Test 2025 Triumph Speed Twin 1200 (RS): motor voor motorrijders

Net zoals er driver’s cars zijn, bestaan er ook biker’s bikes. Motoren voor échte motorrijders (m/v). Motoren die smeken om wat extra input om vlot te rijden. Dit zijn motorfietsen waarop wat ervaring, stuurmanskunst en technische rijvaardigheid mooi meegenomen zijn. Enter de 2025 Triumph Speed Twin 1200 en Speed Twin 1200 RS.

Je hoeft niet te voldoen aan het stereotiepe beeld van de biker om met de nieuwe Britse twins te rijden. Maar wat ervaring en vooral de wil om de nodige input aan de motor te geven, zijn mooi meegenomen als je met de Speed Twin 1200 (RS) op pad gaat. Daarmee verklappen we al een deel van de conclusie van deze test. Wie hoopte dat Triumph zijn neo retro Bonneville-neef alleen maar klassiek laat ogen en er voor de rest een afgeborsteld zacht zoemend pakket van gemaakt heeft, kan zich de moeite besparen om verder te lezen. De Speed Twin-twins mogen dan wel uitgerust zijn met moderne technologie en verrassende extra’s, ze hebben nog steeds een ruw kantje dat tegelijk respect afdwingt en uitdaagt. Combineer dat met de nieuwe vermogensgrafiek die 105 pk toont en een koppelkromme van 112 Nm, en je weet dat beginners zich best onthouden. Mooi zo.

Kwalitatief hoogstaand

De Speed Twin 1200 is een upgrade van het 2024-model, de RS-versie is nieuw in het gamma. De basis van beide motoren is dezelfde: een stevige vloeistofgekoelde tweepitter – met leuk ogende optische koelvinnen – stalen buizenframe, dubbele schokbrekers en een no-nonsense klassieke styling. Het geheel overgoten met Triumphs gekende hoge graad van afwerking en gekruid met moderne elektronica.

1 van 7

Het lijdt geen twijfel dat Triumph koos voor kwalitatief hoogstaande onderdelen. We benadrukken dat omdat sommige namen niet meteen de hoogste verwachtingen oproepen. We denken daarbij aan de J.Juan-remmen op de standaardversie. Triumph kondigt ze via een T-logo op de remklauwen aan als ‘Triumph’ branded maar mocht gewoon de J.Juan-naam gebruikt hebben zoals die op het reservoir van de remolie staat. Voor wie dat niet weet: J.Juan is een onderdeel van de Brembo-groep en werd eind jaren 60 gesticht in Barcelona. De remmen op de Speed Twin 1200 doen het uitstekend. Ze zijn zowel doseerbaar als krachtig. De Brembo’s op de RS zijn krachtiger, maar ook wat agressiever; niet zeker wat de beste oplossing is op de openbare weg.

Marzocchi of Öhlins?

Ook qua vering kiest Triumph voor degelijke namen op de 1200, maar niet noodzakelijk voor het merk met de grootste reputatie. De Marzocchi’s voor en achter op de standaarduitvoering voldoen echter ruimschoots. We hadden op geen enkel ogenblik zin om de ophanging aan te passen. Op de RS-uitvoering staan er wel Öhlins, maar enkel achteraan. Vooraan: instelbare Marzocchi-UPSD’s boven elke verdenking verheven, maar wellicht was de Öhlins-voorvork nog een stuk duurder geweest. Hier is dus ook gekozen voor kwaliteit en niet voor naam of reputatie.

De elektronica wordt niet gestuurd door Bosch, maar door een Continental-systeem. Dat valt op door preventief in te grijpen. Op basis van je hellingshoek en de snelheid waarmee je motor kantelt, beoordeelt de IMU van het Continental-systeem of er een probleem met de grip kan zijn. En dat gebeurt vroeger in de Rain dan in de Road-mapping, op de RS heeft de Sport-mapping nog minder interventie. Heikel punt daarbij is dat als je bijvoorbeeld op korte en bochtige wegen in Rain-modus gaat rijden voor een zachtere respons, maar op droge stukken feller gaat insturen en meer hellingshoek gaat nemen. Het systeem grijpt dan in, denkend dat je op natte ondergrond rijdt. Ook al is er geen tractieverlies, laat staan een spinnend achterwiel, toch grijpt de tractiecontrole in. Het resultaat is een voelbaar verminderd vermogen. Akkoord, dat ingrijpen wordt minder naarmate de gekozen mapping sportiever wordt, maar het is op zijn zachtst uitgedrukt opvallend. Preventief ingrijpen op een motorfiets klinkt goed op papier, maar is in de realiteit te nadrukkelijk voelbaar; zeker met wisselende weersomstandigheden.

De twee rijmodi (Rain en Road) op de Speed Twin 1200 van de nieuwste generatie (en een derde Sport-modus op de RS) hebben elk hun eigen instellingen voor de gasklepregeling en tractiecontrole. De keuze van de mappings is een toonbeeld van eenvoud en functionaliteit. Een druk op de knop verandert de gekozen mapping, in stilstand volstaat een druk op een tweede knop om die keuze te bevestigen. Al rijdend moet je zelfs geen tweede knop induwen, gewoon het gas even dichtdraaien en klaar is Kees. Less is more.

Quickshifter

De Triumph Speed Twin 1200 stuurt precies, maar heeft een nadrukkelijke input nodig. Geen verrassingen, en haarfijn, maar niet moeiteloos. Het past perfect bij het imago en de stijl van deze motor. De RS stuurt iets scherper en dat is omdat de Öhlins-schokbrekers iets langer zijn dan de Marzocchi’s op de basisversie. Daardoor staat de RS iets meer op zijn neus en stuurt-ie een tikkeltje scherper. Ook de voetsteunen staan wat meer naar achteren. De kniehoek blijft aanvaardbaar en de houding is wat sportiever. Bovendien vermijdt het een klein euvel met de jiffy. Door de voetsteunen verder naar achteren te plaatsen, kom je met de hiel van de voet makkelijk bij de antenne om de jiffy uit te klappen. Op de standaarduitvoering zit die antenne net onder de voetsteun en daardoor is de jiffy moeilijk uit te klappen.

Het achteruitplaatsen van de voetsteunen bood ook ruimte om een quickshifter te installeren. Zoals wel vaker het geval is, werkt die op een dikke twin niet boterzacht, maar wel precies. Op bochtige wegen is het hoe dan ook een meerwaarde. Wie op de standaard 1200 overweegt om de voetsteunen achteruit te plaatsen om toch een quickshifter te kunnen installeren, kan zich die moeite besparen. Zelfs als de nodige ruimte gecreëerd wordt, is de elektronica niet voorzien op een quickshifter. Dat schakelvoordeel is dus exclusief voorbehouden voor RS-rijders.

Automatentest BMW ASA vs. Honda DCT vs. Yamaha Y-AMT: Tandwielenmagie

Koppel boven vermogen

Nu hadden we op Mallorca weinig zin om halt te houden. De routes vergden, vaak omzoomd door mosstroken, uiterste concentratie. Maar als er daar op het grootste eiland van de Balearen al eens tijd is om te genieten, word je omvergeblazen door de vergezichten of de nabije omgeving. De hel in de zomer, met dank aan zwermen toeristen, maar dicht bij het paradijs op aarde in de tien andere maanden. En dat gevoel van welbehagen wordt nog groter als je in december bij een graad of twintig met een heel pure Triumph over de bergwegen dendert. En dat ‘puur’ slaat op het totaalconcept van de Speed Twin 1200. Triumph deed heel wat moeite om de motor een sobere look te geven. Precies daarom ging er heel wat aandacht naar een design dat elektronica en zelfs de koelingsleidingen verbergt. Een louter visuele beoordeling zou laten vermoeden dat dit een luchtgekoelde motor is, die verstoken bleef van elektronische hulpmiddelen. Niks is minder waar, maar het blok oogt wel erg strak en puur. Geen kabels, tubes, of extra onderdelen. Knap designwerk.

En dat design trekt zich door naar het hele ontwerp van de motor. Met ook aandacht voor details zoals uitschakelbare functies als de DRL (Daytime Running Lights) en tractiecontrole, of de USB-C aansluiting op de vernieuwde eendelige tellerpartij.

Al is het allemaal ondergeschikt aan de prestaties van het blok. De dikke tweecilinder is het hart van de Speed twin en is bepalend voor het karakter, met gewoon een hoop goed verdeelde kracht als belangrijkste kenmerk. De koppelcurve is vlak en loopt ver door. Daarom heb je vaak de keuze uit twee of meer versnellingen. De 5 extra pk’s komen er vooral door de rode zone hoger te leggen, maar helemaal bovenin het toerengebied kwamen we op de bochtige Mallorcaanse wegen nooit. Meer zelfs, we reden nooit hoger dan in vierde versnelling. Hadden er nu en dan wat meer open stukken in het parcours gezeten, hadden we de Speed Twin ook kunnen beoordelen op puur sportief gedrag. Nu waren we vooral onder de indruk van het potentieel en de koppelberg die in de twin verscholen zit. Als je echt aan het gas gaat hangen, is de gasrespons indrukwekkend. Bijzonder leuk om mee te rijden, maar geen spek voor beginnersbek.

Conclusie test 2025 Triumph Speed Twin 1200

Dat zal trouwens niet de doelgroep zijn waar Triumph op mikt met de 2025 Speed Twin 1200 en nog veel minder met de Speed Twin RS. Wie op zoek is naar stijl, looks, prestaties en zin voor afwerking is hier aan het goede adres. Dat daar een prijs bij hoort waarmee je de Triumph Speed Twin niet bij de budgetmotoren kunt klasseren, is niet meer dan logisch. Voor wie zin heeft voor stijl en zijn of haar rijvreugde niet alleen uit prestaties maar ook uit de eigen input en rijtechniek wil halen, is hier overduidelijk aan het juiste adres.

1 van 8