Fotografie: Michele Micoli
Test 2022 Indian Scout Rogue. Een grijze dinsdagochtend. Ik neem een dagje verlof om wat urban exploring te doen in het hoofdgebouw van een mijn. Gewapend met fototoestel en zaklamp zoek ik naar de mooiste plekjes. Alleen. Er is hier echt niemand te bespeuren. Het is er doodstil, de sfeer is er benauwd, kil… industrieel. Er hangt een soort van ongezonde spanning die ik niet meteen kan thuisbrengen. Ik voel me bekeken. In het oog gehouden door iets of iemand die ook aanwezig is. En dan zie ik ‘m plots opdoemen uit de duisternis, onherkenbaar en traag voortbewegend op een lage motorfiets.
Toertest Harley-Davidson Pan America 1250 Special
Ik voel meteen dat-ie niet vriendelijk tegen me zal zijn. Daarom besluit ik ontspannen weg te wandelen. Doen alsof ik ‘m niet zien. Ik duik snel een hoek in en sprint een trap op. Hier kan hij me niet vinden. Ik zie ‘m onder me door rijden, maar hij vergeet naar boven te kijken. Oef… Gelukkig heb ik wat foto’s kunnen maken van hem op zijn motorfiets en ik bekijk ze gedetailleerd. Hij rijdt met een stoere Indian Scout. Een Amerikaanse cruiser met een dikke V-twin en de typische styling: laag zadel, grote wielen, dikke uitlaat. Maar op de volgende foto zie ik dat het geen gewone Indian Scout is, maar een Rogue. Die voegt een kuipje toe, een solozadel, een 19-inch voorwiel en een mini apehanger-stuur. De Stealth Gray-benzinetank maakt de Scout modern, maar ook duister. Het voorwiel blinkt wel weer mooi als de weinige zonnestralen de motorfiets raken. Maar over de figuur op de Indian kom ik minder te weten. Zijn gezicht heeft-ie bedekt en verder is hij van kop tot teen in leer gehuld. Maar dan ontdek ik iets wat ik liever niet had geweten. Google Translate leert me dat ‘Rogue’ in het Nederlands ‘schurk’ betekent. Ik voel me hier opeens niet meer veilig.
Vonken vliegen ervanaf
Al sluipend probeer ik weg te komen. Door te luisteren, hoor ik waar hij met zijn Scout aan het rijden is, dankzij het dikke geroffel van V-twin-blok. In de verte zie ik hem om een hoek komen en ik spring op een metalen trap. Dat zorgt voor een bak herrie die door heel het gebouw echoot. Hij heeft me gehoord maar gelukkig staat hij met zijn neus in de verkeerde richting. En met zo’n lange wielbasis duurt het even voor je omgekeerd bent. Het geeft me de tijd om op zoek te gaan naar een nieuwe schuilplaats. Als hij, eenmaal omgedraaid, gezwind richting mij stuift, hoor ik de tweecilinder vlot in toeren trekken, gevolgd door een duidelijke en heel precieze versnellingsbakklik. In de bocht moet hij wel opletten om geen voetsteunen aan de grond te rijden, maar het is bijna onvermijdelijk. De vonken vliegen ervanaf bij de kleinste hellingshoek. Maar de duistere figuur mist me weer en rijdt in volle vaart richting het einde van het gebouw. Als ik hem was zou ik remmen, anders crasht-ie zo meteen tegen de gevel. De voorrem lijkt alle opgebouwde snelheid niet te kunnen bedwingen. Gelukkig schakelt hij zijn krachtige achterrem in en vermijdt zo een catastrofe.
Klaar voor de impact
Die laatste actie heeft hem toch wat afgeschrikt en hij besluit minder agressief te patrouilleren. Dat gaat hem zichtbaar beter af en ook zijn Indian lijkt beter geschikt voor het wat rustiger werk. Het geeft mij de kans voor een nieuwe ontsnappingspoging. Maar wil ik dat eigenlijk wel? Het is spannend en mijn lijf zit vol adrenaline. Mijn zelfvertrouwen groeit en ik besluit hem wat uit te dagen. Als ik mijn acties goed plan en steeds een makkelijke vluchtroute kies, kan er niets mislopen. Toch?
We zijn ondertussen al dik twee uur kat en muis aan het spelen, en ik merk dat hij wat vaker zijn rug strekt op het solozadel. Het lijkt op rugpijn, en dat zou me niet eens verwonderen. Het achterwiel zit als het ware onder zijn achterwerk en de stereo-achtervering lijkt wel een verlengde van zijn ruggengraat. Ik zou er bijna medelijden mee hebben. Iedere keer als hij over een oneffenheid rijdt, spant hij al z’n spieren aan. Klaar voor de impact, omdat-ie met zijn armen ook niet al te veel schokken kan opvangen. Door het stuur steken die licht naar voren en naar boven. Ik merk dat hij fysiek moe begint te worden van de klopjacht en ik probeer hem nog wat meer uit de tent te lokken. Al rennend, springend en kruipend zoek ik mogelijkheden om zo dicht mogelijk bij hem te komen. Ik draai de rollen om. Vanaf nu jaag ik op hem. Hij ziet me niet en ik kan hem nu vanuit alle hoeken fotograferen. Wie is die man? Waarom blijft-ie achter mij aanrijden? Heb ik iets misdaan of ben ik hier gewoon niet welkom?
Benarde positie
Plots hoor ik niets meer. Complete stilte. Ik besluit niet te bewegen en hou me zo stil mogelijk. Is hij te voet verder gegaan? Ineens ben ik niet meer zeker van mijn zaak. Tot ik hem in de verte zie verschijnen, zijn Scout al duwend. Benzinetank leeg. Dat kan ook niet anders, met een inhoud van 12,5 liter. Ik heb nu vrij spel in en rond de mijnsite. Ik zoek naar de beste hoeken om de mooiste plaatjes te schieten en stuit op prachtige, onverwachte zaken. Op een open ruimte probeer ik het mijngebouw volledig in beeld te krijgen. Maar in de verte hoor ik de Indian in volle vaart aan komen rijden. Wat nu?! Ik kan niet meer weg en zoek tevergeefs naar een plaats om me te verstoppen. Snel duik ik onder een halve stenen buis die lijkt op een oud riool. Hopelijk ziet-ie me hier niet. Stiekem kijk ik om het hoekje en zie hem, vloeiender en soepeler dan ooit. Hij stuurt verrassend vlug met de Scout Rogue en het lijkt alsof hij de machine al veel beter kent. Het is duidelijk: zijn vertrouwen in de Scout groeit, terwijl ik het weer kwijt ben in mijn benarde positie. Ik wil hier zo snel mogelijk weg. Het is goed geweest.
Test 2022 Royal Enfield Classic 350
Valse hond
Als hij me tegemoet rijdt, probeert hij me recht in de ogen te kijken. Een naar gevoel maakt zich meester van mijn maag. Ik spurt zo snel mogelijk weg, terwijl ik hij zijn motorfiets rechtsomkeer draait. Zonder om te kijken en met alle kracht die ik nog heb, ren ik voor mijn leven. Hij is natuurlijk veel sneller en haalt me binnen de kortste keren in. Ik vrees voor het ergste en durf niet om te kijken, hoewel ik de Indian vlak achter me hoor. Als hij naast me rijdt, twee handen aan het stuur, kijkt me aan. Ik moet wel terugkijken, maar zie door de zonnebril en de gezichtsbedekking niets van zijn gezicht. Het duurt 3, 4 ellenlange seconden als hij plots afremt. Ik rennend kijk ik over mijn schouder. Ik zie hem en de Indian heen en weer slippend over het vuil richting het mijngebouw rijden. Kwispelend als een valse hond die een sloperij bewaakt.
Pluspunten 2022 Indian Scout Rogue
Styling, soepel blok, afwerking
Minpunten 2022 Indian Scout Rogue
Remkracht vooraan, rugpijn, bodemvrijheid
