we nog een 2025-model reden zonder quickshifter. Je zou bijna vergeten hoe het ook alweer werkte met die koppeling en dat aangrijppuntgedoe. Afijn, oldskool dan maar, en dat werkt ook prima. De versnellingsbak van de V7 Sport schakelt rustig, maar trefzeker. Je weet heel goed als je in een versnelling zit. Schakelen gebeurt niet zo traag als op een cruiser, maar ook niet zo snel en soepel als op een moderne naked bike. Ertussenin, een woordje dat je al vaker kon lezen in deze test. In ongeveer alles zit de V7 er steeds tussenin. Neem nu sportief sturen. Dat gaat vlot en met voldoende speelsheid, maar niet zo scherp als een naked bike. Wel beter dan een cruiser. Ertussenin. Zelfs voor de rijmodus kiezen we de middle-of-the-road ‘Road’-setting boven de exclusief voor de V7 Sport ‘Sport’-modus. Die laatste is te agressief, waardoor je meer aan het corrigeren bent dan iets anders. Het past helemaal niet bij een motor als de V7.

Bewegen, spelen, schuren en kwispelen

Kun je dan echt een stevig tempo rijden met zo’n V7 Sport? Alles hangt natuurlijk af van de rijder die in het zadel zit, maar ondanks 67 pk en een machine die niet meteen race-ambities heeft, kun je er verdorie veel pret mee hebben. Dat begint bij die eerder genoemde Brembo-remmen. Die liggen niet tussen een cruiser en naked bike, maar zijn gewoon erg goed. En goede remmen geven onmiddellijk veel vertrouwen in wat een motor kan. Daarbij is het koppelrijke motorblok een zegen om van bocht tot bocht te knallen, zonder (al te veel) te schakelen. Soms moet het wel, omdat de V-twin al stopt met ademen bij 8.000 tpm. Ook de vering gaat best goed om met het sportievere werk. Verwacht geen Tuono-dynamiek, om maar iets uit de Piaggio-stal te noemen, en ook op circuit zijn er concurrenten die wellicht stijver en strakker rijden. Maar hier, op deze heuvelwegen? Heerlijk! Hij beweegt en speelt, zonder dat het gevaarlijk wordt. Hij schuurt en kwispelt, zonder je langs de weg te doen belanden. Het is Sport. Geen RS of Race. Ertussenin, je weet wel.

Conclusie test 2025 Moto Guzzi V7 Sport

De Moto Guzzi V7 Sport is een motor die drie type rijders aanspreekt. Ten eerste heb je de liefhebbers van het merk en van de aandrijflijn. Zoals een collega, die een oudere generatie V7 heeft en er maar geen afstand van kan doen, ook al gebruikt hij de machine voor hoofdzakelijk snelwegritten. Maar zijn liefde voor de Guzzi is te groot. Ten tweede heb je rijders die iets anders willen. Niet de zoveelste paralleltwin Kayamahonduki, maar een motor met een geheel eigen karakter. Tot slot zijn er ook nog cruiserrijders die de overstap willen maken naar een naked bike. Voor dat type mensen is deze Moto Guzzi V7 (Sport) dé ideale machine. Hij zweeft zowel qua stijl, rijeigenschappen, comfort en mogelijkheden tussen twee werelden. Het siert hem, zo ertussenin.

Pluspunten 2025 Moto Guzzi V7 Sport

• Uniek in zijn segment
• Leuk motorblok
• Goede remmen

Minpunten 2025 Moto Guzzi V7 Sport

• Weinig verrassend uiterlijk
• Geen quickshifter op een Sport-versie
• Geen uitgesproken karakter

Foto’s: Milagro

Technische gegevens 2025 Moto Guzzi V7 Sport