Test 2025 Ducati Streetfighter V2 S: met bloedend hart

‘Dit is de beste Ducati Streetfighter ooit,’ aldus de Ducati-woordvoerder, vlak voor we richting de netjes opgelijnde Streetfighters stappen. Een gedurfde uitspraak, want dergelijke hooggespannen verwachtingen kunnen riskant zijn; hoogmoed komt voor de val en dat is in motormiddens allesbehalve anders…

Wat betreft het uiterlijk, het ziet er in ieder geval beter uit dan de 2025 Ducati Streetfighter V4, naar mijn mening. Het heeft een slanker design. Het doel is om de 2025 Ducati Streetfighter V2 een duidelijkere positionering ten opzichte van de V4 te geven, en dat is visueel goed gelukt. De impact van de eerste 1098 Streetfighter, die ik vijftien jaar geleden hier in Spanje voor het eerst zag, blijft voor mij het meest indrukwekkend; het had iets gevaarlijks. Hoewel ik de dubbele uitlaat van de V2 liever anders had gezien, blijft het onmiskenbaar een Streetfighter. Ook de zithouding is herkenbaar, alleen voelt het iets minder sportief dan bij de originele Streetfighter, wat positief is.

Test 2025 Aprilia Tuono 457: Gemis gevuld

Voor me verschijnt een 5-inch TFT-scherm met drie weergaveopties voor de meest relevante informatie. Ik kan toerental en snelheid aflezen, wat voor mij voldoende is; de andere weergaven laat ik voor wat ze zijn. Er zijn vier rijmodi beschikbaar (Race, Sport, Road, Wet) en ik kies Sport, wat voor mij de juiste optie is. De Power Mode staat op Medium, en ik kies niet voor High of Low, om verwarring met talloze afstelmogelijkheden te vermijden. De hellingshoekgevoelige ABS, instelbare slide controle, tractiecontrole en quickshifter zijn ook allemaal aanpasbaar. Daarnaast zijn er functies zoals de pitlane limiter – hoewel ik me afvraag of iemand die ooit gebruikt – en launch control op de S. Het is niet dat het optimisme van de Ducati-man me extra kritisch heeft gemaakt, maar ik heb het behoorlijk gehad met al die instellingsmogelijkheden op motoren. Ik ben meer van de simpele hardware.

1 van 12

Vermogensverlies

Laten we het eerst hebben over het nieuwe 890cc V2-motorblok, dat we ook kennen uit de Panigale V2 en de Multistrada V2. Dit blok is negen kilogram lichter dan de vorige ‘Superquadro’ en heeft nu een L-twin configuratie die meer naar een V-twin neigt, met de voorste cilinder die nu 20 graden minder horizontaal ligt. Bovendien is het geen desmodromische klepbediening meer; de kleppen sluiten nu met een veer, wat mijn desmodromische hart een beetje pijn doet. Toch is de vooruitgang onomkeerbaar. De V2 Streetfighter levert maximaal 120 pk bij 10.750 toeren, wat 33 pk minder is dan zijn voorganger, waardoor de kloof met de V4 groter is geworden. Ducati zegt echter dat het lagere gewicht van 175 kilogram zonder brandstof dit vermogensverlies compenseert. Voor wie behoefte heeft aan extra vermogen, is er ook de mogelijkheid om een Akrapovič full race uitlaat te monteren voor zes extra pk’s.

Wellicht overkill

Het compacte blok is een integraal onderdeel van het rijwielgedeelte, met een monocoqueframe dat nauwelijks meer is dan een stevig balhoofd. Ik rijd op de S, die is uitgerust met een volledig instelbare Öhlins-ophanging, terwijl de basisversie op Marzocchi en Kayaba staat. De holle aluminium achterbrug bekoort me zeker wel, net als de optisch ‘vette’ 190 mm Pirelli Diablo Rosso IV achteraan, ook al is die wellicht wat overkill.

Na ongeveer twintig kilometer kan ik zeggen dat de eerste indruk van de motor zeer positief is. De motor rijdt uiterst gemakkelijk, grotendeels dankzij het motorblok dat soepel draait en goed reageert op het gas. De tijden van schokkende en oncomfortabele Duc’s zijn definitief voorbij. De 120 pk en 93,3 Nm koppel voldoen ruimschoots aan mijn verwachtingen. Wie vindt dat deze 120 pk te weinig is voor het huidige verkeer, moet zich afvragen of ze wel in de realiteit leven. Als je er stevig voor gaat zitten, gaat de V2 er met sprekend gemak vandoor.

Test Ducati Streetfighter V4 S: Beleving

Voorzichtig

De quickshifter vereist enige gewenning, en dat is precies de bedoeling bij Ducati. De intussen legendarische testrijder Alessandro Valia heeft ervoor gezorgd dat de veer die doorgaans de quickshifter helpt, is weggelaten voor meer mechanisch gevoel. Hij schijnt het doorgaans sponzige gevoel van een quickshifter te haten.

Inmiddels rijden we op bergwegen, waar gisteren nog sneeuw lag. Het asfalt is goed gepekel en biedt nauwelijks grip. Ondanks het overvloedige elektronica-aanbod, voel ik de achterband soms naar grip zoeken, wat me dwingt om met enige voorzichtigheid de bochten te nemen. Hierdoor blijven mijn hellingshoeken aan de conservatieve kant.

De V2 is niet altijd even stabiel, vooral op hobbelige wegen. Hoewel de vering afstelbaar is, heb ik enige terughoudendheid om de ingenieurs van Ducati te vragen mijn feedback na 100 kilometer te verwerken. Maar als je ooit een V2 aanschaft, houd dan mijn opmerking in gedachten. De V2 stuurt absoluut niet slecht, dat moet duidelijk zijn. Het voelt meegaand aan en de remmen werken prima. Het enige wat ontbreekt is wat meer grip op de wegen. Hierdoor blijf ik een beetje met de handrem op rijden, waardoor ik niet echt in de flow kom waarin je één wordt met de motor. Dat is jammer, want ik weet zeker dat de V2 Streetfighter daartoe in staat is, zo goed als zeker beter dan de V2 die hij vervangt.

Conclusie test 2025 Ducati Streetfighter V2 S

Dus, is dit de beste Streetfighter ooit? Nee. Toen ik de dag erna op de V4 S reed, voelde dat als een totaal andere categorie, niet alleen vanwege het extra vermogen, maar ook door het gevoel dat alles makkelijker gaat. Is de V2 Streetfighter een goede motorfiets? Absoluut, en het is de betere keuze voor op de openbare weg, dankzij het beheersbare vermogen dat beter bruikbaar is. Dit benadrukt het prachtige karakter van het nieuwe motorblok. Persoonlijk zou ik alleen de achtervering iets willen afstemmen voor meer vertrouwen, en zorgen voor wegen met betere grip. Veel beter wordt het waarschijnlijk niet.

Foto’s: Ducati

Technische specificaties Ducati Streetfighter V2 S (V2)