Indian en Sport, gaat dat samen? Je zou het denken, want Indian Motorcycle won in 2022 niet alleen de King of the Baggers en het Amerikaanse flat-track-kampioenschap, maar met de FTR 1200 ook nog eens het Super Hooligan-kampioenschap. Maar is een Chief koppelen aan Sport toch niet een stap te ver? In de bergen rond het Spaanse Gerona vielen we van de ene in de andere verrassing.
Fotografie: Indian Motorcycle
De Indian Chief is niet de meest statische cruiser. Ondanks zijn hoge gewicht, beperkte grondspeling en lange wielbasis kun je er best pittig mee sturen. De nieuwe Sport Chief moet dat sportieve kantje nog wat meer in de verf zetten. Het is de vierde telg van de Chief-familie en staat naast de standaard, de Bobber en de Super Chief. Iedere variatie legt de nadruk op een andere stijl. Daarom ziet de Sport Chief er niet alleen sportiever uit, maar is-ie onderhuids ook serieus aangepakt om ook daadwerkelijk sportiever te zijn. Je herkent de Sport Chief aan de kopkuip – quarter fairing –, een solozadel – gunfighter seat – en een 19-inch voorwiel. Minder herkenbaar is de wat hogere positie van het stuur, de voetsteunen die meer onder je staan en dus minder ver naar voren. Haast onzichtbaar zijn de remmen en de vering. En juist die maken echt het verschil.
Twijfeltest Harley-Davidson Nightster vs. Sportster S: welke sportieve Harley moet je hebben?
De dubbele schijven vooraan – normaal maar één schijf – zijn van Brembo en voor de vering doet Indian beroep op KYB vooraan en Fox achteraan. De Fox-stereodempers hebben 100 mm veerweg, wat moet zorgen voor meer comfort en tegelijk sportievere aspiratie. Ook is de achterzijde van de Sport Chief met 20 mm verhoogd. Dat ziet er gelukkig niet ridicuul uit en zorgt vooral dat ook de machine vooraan wat agressiever naar onder duikt. Een wat sportievere naloop en balhoofdhoek is het gevolg en dat moet dan weer leiden tot… meer sportiviteit. De Chief Sport is dus niet zomaar een standaard Chief met wat sportieve accessoires. Er zit meer in deze Indian.
Enthousiaste start
Het idee voor de Sport Chief ontstond aan de Amerikaanse West Coast. Daar maken jonge gasten met geld hun custom opvallender, stoerder en vooral sportiever. Daarvoor gebruiken ze exact die onderdelen die Indian ook gebruikt op de Sport Chief. Motortuning en een luidere uitlaat zijn er ook populair, maar om aan de EU-regelgeving te voldoen én om de prijs te drukken, heeft Indian zich daar niet mee bezig gehouden. Dat moest ook niet, want de 1890cc-Thunderstroke-V-twin levert een riant koppel van 162 Nm. Je zou medelijden krijgen met de Pirelli Night Dragon-achterband… Dat de (rechtuit)acceleratie van de Chief indrukwekkend is, wisten we al. In het Spaanse Gerona zijn we vooral om de stuurkwaliteiten van de Sport Chief te ontdekken. Zijn die wezenlijk anders dan die van een standaard Chief? Krijgen we een motorfiets die al zijn gewicht – 311 kg rijklaar – in de strijd gooit nog wel een beetje de bocht door?
We starten voorzichtig, maar vooral enthousiast aan onze rit. Voorzichtig, want in theorie wordt dit een moeilijke noot om te kraken. Enthousiast, want Indian toont ballen door een fantastische route uit te kiezen vol technisch lastige kronkelwegen. De Sport Chief is verkrijgbaar in drie kleuren: matrood, matzwart en niet-metallic grijs. Wij kiezen voor die eerste. Die staat niet alleen het mooist op de foto, maar combineert ook mooi met het zwarte frame, motorblok en uitlaat. Het zadel zit meteen lekker. Het leer is zacht, je hebt wat steun in je onderrug en je zit er stevig in. Automatisch op dit type motorfiets zoek je, tevergeefs, naar voetsteunen ergens vooraan, maar ze staan dus een stuk meer onder je. Je krijgt er onmiddellijk een meer aanvallende zitpositie door en dat past helemaal op deze Sport Chief. Het stuur staat ook op een aangename hoogte, waardoor je niet als een ingezakte soufflé in het zadel zit. Het zit best comfortabel. Sterker nog: na een hele dag in het zadel hadden we met onze lengte van 1.90 meter geen enkel kwaaltje aan knie, pols of rug. Best bijzonder op een zithoogte van 686 mm.
Niet nieuw, maar zeker de moeite om te vermelden: het Ride Command-infotainmentscherm. Wat is dat een geweldig systeem! Zo eenvoudig en met zo’n simpele interface dat het geniaal is. Het ronde display meet 101 mm en heeft een touchscreen. Dat werkt uiteraard met dikke of dunne handschoenen aan. Je kunt verschillende thema’s kiezen voor je snelheid en toerenteller, navigeren met het ingebouwde gps-systeem, muziek selecteren vanaf je smartphone via Bluetooth en heel eenvoudig een andere rijmodus inschakelen. Je kunt kiezen uit Tour, Standard en Sport. Negeer de te zachte Tour-stand en veel te agressieve Sport-stand, en laat het systeem gewoon in de Standard-modus staan. Alle andere elektronica, op cruise control en ABS na, ontbreekt op de Sport Chief. Dus ook geen traction control. Gelukkig is het stralend weer en hoeven we ons niet druk te maken over een doorslippende achterband. Met weinig vangnetten achter de hand moeten we er nu voor zorgen dat we al die bochten op een sportieve manier nemen.
Schrapende voetsteunen
Twee bochten en één zorg later, is het al zo ver. Schrapende voetsteunen. We hadden verwacht het asfalt te raken met de Sport Chief, maar zo snel? De voetsteunen mogen dan wel wat hoger gemonteerd zijn, door de lage zadelhoogte schraap je onvermijdelijk over het asfalt. Dat is leuk in het begin, maar begint na een tijdje wel te vervelen. Het geschraap is nou niet het meest aangename geluid dat je wilt horen. We zullen dus andere lijnen moeten rijden op deze uitdagende wegen. Buitenkant, binnenkant, buitenkant, dat soort werk, maar dan tot in het extreme.
Hoe het stuurt? Dat is het mooie aan de Sport Chief. In wezen stuurt of rijdt de Indian niet bijzonder sportief, maar het is wel mogelijk. Door het laag hangende gewicht van het massieve motorblok stuurt de Indian makkelijk in en blijft hij stevig op de beoogde rijlijn plakken. Die rijlijn moet je op voorhand wel goed inschatten, want er is niet veel marge om de fouten in een bocht nog goed te maken – door de lage voetsteunen. Wat je dan krijgt, is een rijstijl waarmee je de Sport Chief helemaal tot op de limiet kunt rijden, zonder dat het gevaarlijk wordt. Je weet waar de limiet ligt, je weet dat je niet verder kunt gaan, dus haal je er alles uit om die limiet steeds opnieuw zo voorzichtig mogelijk te aaien. Bijna letterlijk, want je zoekt het punt waar de voetsteunen de grond net niet raken. En geloof me: op die manier kun je werkelijk belachelijk hard rijden. Het motorblok schiet je door z’n weldadige power af van bocht tot bocht. En schakelen? Dat hoeft eigenlijk niet. Zet ’m in de derde versnelling, laat de boel de boel en concentreer je op het nemen van de haarspeldbochten We hebben nog geprobeerd om bij krappe bochten terug naar z’n twee te schakelen en wat sneller naar z’n vier, maar dat is echt niet nodig. De versnellingsbak schakelt fijn en soepel, maar het is niet de snelst schakelende bak. Een quickshifter zou nog een mooie toevoeging zijn geweest, maar stel je eens voor wat een klappen die zou geven.
Amerikanen en bochten
De Brembo-remmen waren aan het begin van de dag niet bepaald geweldig. De reden daarvoor was simpel, zo merkten we achteraf. De motoren hadden nog geen 1.000 kilometer gereden en waren nog gloednieuw. Ook de remmen moesten dus wat ingeremd worden. Wat ook gebeurde tijdens de intensieve testrit. Aan het eind van de rit, waar we de Brembo’s het hardst nodig hadden, reageerden en beten ze indrukwekkend goed. Een totaalgewicht van om en nabij de 400 kg (inclusief rijder) werd met één wijsvinger afgeremd alsof het een lichte naked was. Natuurlijk voel je dat gewicht wel doorduwen, maar de Brembo’s zijn een uitermate geslaagde toevoeging aan de Sport Chief.
Toertest Indian FTR 1200 in de Ardennen
Behalve van die goede remmen, stonden we ook behoorlijk perplex van de stijfheid van het frame. Dat bestaat uit, simpel gezegd, minimaal dunne buizen die aan elkaar gelast zijn en waarvan je niet al teveel verwacht. De basis is immers nog altijd een cruiser, en daar ga je normaal gezien zelden of nooit sportief mee rijden. Het grote voordeel van de (Sport) Chief is dat het motorblok een dragend deel is van het frame en daarmee dus verrassend uit de hoek kan komen. Zo viel ons de schitterende stabiliteit op tijdens het hard aanremmen in een S-bocht, inclusief lastwissel. De ABS sloeg niet aan en de Sport Chief verroerde geen vin. Mooi werk en absoluut niet vanzelfsprekend voor zo’n zware, lage cruiser. Net als de standvastigheid tijdens het hard en brutaal uit bochten accelereren. Geen flex, geen beweging, geen gewiebel. Een rijkarakter dat vertrouwen geeft waardoor je durft te pushen met een motor. De Sport Chief laat het wel toe én beheerst het trucje.
Conclusie 2023 Indian Sport Chief
Indian Motorcycle had speciaal voor de introductie een aantal werknemers ingevlogen. Die vertelden ons later die avond, onder het genot van een fris biertje, eerlijk dat de Sport Chief voornamelijk gecreëerd was vanwege de stijl. Fijn dat ze dat eerlijk toegeven, maar nog fijner is dat de Sport Chief ook daadwerkelijk sportief te rijden is. Ja, je loopt nog steeds tegen die beperkte hellingshoek aan, waardoor de voetsteunen over het asfalt schrapen. Maar stuur je bochten wat nauwkeuriger in, dan wordt de uitdaging om een bocht perfect te nemen twee keer zo groot. Dé grote voordelen van de Sport Chief zijn de betere remmen en vering. Zeker achteraan is je onderrug ontzettend dankbaar voor de grotere veerweg. Die heeft de Indian niet alleen voor meer comfort, maar je krijgt er ook een beter rijdende motor door. Rest natuurlijk de grote vraag: welke koper van een Sport Chief gaat er ooit het sportieve potentieel uithalen?
Pluspunten 2023 Indian Sport Chief
Coole look, goede upgrades, kan écht sportief
Minpunten 2023 Indian Sport Chief
(Meer)prijs, gewicht, blijft een voetsteunschraper
