Test 2023 Ducati Scrambler 800 Next-Gen: kleurrijke persoonlijkheid!

Het is alweer bijna tien jaar geleden dat Ducati ons verraste met de reïncarnatie van haar legendarische ééncilinder Scrambler. De in 2014 geïntroduceerde Scrambler 800 groeide met meer dan 100.000 verkochte machines uit tot een echte verkoopstopper. Na een eerste kleine update in 2018 stond Ducati nu voor de aartsmoeilijke opdracht om het icoon grondig te vernieuwen. Is dat gelukt?

Fotografie: Ducati

1 van 6

De 2023 Scrambler 800 Next-Gen komt er in drie verschillende uitvoeringen. De Icon is, zoals de naam al zegt, het meest verwant met de ééncilinder Scrambler uit het verre verleden. Wat looks betreft dan toch. Want technisch hebben de nieuwe en oude Scramblers natuurlijk geen grammetje staal gemeen. Maar ook met de meest recente versie van de Scrambler zijn de verschillen groot. Met een volledig nieuw frame, een nieuwe achtervork, een aangepast blok en een uitgebreider elektronicapakket investeerde Ducati behoorlijk in haar kleine cashcow. Liefst 70% van de gebruikte onderdelen zijn nieuw. Naast de Icon kan je kiezen voor de wat sportievere Full Throttle en de stijlvolle Nightshift. De basis van de drie modellen is identiek. De Full Throttle heeft een Termignoni-einddemper en een quickshifter (up/down). Verder zorgen het wat lagere stuur en nieuwe zadel voor een sportieve(re) zithouding. Bij de Nightshift zijn het vooral de mooie spaakwielen, de op de stuureinden gemonteerde spiegels en het fraaie bruinkleurige zadel die het verschil maken. De Nightshift is overigens de zwaarste van de drie. Met een drooggewicht 174 kg weegt hij 4 kg meer dan de Full Throttle en de hier geteste Icon. Door het nieuwe frame, nieuwe achtervork en ingrepen aan het blok (-2,5 kg) weegt de nieuwe Scrambler 4 kg minder dan het uitgaande model.

Test 2023 Honda XL750 Transalp: missie geslaagd!

Centraal in de Scrambler hangt de gekende 90° luchtgekoelde V-twin met een cilinderinhoud van 803 cc. De tweeklepper levert een topvermogen van 73 pk bij 8.250 tpm en een maximum koppel van 65,2 Nm bij 7.000 tpm. Daarmee beschikt de nieuwe Icon over exact dezelfde cijfers als het uitgaande model, maar is hij nog steeds 2 pk minder sterk dan het 2014-model. Met dank aan Europa. Ducati hertekende de lijnen van de Icon subtiel waardoor de Scrambler er nog steeds tegelijkertijd retro en modern uitziet. Een designspagaat die slechts zelden met succes wordt uitgevoerd maar hier wonderwel geslaagd is. Het hertekende zadel, de nieuwe tank met een inhoud van 13,5 liter en het iets smallere blok zorgen voor een wat slankere lijn. Beetje spijtig is dat achtervering verhuisde van de zijkant naar het midden van het frame waardoor de zo typerende Scrambler-look ietsje aan kracht inboet.  

Personalisatie

Twee weken voor deze test kregen we van Ducati de vraag met welke kleur Scrambler we tijdens de test onder meer wilden rijden. Dit leek een vreemde vraag, maar als je begrijpt dat Ducati met de nieuwe Scrambler sterk inzet op personalisatie, is het allemaal veel logischer. De Icon is immers standaard verkrijgbaar in geel, zwart en rood maar kan voor slechts 290 euro eigenhandig omgebouwd worden naar een van de zes andere beschikbare kleuren. De tankcover, het voorspatbord, het kapje achter het zadel, de kleurstickertjes op de wielen en het kleurdetail aan de koplamp worden dan vervangen. Binnen een goed half uur is de ombouw een feit en heb je dus een Scrambler in een andere kleur. Wij opteerden voor deze test voor de kleur Sparking Blue en dat beviel best. Ondanks de op het eerste zicht beperkte wijzigingen aan het design oogt de nieuwe Icon toch weer net wat frisser en moderner. De typische koplamp met het X-logo bleef behouden en is net als alle andere verlichting op de Scrambler full LED. Door de nieuwe uitlaat wordt het blok beter zichtbaar en zijn de fraaie gefreesde details op de riemkapjes en het koppelingsdeksel goed te zien.  

Lichte koppeling

Hoog tijd om de nieuwe Scrambler aan de tand te voelen. Nog voor je ook maar één meter gereden hebt, merk je al een aantal verschillen. De nieuwe Ducati Scrambler 800 Next-Gen voelt wat smaller aan en lijkt daardoor ook lichter. Hij is natuurlijk ook lichter, maar het is duidelijk dat de massacentralisatie invloed heeft op het gevoel dat je hebt met de machine. Verder is het natuurlijk het volledig nieuwe 4,5 inch TFT-dashboard dat opvalt. Het fraaie dashboard geeft veel en heldere informatie en maakt deel uit van het totaal nieuwe elektronicapakket van de Scrambler. Voor het eerst gebruikt Ducati op de Scrambler 800 immers ride by wire en die drie magische woorden openen een wereld van digitale wonderen. Zo ook hier. Met een viervoudig instelbare tractiecontrole, twee rijmodi (Road en Sport) en optioneel beschikbare connectiviteit met je smartphone is ook deze Ducati weer helemaal bij de tijd. De bediening van de rijhulpsystemen en het dashboard gebeurt op de linker stuurhelft met een schuifschakelaar en het knopje van de knipperlichten. Handig, maar de menustructuur vraagt enige gewenning. Voor de rijmodi is er gelukkig een snelle én handige by-pass.

Aankoopadvies: Ducati Scrambler Icon

Onze eerste kilometers voeren ons door het fraaie centrum van Valéncia en dat is een ideale eerste test voor de Scrambler. Want behalve met een grote persoonlijkheid wil de Scrambler uitpakken met een hoog bruikbaarheidsgehalte. De meeste eigenaren van een Scrambler 800 gebruiken hun machine immers vooral voor woon-werkverkeer en andere praktische ritjes. Dan is het natuurlijk fijn dat alles vlot en zonder al te veel inspanning verloopt. Daarbij is de veel lichter te bedienen koppeling een grote verbetering. Maar ook de zesbak verdient een pluim. Die laat zich nauwkeurig en vlot bedienen en dat is tijdens een stadsrit natuurlijk extra aangenaam. Aan het inwendige van het blok werd niet al te veel veranderd. Maar door onder meer de 1,5 kg lichtere koppeling voelt het blok toch wat vinniger en fijner aan. De gasreacties zijn nauwkeuring en gecontroleerd en de opbouw van het vermogen is aangenaam en toch voldoende sportief. Maar als de digitale toerenteller de vijf passeert, komt de luchtgekoelde Italiaan echt tot leven en loopt de twin mooi vlot door naar z’n volle vermogen van 73 pk bij 8.250 toeren. Door het relatief sterke middengebied en de goede spreiding van de zes versnellingen gebruik je zelden het volledige toerenbereik. Opvallend is wel dat de initiële gasaanname door het ride-by-wire systeem fel verbeterd werd, waardoor trage manoeuvres vlotter verlopen dan voorheen. Dat is vooral voor opstappers erg belangrijk. Onze testmachine was niet uitgerust met de optionele quickshifter en dat was een beetje een gemiste kans. Want die maakt de Scrambler allicht nog gebruiksvriendelijker en leuker.

Geslaagde basisafstelling

Wanneer we voor het tweede deel van de test het drukke stadverkeer inruilen voor prachtige wegen met veel bochten zijn de sportieve genen van deze Ducati steeds nadrukkelijker aanwezig. Je voelt de V-twin werken zoals dat hoort bij een Ducati. Zonder veel trillingen, maar met voldoende levendigheid om er optimaal van te genieten. Stilaan gaat het tempo omhoog en wordt de inbreng van het rijwielgedeelte belangrijker. En ook hier stelt de Scrambler Next-Gen niet teleur. Het nieuwe frame is lichter, compacter en stijver. En dat voel je. De Ducati stuurt vlotter en scherper dan z’n voorganger. Het insturen van bochten gaat vlotter en de gekozen lijn wordt mooi aangehouden, daarbij geholpen door de goede Pirelli MT60 RS-banden met dat typische dirttrack-profiel. Hetzelfde geldt voor de vering. De basisafstelling is meer dan geslaagd en een grote verbetering ten opzichte van het vorige model. Gecombineerd met het nieuwe zadel voelt de Ducati zelfs comfortabel aan en dat was bij de vorige generatie(s) alles behalve het geval. Voor de remmen ging Ducati shoppen bij Brembo en opnieuw levert dat een goed werkend systeem op. De enkele 330mm-schijf zorgt samen met de vierzuigerremklauw en het instelbare remhendel voor voldoende remvermogen en is goed te doseren.