Test 2025 Indian Challenger Limited: Vanishing Point

De witte Challenger raast door de Amerikaanse woestenij. Achtervolgd door demonen en de lange arm der wet, een onzekere toekomst tegemoet. Een punt aan de einder dat razendsnel dichterbij komt en dan weer verdwijnt achter elke heuvel. Ik ben Kowalski.

Als ik ‘Sneeuwwitje en de Zeven Dwergen’ even vergeet, dan is ‘Vanishing Point’ de eerste film die ik me kraakhelder herinner en die me wellicht getekend heeft voor m’n nog veel te jonge leven. Barry Newman vertolkt Kowalski, een stilzwijgende ex-agent, stijf van de speed, die met een spierwitte Dodge Challenger dwars door de VS raast om een dwaze weddenschap en omdat hij – afgaand op de vele flashbacks – behoorlijk worstelt met z’n verleden.

Test 2025 Indian Scout: vijf verschillende nieuwe Scouts getest in Amerika

Z’n pad wordt gekruist door allerhande figuren, de één al vreemder of naakter dan de ander, achtervolgd door de politie een aangevuurd door een blinde radio-DJ in een soort moderne, Amerikaanse versie van ‘De Kleine Prins.’ Tot – spoiler alert – een paar bulldozers het einde van z’n rit betekenen. Ik moet een jaar of vijf zijn geweest en bij het zien van de exploderende Dodge Challenger moet ik in één klap m’n kinderlijke onschuld zijn kwijtgeraakt.

Ik geloof net zomin als Kowalski in lotsbestemming, maar wanneer op de oevers van Lake Las Vegas uitgerekend de enige witte Indian Challenger Limited op de parkeerplaats aan mij wordt toegewezen, voelt het aan alsof het zo moest zijn. Ola Stenegard, de Zweedse huisdesigner van Indian, die iets verderop staat te kijken, steekt z’n duim op en lacht breed wanneer onze blikken kruisen. Ik weet sinds gisterenavond dat de man z’n Amerikaanse muscle cars kent en dus ook ‘Vanishing Point.’ Lief dat hij dit heeft geregeld voor me. Het maakt dat ik met een ander gevoel dan doorgaans in het zadel kruip. Het plaatje klopt zoals het nog nooit heeft geklopt.

1 van 9

King of the Baggers

De Indian Challenger een plaatje noemen, wringt wat met m’n Europese normen en waarden. Niet zo hard als de huidige Amerikaanse president dat doet, maar toch… En toch vind ik het een retecool ding. Ergens op een dijkweg in de vlakke Nederlanden of z’n treeplanken opschurend in de Ardennen past de Indian niet helemaal. Maar hier, tussen de Escalades en opvallend vaak aanwezige, moderne Dodge Challengers, barst de Indian van het ‘King of the Road’-gevoel.

Het uiterlijk is niet of nauwelijks gewijzigd van de vorige modellen. Het verschil zit ‘m in het intussen van 108 naar 112 Cubic Inches opgetrokken Powerplus-blok. Dat is 1835 cc in mensentaal. Het 108CI-blok voldeed niet meer aan de huidige euronormen, waardoor de Challenger al even uit het Europese gamma was verdwenen. Maar de Challenger is dus helemaal terug.

De Challenger oftewel ‘Uitdager’ heeft z’n naam niet gestolen, want uitdagen doet-ie. In eerste plaats richting de Amerikaanse concurrent uit Milwaukee. In de intussen ontzettend populaire King of the Baggers-raceklasse waarmee ze met deze weinig daartoe geschikte voertuigen racen, is Indian in 2024 kampioen geworden. Stenegard wil me niet zeggen hoeveel pk ze uit deze watergekoelde King of the Baggers-blokken peuren, maar hij noemt m’n gok van 185 pk een uitstekende poging. Geen kattenpis uit een blok met enkele bovenliggende nokkenas. Deze standaardversie heeft ‘slechts’ 126 pk, maar vooral het koppel van 184 Nm is van het soort oerkracht waarmee vulkanen worden geschapen.

Sport-modus

Indian toont ook grafieken van de koppel- en vermogenscurves en hoe ver het koppel en vermogen doorlopen. Dit lijkt in niks op wat je gewend bent van een cruiser van dit type, waar het na streepje vier vaak al afgelopen is met de pret. De Challenger gaat nog vlot twee strepen verder, wat de ‘fun’ er volgens Indian enkel maar groter op maakt.

Indian koos voor een 60° V-Twin. Dat maakt het blok minder hoog dan een 45° variant, waardoor het blok lager in het frame kan hangen, het zwaartepunt lager ligt en het stuurgedrag dus positief wordt beïnvloed. Geen overbodige luxe als er een massieve kuip op het balhoofd gemonteerd zit en de motor in z’n totaliteit, volgetankt en wel 381 kilogram moet wegen.

Dat gewicht vergeet ik al bij de eerste U-bocht op de parkeerplaats. Gasrespons in Sport-modus, de niet al te zwaar aandoende koppeling en de goed doseerbare achterrem maken dat dit slagschip makkelijk keert. Een beetje de gang erin houden helpt, want stapvoets voel je het gewicht wel nadrukkelijk tegenwerken. Het is de enige U-bocht die we vandaag zullen maken. Bij het eerst stoplicht wordt meteen ook duidelijk dat hoewel Kowalski in z’n Dodge Challenger in 1970 goed waren voor een kwartmijl in 14 seconden en de honderd in zeven seconden en een beetje, de Indian Challenger veel sneller aanvoelt. En is dat ook ongetwijfeld.

Perfecte windbescherming

Kowalski zou in een sprintrace worden ingepakt, ook al omdat het gewicht van de Indian maakt dat je vol kan accelereren zonder vrees voor wheely’s of iets dergelijks. En de zes-assige IMU houdt ook het achterwiel onder controle op het vrij gladde Amerikaanse asfalt.

Zo ook de remmen, die ongetwijfeld een stuk beter werken dan op een Dodge Challenger van 1970. Misschien had Kowalski met de Indian en z’n radiale Brembo’s wel op tijd kunnen stoppen voor die verdraaide bulldozers. Had hij dat al gewild tenminste… Ook hier wordt alles elektronisch tot in de puntjes geregeld en uiteraard hellingshoekgevoelig. De remmen zijn nu ook gelinkt, waardoor de IMU steeds de beste remverdeling tussen voor- en achterkant zoekt. En indien nodig kan je ook een hill hold van drie minuten inschakelen.

De grondspeling van de Challenger laat weinig fantasie toe qua hellingshoeken en de treeplanken raken wel erg snel het asfalt. Een beetje jammer, want het frame en de USD-voorvork en de enkele, regelbare schokbreker achteraan kunnen meer hebben. Terwijl ze tegelijk ook veel comfort toelaten. Een paar monumentale hobbels en putten worden perfect afgevlakt.

Het maakt dat ik ontzettend geniet van de ontspannen zithouding en – als ik het kuipruitje wat heb afgesteld – perfecte windbescherming. Ik heb zin om hard te rijden. De onverwacht slingerende wegen in een totaal leeg en eenzaam landschap noopt daar perfect toe. Maar m’n inwendige Kowalski wordt geremd door de enorme motoragent die aansluit op z’n Milwaukee ‘Hog’, die onder de lijvige man lijkt te verdwijnen. ‘Iets te veel chips gegeten, in plaats van Chips gekeken,’ bedenk ik me terwijl ik het tempo legaal tracht te houden. Het nieuwe Collision Warning Systeem met achterwaarts kijkende radar heeft dan ook geen moeite de man op te merken en via dashboard en spiegels aan te geven dat-ie er nog steeds vertoeft.

Test 2024 Harley-Davidson Street Glide: Cruisen in de Camargue

SuperSoul

Ik profiteer ervan om het dashboard en instellingen met het touchscreen te doorlopen. Werkt geweldig. Tot zelfs de radio met vier inwendige speakers en 50 Watt aan klank toe. Twee speakers zitten ingebouwd in de standaard koffers die – praktischer dan bij de concurrentie, aan de bovenzijde openen. Ik ga op zoek naar een DJ die klinkt als SuperSoul, de blinde DJ die Kowalski via de ether aanmoedigde en ook de weg langs politieblokkades loodste, maar vindt niks dat nog maar in de buurt komt. Helaas. Het had het plaatje helemaal perfect gemaakt.

We houden halt in de Valley of Fire voor een burrito. Die heeft de omvang van een volwassen baksteen en verteert ook navenant. Ik vraag de agent, die mij al de hele tijd volgt, wat z’n idee over snelheidshandhaving is. ‘You don’t crash, I don’t care,’ is z’n gevleugelde antwoord. De Kowalski in me veert spontaan op, waardoor de rit terug naar het hotel met hoogst illegale snelheden geschiedt. Het helpt met het verjagen van demonen. En de agent volgt gedwee. Zonder sirene of wachtende wegversperring. Het heeft weinig met rebellie te maken, maar dat het kan én mag geeft misschien aan dat in de VS nog niet alles naar de knoppen is.

Conclusie test 2025 Indian Challenger Limited

En ook met deze snelheden gaat al het  voorgaande over de Indian Challenger nog steeds op. Het koppel is verslavend, het blok en het rijwielgedeelte verdoezelen het gewicht en de Challenger stuurt en remt gewoon goed. Waarbij ik de toevoeging ‘voor een bagger’ of ‘voor een crusier’ volkomen durf weg te laten. Het is een dijk van een motor. Ook eventueel op een dijkweg. Zeg dat Kowalski het gezegd heeft!

Pluspunten 2025 Indian Challenger Limited

• Koppel
• Evenwicht sturen/comfort
• King of the Road-gevoel

Minpunten 2025 Indian Challenger Limited

• Gewicht
• Europese wegen
• Telefoon laden is wat gedoe

Foto’s: Indian

Technische gegevens 2025 Indian Challenger Limited