Test 2024 Moto Morini Calibro: hallo concurrentie!

Aah, een heerlijk stukje cruisen. Zon op je bol, graad of 30 en uitkijken naar het terrasje achteraf. Tenzij… je test in december gepland staat, de thermometer flirt met het nulpunt en de testroute niet over Route 66, maar rond – what’s in a name – IJsselstein gepland staat. Krijgt Moto Morini’s nagelnieuwe Calibro ons innerlijke vlammetje aangewakkerd?

Ondanks het dreigende wolkendek, hoef ik niet lang op de eerste opflakkering te wachten: we hebben de Moto Morini Calibro amper de showroom uitgeduwd als ik een eerste keer goedkeurend door de tanden fluit. Moto Morini’s nieuwe middenklasse cruiser is immers bijzonder mooi afgewerkt – tot in de allerkleinste details. Van de vlekkeloos aangebrachte lak op tank spatborden en nacelle, over het mooi gestikte zadel, tot de heel minimalistische maar prima in z’n schaal gehesen tellerpartij. Al gaan de bloemen naar de finishing touch op de stuurklem, carterhelften, koelribben, wielen en de voetsteunen. Die steken stuk voor stuk in een donkerkleurige lak, maar zijn lokaal opgeruwd, waardoor het onderliggende metaal er – al dan niet in de vorm van het MM-logo – doorheen komt piepen. De LED-verlichting rondom – met mooie DRL-ring vooraan en een afgemeten ledstreep achteraan – vormt de kers op de taart. Het resultaat is ronduit prachtig; de afwerking en het oog voor detail zijn ongezien voor een motor in deze prijsklasse. Een eerste indruk die kan tellen.

1 van 8

Garantie op souplesse

Net onder die uiterlijke praal schuilt een nieuwkomer: Moto Morini’s hoogsteigen paralleltwin. ‘Hoezo?’, horen we je denken, ‘een staande twin van minder dan 700 cc, die had Moto Morini toch al liggen?’ Jazeker. Op de X-Cape 650 en de Seiemmezzo SCR en STR maakten we al kennis met een absoluut te pruimen twee-in-lijn. Maar het was niet déze krachtbron. Althans, niet volledig. Voor de Calibro is Moto Morini immers met z’n boor aan de slag gegaan, waardoor de cilinderinhoud een sprong maakt van 649 naar 693cc. De compressieverhouding stijgt een tikje van 11,3 naar 11,6:1 en het maximaal vermogen en koppel klimmen respectievelijk naar 69 pk en 68 Nm. Een surplus van 9 pk en 14 (!) Nm, alsjeblieft dankjewel. Om dat extra vermogen en koppel tegen het asfalt te duwen, rekent Moto Morini overigens op een eindoverbrenging via een riem. Een gepaste keuze gezien de cruiser-insteek en de garantie op een soepele rit.

Naar de souplesse moet je evenwel even op zoek. Onder de 3.000 toeren reageert de Calibro met de nodige on/off op de bewegingen van de gaskabels richting gasklephuis, alsof het net iets beter gesmeerd kon lopen in de kabelbehuizing. Het bijbehorend geschok is minder ideaal voor manoeuvres bij lage snelheden, al verdwijnt dat effect snel als je het iets hogerop in de toerenschaal gaat zoeken. Van 3.500 tot ruwweg 9.000 tpm transformeert het blok tot de clementie zelve, en heeft het best wat peper in de kort afgezaagde bilnaad steken. Van een tussenspurtje tot (middel)hoogtoerig cruisen: de Calibro geeft met een metalig geknor uit de demper te kennen dat hij het allemaal prima vindt. De zesbak onder je linkervoet kwijt zich al doende prima van z’n taak, met licht houterige maar gedecideerde versnellingswissels, terwijl de riem elke verandering van tempo vloeiend doorseint naar de brede achterslof. Mooi zo.

Wintertest: Moto Morini Seiemmezzo SCR

Vleugje nostalgie

Over comfort gesproken: het kunstlederen zadel oogt niet alleen geweldig, het zit ook prima. Het op amper 725 mm hoogte geposteerde zitje is toegankelijk voor elke rijd(st)er, voldoende dik gepolsterd en voorzien van een stevige, oplopende ruggensteun. Perfect voor mijn dikke 1m70. Schuif je iets verder naar achteren, dan voel je de stalen beugel van het subframe een tikkeltje door het leer priemen – iets om over na te denken voor grotere rijders. De forward controls zijn tot onze grote opluchting geen extreme variant, noch qua voorwaartse plaatsing, noch qua hoogte. Daardoor is de kniehoek net een tikkeltje stomp, maar erg aangenaam te noemen, hou je steevast optimale controle en is er ruim voldoende grondspeling bij overhellen in de bocht. Het lekker brede stuur staat dan weer relatief dicht bij de kroonplaat gemonteerd, waardoor je geen achterover geschommelde zithouding aanneemt, maar eerder licht sportief over de tank leunt. Vanuit die houding kijk je uit op een grote, helder verlichte toerenteller, die in de onderaan is uitgerust met een LCD-schermpje voor aanvullende info: gekozen versnelling, benzinemeter, snelheid. Middels de knoppen op de linkerkant van het meter, por je van snelheid richting tripmeter en terug. Een vleugje nostalgie, zowaar, die we ook terugvinden in het contactslot aan de rechterzijde, net onder het balhoofd. Het ontbreken van rijmodi, tractiecontrole en andere moderne snufjes, countert de Calibro met een handige USB-laadpoort op de linkerflank. De andere knoppen zitten wel op het stuur gemonteerd. Een dodemans/startcombi en de helderheid van de DRL’s aan de rechterkant, de grootlichtschakelaar en claxon links. En… een schakelaar voor de richtingaanwijzers op elke stuurhelft. Op z’n Harleys, dus. Hoewel de keuze symbolisch mooi gekozen is op een cruiser, is het even wennen qua gebruik. Met mijn kleine knuisten is het zelfs steevast even een kwestie van de hand losmaken van het handvat om de knop hard genoeg te beroeren. Hmm, twijfelgeval.

Iets zachtaardiger

Onder de lekker nostalgische stofhoezen vooraan steekt een 41 mm conventionele telescoopvork en achteraan staat een lekker klassieke stereovering in voor het uitvlakken van alle oneffenheden. Voor- noch achterzijde heeft enig probleem met m’n (rijklaar)gewicht van ongeveer 70 kg en vreet de meeste putten en bulten probleemloos weg. Stijgt het tempo en het reliëf – bij snelheidsdrempels bijvoorbeeld – dan geeft de achterzijde met een fikse duw in je onderrug te kennen dat die drempel z’n prefix niet voor niks kreeg toegewezen. Iets zachtaardiger eroverheen, de volgende keer! Gezien de bijzondere bandenmaat – een 18/16-inch-combinatie, met een smal voorwiel en een relatief brede achterband – had ik meer benodigde input verwacht bij het insturen. Maar de Calibro laat zich netjes heel eenvoudig vanuit de schouders wiegen en blijft steevast mooi neutraal en stabiel aanvoelen. Op een verlaten, kronkelend stukje Lekdijk geven we ‘m heel even flink de sporen, maar we brengen Moto Morini’s cruiser nooit van de wijs. De gekozen rijlijn houdt hij moeiteloos aan en wijzigingen qua traject lukken ook op tempo prima. Vertrouwenwekkend voor beginnende rijders en gegarandeerd speelplezier voor wie wel al kilometers onder z’n riem heeft.

Anjers uitdelen

Daarbij misschien een onverwacht boeket bloemen voor de Timsun-rubbers om die wielen. Doorgaans heb ik bij voorbaat mijn twijfels bij de combinatie van een (voor mij) onbekende Chinese bandenproducent en bijna-vriestemperaturen. Vaker terecht dan omgekeerd, helaas. Maar in het geval van de verder naamloze Timsuns neem ik graag m’n vooroordeel terug: de rubbers zorgen op geen enkel moment voor angstzweet, bijten prima in het asfalt en reageren te allen tijde mooi voorspelbaar op mijn input. Ook bij een geforceerde remmentest. Terwijl we toch anjers uitdelen: ook J.Juan levert voor deze Morini prima ankers af. Ondanks de enkelvoudige en axiale setup vooraan, krijg je nooit het gevoel remkracht tekort te komen. Achteraan bijt de enkelzuiger voldoende hard voor trage manoeuvres en correcties op je rijlijn, vooraan duik je eerder door de voorpoten dan de limiet van de remmen is bereikt. Ook bij stevig doorknijpen op deze ijskoude ondergrond krijgen we het ABS pas in (geforceerde) nood getriggerd. Exact zoals je het zou willen.

Conclusie Moto Morini Calibro

We waren je nog een antwoord verschuldigd. Of Moto Morini’s Calibro ons met een warm gevoel huiswaarts stuurt? Wel: jazeker! Voor 8.699 euro haal je gewoon een uitstekende cruiser in huis, met een prima blok, rijwielgedeelte en uitrusting, waarmee je zonder twijfel bewonderende blikken oogst. Op enkele twijfelpuntjes na – het schokkerige lagetoerengebied en de ietwat vervelende richtingaanwijzerknoppen – kunnen we niks bedenken waarom je ‘m op z’n minst niet even kan gaan testrijden. Zo, dan gaan we nu de handen warmen bij de open haard. Ajuus, en alvast fijne feestdagen gewenst.

Pluspunten Moto Morini Calibro

• Oogt piekfijn, heel netjes afgewerkt
• Mooi prijskaartje
• Krachtig, maar soepel lopend blok (vanaf 3.500 tpm)

Minpunten Moto Morini Calibro

• On/off bij lage toeren
• Bediening richtingaanwijzers

Foto’s: Jane Duursma // Bikesbyjane

Technische gegevens Moto Morini Calibro