Test: 2022 Yamaha MT-10

Fotografie: Jonathan Godin, Yamaha

Test: 2022 Yamaha MT-10. Haal die 666-tatoeage maar van je onderbuik, 10 is het nieuwe Number of the Beast. Het uithangbord van Yamaha’s MT-familie mocht zijn potentieel bewijzen in en rond Valencia. Dat de 2022 Yamaha MT-10 een beest van een motor is, moge duidelijk zijn. Maar valt dat beest ook te temmen?

2022 Yamaha MT-10: the Dark side of Japan

Yamaha’s MT-gamma is ondergebracht in The Dark Side of Japan. Een vreemde combinatie van futuristische sfeer, donkere Japanse straten en gedurfde visuele effecten. Dat kwam ook tot uiting in het promofilmpje dat we te zien kregen aan de vooravond van de test. Geen idee wat voor drugs de designer en producer van de video gebruikt hadden, maar ik wil ze ook. Het moet heerlijk zijn om te leven in een wereld waarin het samenspel tussen duisternis en licht in een zelden geziene combinatie in elkaar versmelten. Al eens een in donker leder gehulde motorrijder zien zweven in een buis die op een zonnebank lijkt? Het kan zomaar in the Dark Side of Japan. Yamaha kondigt ook aan dat er in het hypermoderne concept nu ook wat plaats is voor caféracer invloeden, maar die hebben we amper ontwaard.

Yamaha Tracer 7 GT vs. Yamaha Tracer 9 GT

Koude en natte start

Misschien was dat wel omdat in de eerste helft van de testrit ons vizier beslagen was. Regen en kou waren ons deel in de Spaanse bergen. Omdat het de dag voordien nog geregend had, alsof de wereld van plan was te vergaan nog vóór Poetin hem om zeep kon helpen, was er ook allerlei viezigheid van de bergflanken op de wegen terecht gekomen. Mocht het Guiness Book of World Records een sectie hebben voor vettige wegen, deze hadden er ongetwijfeld in gestaan. Een keertje ging de achterkant aan het glijden zonder dat we remden of terugschakelden. Gewoon wat hellingshoek nemen bij het insturen en daar ging-ie. Niks oncontroleerbaar, maar hoe dan ook als je dit type ondergrond combineert met een motor met een kleine 165 pk en je komt tot een euh… spannend concept.

Goede grip

Daar staat tegenover dat we op de gewone natte stukken meer grip hadden dan verwacht. Daar zijn een paar oorzaken voor. Bridgestone’s S22 blijkt een absolute topper te zijn op nat wegdek. In bochten waar het ‘gewoon’ nat was en er geen stenen of modder lagen, haal je hellingshoeken die je verbazen op nat wegdek en bij het aanremmen moet je harder in de ankers gaan dan je reflexmatig zou doen op dit soort wegen om het ABS in werking te voelen treden. Dat duidt op uitstekende wet grip. Daarnaast is er nog het verbeterde elektronicapakket van de MT-10 dat er bovendien voor zorgt dat zowel remmen als accelereren gecontroleerd verloopt. Dag mag wel, want als je zaken als de Lift control en Tractie Controle uitschakelt, voel je dat de MT zowel in zijn één als twee voortdurend het voorwiel in de lucht gooit. Héérlijk. Maar af en toe is wat elektronische ondersteuning ook wel mooi meegenomen. Op natte wegen dus. Je moet weten dat de 2022 Yamaha MT-10 onder de 8.500 tpm op alle vlakken sterker is dan de R1. En in Yamaha’s WK-winnende sportmotor, daar hangt dit CP4 blok inderdaad ook in.

Elektronisch gestuurd

Yamaha’s CP4-blok wordt gestuurd via ride-by-wire. Voor de YCC-aansturing van de gasklephuizen is er dus geen fysieke verbinding met het gashendel. Die elektronische aansturing betekent meteen ook dat de modi en de rij-ondersteuning nog fijner kan worden afgesteld. De MT-10 reageert werkelijk haarfijn op alles. Maar je voelt dat dit elektronische controle is en geen mechanische. Yamaha heeft alles heel goed uitgewerkt en er zit – wat op een aantal Italiaanse motoren nog steeds het geval is – geen vertraging tussen de actie op het gas en de reactie van het blok.  Bovendien krijg je er langs de nieuwe airbox een heerlijk inlaatgeluid bij. Via roosters in de tank hoor je nog beter het aanzuigende gehuil van het blok. De uitlaatklanken zijn net als de emissies beperkt. Niet minder dan vier katalysatoren zitten er in de uitlaatbochten verwerkt. Nog cleaner en je kunt er een coronapatiënt mee beademen…

A, B, C, D

Elektronica betekent in dit geval ook vier vaste rij-modi, waarbij de A-modus de meest extreme is. Daar worden zaken als tractiecontrole en wiellift tot een minimum beperkt. Yamaha zegt dat antie-wiellift geen wheelie controle is, want ze willen dat er met de 2022 Yamaha MT-10 wel eens een wheelietje getrokken kan worden. De wiellift moet wel de snelheid waarmee het voorwiel de lucht in zwiept beperken. En dat doet het uitstekend. We dachten tijdens de eerste helft van de test dat wheeliën met deze motor dan toch niet zo makkelijk ging. Tot we de wiellift controle uitschakelden. Dat stel je vast dat dit ding in de eerste drie versnellingen te wheeliën valt en dat je in de eerste twee zelfs harder moet proberen om het wiel aan de grond te houden dan het te liften. Tenminste: als je sportief gaat rijden. Als je voluit op het gas gaat, voel je het voorwiel constant zweven, het is heerlijk om met de feilloos werkende quickshifter dan snel op de schakelen en de zaak te controleren. Een MotoGP-gevoel steekt hier zowaar de kop op! Vermelden we nog dat de D-modus de meest gematigde is en dat dit meteen ook de enige is waarin het vermogen beperkt wordt. Tot iets in de buurt van 100 pk. Er is ook een vijfde modus, waar je alle parameters zelf kunt instellen. Of uitschakelen…

Eerste test: 2022 Triumph Speed Triple 1200 RR

B voor Beast?

In dezelfde A-, B-, C- of D-modus kun je de parameters voor tractiecontrole, motorrem, wheeliecontrole ook instellen. Maar de eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat de standaardafstellingen die Yamaha aan de diverse modi al meegaf, uitstekend gekozen zijn. Na elke modus kort afgetast te hebben, reden zowat de gehele rit in de B-modus. Die is iets minder extreem dan de A-instelling. Die lijkt beter geschikt voor een circuitdag. Maar zelfs met de B-modus voel je dat je met een echt beest op weg ben. De kracht onderin is zondermeer imposant en de manier waarop het vermogen maar blijft komen is van een andere planeet. Tenzij je een circuit opduikt of het angst-gen liet wegnemen, kan je nooit voluit gaan met deze MT-10. Maar dat moet ook niet. Het gevoel altijd meer onder je kont te hebben dan wat je er kunt uithalen, is gewoon een feest.

En Yamaha gaf de nieuwe MT-10 ook wel alles mee om dit vermogen aan te kunnen. Niet alleen elektronica dus, maar ook een rijwielgedeelte dat op zijn taak berekend is. Op dat vlak is het ook goed om weten dat er nog een SP-versie staat aan te komen. Die zal onder andere ook een semi-automatisch gestuurde ophanging hebben. Maar we moeten toegeven dat er over de KYB-veren op onze testmotoren evenmin te mopperen viel. De donkere vorkpoten passen goed bij Yamaha’s Dark Side of Japan-filosofie. De SP zal traditioneel op goudkleurige Öhlins staan.

Meer?

Yamaha heeft met de nieuwe styling zeker niet de meest extreme weg ingeslagen. Er zijn Dark Side of Japan-modellen geweest die meer de grenzen van het futuristische aftastten. Wat niet wegneemt dat deze nieuwe hypernaked ook bijzonder modern is vormgegeven. Ondersteund door passende kleurkeuzes. Veel ruime voor andere invloeden is er binnen dit concept trouwens niet. Terwijl bijvoorbeeld het CP2-blok dienst doet in de R7, Ténéré, Tracer, XSR en de MT (vijf verschillende modellen dus) wordt de CP4-krachtbron maar in twee types gebruikt: de R1 en deze MT-10. Er is wel een weekendpack waarin een hoger scherm en een topkoffer zitten. Past mooi en het laat ons dromen van een Tracer 10. Dàt zou nog eens een pure GT zijn…

Vele gezichten

Terug naar de testrit en vooral naar de manier waarop we na een dag die zowel veelzijdig als veeleisend was, van de motor stapten: nauwelijks vermoeid. En we hadden toch een kleine 240 km gereden over berg- en snelwegen, op droog en nat en zowel rustig als waanzinnig snel. Het zegt veel over de rijhouding op de 2022 Yamaha MT-10, maar ook over het motorkarakter. De motor mag dan wel sterk zijn, extreem is hij niet, brutaal zelden – tenzij je in de A-modus rijdt en kwistig met het gas omspringt.

Omdat de zithouding al bij al vrij ontspannen is en je naargelang de ondergrond en je eigen humeur ook de motor kunt instellen, rij je met een motor met veel gezichten. Sportief als het moet, rustig waar nodig en altijd controleerbaar. Iets beter zicht in de spiegels ware mooi meegenomen. Nee, dit is geen motor voor iemand die onlangs z’n A2-rijbewijs uitzwaaide, maar het is evenmin een extreme ballenbreker. Het is de verdienste van Yamaha dat ze het geweld beheersbaar gemaakt hebben. Via elektronica, maar ook door de geometrie en de juiste bandenkeuze.

Conclusie 2022 Yamaha MT-10

De 2022 Yamaha MT-10 is niet revolutionair anders dan zijn voorgangers. Maar hij is wel aangepast op vlakken die er echt toe doen. Met een nieuw design, een cleaner blok, betere elektronica en een rijwielgedeelte dat voor een groot deel ontleend is aan de motorfiets die het WorldSBK won. Met doelgerichte aanpassingen is de MT-10 Yamaha’s ultieme wapen voor de openbare weg geworden. Goed controleerbaar, maar met een beestig potentieel. Het is natuurlijk geen beginnersmotor, maar vooral ook geen motor die in cijfers uit te drukken valt. Omdat hij haarfijn instelbaar is met één groot doel voor ogen: rijplezier. Yamaha is met glans in dat opzet geslaagd.

Pluspunten 2022 Yamaha MT-10

Motorblok, R1 DNA, instelbaarheid, karakter

Minpunten 2022 Yamaha MT-10

Zicht in de spiegels