Test 2022 Kawasaki Z900 SE. Zo’n vijftigste verjaardag, die kan je maar beter feestelijk vieren. Dat is althans exact wat ze bij Kawasaki dachten, toen hun Z1 onlangs de halve eeuw aantikte. Om hun allereerste naked sportmotor gepast in de bloemetjes te zetten, kwam Kawasakis met twee Special Editions op de proppen. Eentje op basis van de Z900 en eentje op basis van de Z900RS. Die krijgen in de respectievelijke SE-versie een copieuze hoeveelheid Öhlins en Brembo aan boord, maar de oppermachtige vier-in-lijn blijft toch de show stelen, merkten we in Zwitserland.
Tekst: Thierry Dricot
Fotografie: Kawasaki
| Testlocatie | Zwitserse Alpen |
| Testomstandigheden | Droog, lentezonnetje |
| Temperatuur | Goed 20 graden. |
| Testkilometers | 100-tal kilometers |
Ook in de Lage Landen is de Z900 een absolute verkooptopper in het segment van de nakeds. In Nederland is de Z900 momenteel zelfs de best verkochte motorfiets. Over de zwart/groene looks van de SE valt te redetwisten – die liggen je of net helemaal niet –, maar over de uit de kluiten gewassen parel in het vooronder dan weer niet. Een ultrasoepel lopende vier-in-lijn van de zuiverste soort, die het veel van z’n concurrenten verdraaid moeilijk heeft gemaakt de afgelopen jaren, en ongewijzigd overkomt van de ‘gewone’ Z900. De vloeistofgekoelde 948 cc grote vierpitter kan bijgevolg nog steeds bogen op 16 kleppen, 125 pk (9.500 tpm) en 98 Nm (7.700 tpm). Vier rijmodi en (uitschakelbare) tractiecontrole maken het plaatje af.
Twijfeltest Kawasaki Z900 vs Kawasaki Z650
Gat dichtgereden
Het punt waarop die concurrentie dan weer kon terugslaan, situeerde zich ter hoogte van de ophanging en de remmen. Al zou dat gat met deze Special Edition volledig dichtgereden moeten zijn. Achter steekt op de Test 2022 Kawasaki Z900 SE immers een Öhlins S46-monoshock (hydraulisch instelbaar qua veervoorspanning en uitgaande demping), voor maakt een al even goudkleurig geanodiseerde, volledig instelbare 41mm-Showa USD-voorvork de dienst uit. Geen Öhlins dus voor, maar kleurgewijs matcht de hele ophanging alvast uitstekend.
Ook de remmerij ging op de schop, waarna de Groenen gingen shoppen bij Italiaans hofleverancier Brembo: daar tikte het voor z’n Z900 twee semi-zwevende Brembo remschijven (300 mm) en nagelnieuwe, radiale M4.32 monobloc-vierzuigers op de kop voor de voorzijde. Achter levert Brembo een enkelzuiger die in een 250mm-schijf dient te bijten. Ook de remleidingen kregen een staalomvlechting, kwestie van de upgrades passend te ondersteunen. Mooi zo.
Stralen
Een boek veroordeel je volgens het gezegde maar beter niet op basis van z’n omslag. Wel, diezelfde mindset is aan de orde als je de Z900 bekijkt: ja, hij oogt best atletisch en je zit ook – dankzij het voorwaarts gekantelde zadel – meteen in aanvalshouding. Maar tegelijk is het blok zo onwaarschijnlijk vergeviingsgezind dat het rijplezier de overhand neemt. Het blok is zo vol als je je maar kan wensen, met een finetuning op het vlak van gasrespons én overbrengingsverhouding die dermate goed is uitgekiend dat je in elke versnelling in quasi elke snelheid kunt rijden zonder stotteren. Dik 120 km/u, hoog in toeren in z’n drie, of 1.500 toeren malen bij 30 km/u in zesde versnelling? Deze machine pikt het niet enkel, hij straalt onder elke omstandigheid.
Fijnbesnaard
Gezien die kwaliteit om vanuit lage toeren op te pikken en bovenin ook een fameus eindschot te presenteren, kan je het geschakel grotendeels achterwege laten, om je volledig te focussen op weg voor je. Je kiest gewoon je favoriete versnelling en houdt die aan – op- of terugschakelen doe je pas als het echt nodig is. Voor onze Zwitserse testrit rijden we de bak nagenoeg de hele tijd in z’n drie, waarbij we enkel voor haarspeldbochten eentje lager in de bak roeren. Heerlijk rijden zo. Wat bij dat gepook meteen opvalt, is dat de standaardafstelling van de nieuwe Showa-voorvork een serieuze troef is als de bochten elkaar in sneltempo opvolgen. En dat doen ze, ook dankzij dit blok… Het voelt allemaal een stuk strakker onder druk (zonder echt in te boeten aan rijcomfort), waardoor onze testmachine zowel tempowisselingen als plaatsveranderingen een stuk vlotter verteert dan de standaard Z900.
Aanvullend voordeel is dat je door de betere ophanging echt optimaal gebruik kan maken van de voorremmen: had je deze radiale Brembo’s op de standaard Z900 gemonteerd, dan liep je gegarandeerd al snel tegen de limieten van de vering aan. Maar op deze telg kunnen de Italiaanse ankers hun kracht voluit exploiteren als het tempo hoog ligt, en bieden ze ook een welkome, fijnbesnaarde extra correctiemogelijkheid in bochten, via de achterrem.
Conclusie 2022 Kawasaki Z900 SE
Een fenomenaal blok, dat op de SE-modellen ook nog eens gecomplementeerd wordt door uitstekende, instelbare ophanging en remmen met aanzien – dat is een gedroomde combinatie. Rest je enkel nog te kiezen tussen de moderne Sugomi-lijnen, dan wel de op de Z1-geënte RS…
Pluspunten 2022 Kawasaki Z900 SE
Waanzinnig soepel blok, de looks van de RS zijn onweerstaanbaar, ophanging en remmen
Minpunten 2022 Kawasaki Z900 SE
Zadel van de Z900SE duwt je flink naar voren, geen quickshifter
2022 Kawasaki Z900RS SE
De Kawasaki Z900RS SE oogt dan misschien heel anders en verrekte appetijtelijk in z’n retro-velletje, maar wijkt onderhuids amper af van het pakket van de Z900 SE. De wielbasis is anderhalve centimeter langer, het tft-scherm is ingeruild door de dubbele ‘bullet’-tellers, de naloop is een tikkeltje korter (98 mm ten opzichte van 110 mm), de versnellingsverhoudingen zijn licht gewijzigd (iets minder sportief gegeared), de zadelhoogte is 15 mm hoger en de retrospullen wegen blijkbaar 2 kg meer dan z’n hypermoderne broertje. Maar dat is het dan wel. Het resultaat is zeer vergelijkbaar, waar je bezwaarlijk rouwig om kan zijn. De nieuwe Öhlins-monoshock laat zich ook op de RS van z’n beste kant zien: hij vreet hobbels als ontbijt én blijft ook op tempo te allen tijde stabiel. Zonder in Spartaanse praktijken te vervallen. De switch die we rijdend maken tussen de verschillende rijmodi wijst vooral uit dat de Z900 SE’s beide een stuk vlotter op toeren komen in de Sport-stand (en iets agressiever voor de dag komt), waardoor onze voorkeur op de lange, Zwitserse doordraaiers vooral bij de Road-stand blijft. Een quickshifter had beide telgen van de familie nòg beter kunnen maken, al valt dat door het schakelluie karakter van dit blok al een stuk minder op.
