Lagen de Supersports een paar jaar terug nog op apegapen, is er heden sprake van een wederopstanding. Honda is de laatste om de categorie met de CBR600RR wat extra leven in te blazen. Maar waar supersports zich ooit beperkten tot 600cc-vierpitters, lijkt het intussen eerder samen te vatten als een zootje ongeregeld.
Honda houdt, net als Yamaha met zijn R6, nog star vast aan het gegeven van de 600cc-vierpitter. Laten we niet al te rouwig zijn dat de 2024 CBR600RR mechanisch weinig verschilt van de CBR600RR die in 2017 van de internationale markt verdween. Een 2017-model dat op zijn beurt ook aardig in de pas liep met de RR die in 2003 ten tonele verscheen. In 2021 bracht Honda nog wel een update uit die gereserveerd bleef voor de Aziatische markt. Daar bleek de vraag groot genoeg om een Euro5+-versie te ontwikkelen voorzien van moderne elektronica. Dat je die in 2024 ook weer in het Europese netwerk neerzet, is niet zo heel vreemd. De styling wijkt met lichtjes dichtgeknepen ogen nauwelijks af van de recente Fireblade. Honda claimt daarmee de beste aerodynamica van zijn klasse, maar wij weten ondertussen echt niet meer waar die klasse begint en stopt.
In het leven geroepen
Neem nu de Kawasaki ZX-6R. Ook die keert terug naar Europa na in Azië nooit helemaal weg te zijn geweest. In 2020 werd de Ninja, nog steeds stevig geënt op het 2009-model, wegens milieunormen uitgerangeerd. Voor de Euro5+-norm diende de ZX-6R slechts één pk toe te geven door het gebruik van nieuwe nokkenassen en aanpassingen aan de cilinderkop. Met 124 pk (129 met Ram-Air) doet de Kawasaki het zo’n 5 à 10 pk beter dan de Honda. Belangrijke ‘maar’ is dat de Kawasaki al sinds jaar en dag een 636cc-blok heeft en daarmee dus afwijkt van de ongeschreven supersport-regels die de groenen in 1985 zelf hebben geschreven. Het was immers de GPZ600R die toen de klasse in het leven riep. Uiteraard beschikt de Kawasaki ook over meer koppel (69 Nm tegen 63 Nm), maar de Honda geeft rijklaar vijf kilo minder op.
Slag om de arm
Verder lopen de Honda en de Kawasaki elkaar niet veel uit de weg. De voorvork is dezelfde, volledig instelbare, 41mm-Showa BPF. Net als de Honda heeft de Kawasaki een TFT-dashboard, maar ontbeert ride-by-wire en daarmee dus ook de laatste generaties van elektronische hulpmiddelen die de Honda wel heeft, inclusief instelbaar vermogen, tractiecontrole en motorrem. Het geeft aan dat Kawasaki nog steeds een slag om de arm houdt wat hun supersport betreft en dus de vingers op de knip houdt. Met een prijskaartje vanaf €13.799,- (€14.049,- in 40th Anniversary Edition) krijg je nog steeds veel waar voor je geld, al dient wel gezegd dat de Honda mét een moderner elektronicapakket precies evenveel kost (in België honderd euro duurder). Ook daar weinig verschil dus.
Op de mouw spelden
En dan de QJMotor SRK 800 RR. Ook China wil een deel van de kleine supersport-koek en daar worden de regels helemaal overboord gegooid met een 778cc-vier-in-lijn. Het merk liet zijn ambities merken door aan te treden in het WorldSSP, waar het wel helemaal achteraan bengelt, maar goed. Net als tijdens onze test, waar de SRK 800 RR als laatste de paddock van Spa-Francorchamps binnenrijdt. Op dit fameuze circuit zetten we deze ‘nouveau’ supersports tegen elkaar op. En het is de Chinees die veruit de meeste aandacht geniet van al wie langs komt stappen. Het is kostelijk om te zien hoe velen proberen te achterhalen welke motor of model dit is. We amuseren ons ook de hele dag kostelijk door motorrijders op de mouw te spelden dat het een nieuwe Ducati Panigale of lichtere BMW S 1000 RR is. En dat lukt vaker wel dan niet. Als we de badge dus even vergeten kunnen we proefondervindelijk stellen dat de Chinees er gewoon goed uitziet. Net als zijn prijskaartje van €9.999,-. Dat is bijzonder scherp, zeker als je ook merken als Marzocchi (volledig instelbaar voor en achter), Brembo en Bosch-injectie op de motor waarneemt.
Bloedheet
Maar als je echt onderhuids kijkt, ontbeert de QJMotor wel een aluminium frame (stalen buizenframe), elektronische gaskleppen, een quickshifter en beschik je over twee rijmodi, waarvan enkel ‘Normal’ echt goed werkt. ‘Sport’ is te agressief. Zelfs op Spa. En dat met slechts 95 pk aan topvermogen. QJMotor mikt ook op A2-rijders met een 35kW-versie. Topvermogen schijnt dus geen doel. Het blok doet trouwens erg Honda CB(R)650 aan, wat wellicht geen toeval is. En dan zijn er ook nog de Maxxis Supermaxx-banden. Niet dat we Maxxis ervan verdenken dat ze geen kwaliteitsvol rubber kunnen bakken, maar de namen Dunlop en Bridgestone op de Honda en Kawasaki staan helemaal buiten kijf. Wat op een bloedhete dag als deze toch voor wat gemoedsrust zorgt als je voor het eerst sinds een jaar of vijftien weer Spa moet herontdekken.
Tanden tellen
Ik doe dat op de Honda. Dat ‘vertrouwd na anderhalve kilometer’-gevoel, weet je wel. En Spa vergt aandacht genoeg zonder er ook nog eens een wispelturige motor op los te laten. Na een eerste voorzichtige passage langs Eau Rouge trek ik meteen door op de Honda. En wat klinkt dat geweldig. Zeker geholpen door de absoluut foutloze quickshifter. Alleen kom ik einde van Kemmel niet in zijn zes. En zal dat de rest van de dag, bij een hoger tempo evenmin lukken. Even snel tanden tellen. 16/42 tel ik bij de Honda en 15/43 bij de Kawasaki. De Honda toont zich daarbij hopeloos overgeared, zelfs voor Spa. Ook in de Raccordement (of Karting) valt de Honda veel te ver terug in toeren als ik daar tussen beide rechters van twee naar drie schakel. Dat is snelheid die je tot de Busstop Chicane niet meer terug wint. Qua sturen verder absoluut geen enkele opmerking. Enkel bij hard aanremmen gaat de achterkant een beetje kwispelen, zelfs met de motorrem op een minimum.
Stap opzij
Een volledige fles Spa Blauw later en nog zwetend als een otter is het alweer tijd voor de Kawasaki. Die zit net iets hoger, maar precies daarom comfortabeler qua beenhoek. De kuipruit is veel te laag, maar ik doe mijn best om mezelf erachter te plooien. En waar de Honda te lang gegeared is, lijkt de Kawasaki perfect afgesteld voor Spa. In die mate dat hij van vijf naar zes meteen in het rood trekt aan het eind van Kemmel. Daar pakt de Kawasaki ongetwijfeld meters en seconden op de Honda. Qua sturen en remmen voel ik nauwelijks verschil. De Kawasaki duikt net iets minder en gaat daarom bij hard remmen iets minder kwispelen. Maar het is het blok dat de Kawasaki veel soepeler én sneller maakt. Je hebt overal vermogen, zelfs als je eens een versnelling te hoog mikt; overal voelt de Kawasaki onderin een stuk sterker aan. Ik ben, al iets meer gewend aan Spa, zomaar eventjes zes seconden sneller onderweg op de Kawasaki met een stuk minder mentale inspanning. Tot de Bridgestone achteraan er genoeg van heeft en in de Raccordement vol op hellingshoek opzij stapt. De tractiecontrole voorkomt de dreigende highsider, anders mochten ze me wellicht ergens in het bos bij Stavelot gaan zoeken. Ik rij meteen de paddock in en laat meteen nog wat druk van de band af. Ook al wordt het nóg heter, de banden houden zich verder koest.
Gijs Gilis
Kawasaki verrast, QJMotor overtuigt
De ervaring van motorrijden op het circuit verschilt enorm van rijden op de openbare weg. De gloednieuwe QJMotor bood een aangename verrassing tijdens een testrit op Spa-Francorchamps. Ondanks een lager vermogen in vergelijking met concurrenten zoals de Honda CBR600RR, overtuigde de QJMotor met zijn stabiele en vertrouwde bochtenwerk. De scherpe prijsstelling maakt het een aantrekkelijke optie.
De Honda CBR600RR excelleert wanneer hij op de limiet wordt gereden. Agressief sturen en laat remmen zijn zijn sterke punten, al vertoont hij wat onrust bij hard remmen. De voldoening van een perfect rondje is echter ongeëvenaard.
De Kawasaki ZX-6R bleek de grootste verrassing. Dankzij meer koppel en een soepelere vermogensafgifte haalt hij hogere snelheden dan de Honda. Bovendien biedt hij een stabieler en minder agressief stuurgedrag, wat resulteert in een rustiger rijgevoel. Ondanks minder elektronica is de ZX-6R duidelijk sneller op Spa.
Allesbehalve mal
Met een nog steeds stevige bloeddruk en strakgespannen sluitspier stap ik op de QJMotor. De zit is een stuk minder sportief, met de clip-ons boven de kroonplaat gemonteerd, maar ik raak perfect weggevouwen achter de ruimere kuipruit. De radiale Brembo’s bijten aardig, maar zijn minder te doseren. Ze hebben een limiet waarna je nog zo hard mag knijpen als je wil, extra vertraging krijg je niet meer. Daar waar de Honda en Kawasaki steevast perfect te doseren zijn, zelfs al rij je schijnbaar tegen een muur. De voorvork van de QJ staat erg stug afgesteld, waardoor hij minder duikt en daarom krijg je ook wat minder feedback. Maar de Chinees stuurt het lichtst van de drie. Waar ik op zowel de Honda als de Kawasaki bovenop Raidillon stevig moet worstelen om ze op de andere kant te krijgen, volgt de QJMotor gedwee. Dit terwijl de SRK 800 RR toch een kilo of tien, vijftien moet toegeven op de Kawasaki en de Honda. Dat mijn snelheid ook een stuk lager ligt, is wellicht nog de grootste verklaring. Met 95 pk en een rode zone die een stuk lager ligt is een rondje Spa niet de plaats om deze QJMotor te laten renderen. Maar hij slaat allesbehalve een modderfiguur. Op kleinere circuits komt hij wellicht een stuk beter uit de voeten. Om over de openbare weg nog maar te zwijgen.
Ik schakel nog een laatste keer over op de Honda, maar kom niet in de buurt van de snelste tijden die ik op de Kawasaki liet noteren. Dat mijn enthousiasme na die bijna-highsider serieus is bekoeld, in tegenstelling tot de omgevingstemperatuur, speelt natuurlijk ook mee. Maar zelfs nu ik Spa weer wat onder de knie heb, blijft de Honda gewoon moeilijker om op snelheid te houden.
Jelle Verstaen
Motordromen op Spa-Francorchamps
De Spa-Francorchamps is een circuit dat elke motorrijder doet dromen, en de Kawasaki Ninja ZX-6R van 2024 is hier perfect op afgestemd. Deze motor blijft dicht bij zijn oorsprong, zonder overdreven elektronica of rijhulpmiddelen. Hierdoor is hij geschikt voor zowel beginnende als gevorderde rijders. De gasrespons is precies, het vermogen komt gelijkmatig vrij en de besturing en remmen zijn van topkwaliteit. Je voelt je meteen op je gemak op deze machine.
De QJMotor SRK 800 RR is een onverwachte verrassing. Hij heeft niet alleen een stoer uiterlijk, maar beschikt ook over een stevig frame en hoogwaardige onderdelen, en dat voor een prijs die de concurrentie doet huiveren. Met 95 pk is het niet de krachtigste motor, maar hij kan wel teruggeschroefd worden voor het A2-rijbewijs. De Brembo-remmen blijven goed werken, zelfs na een dag stevig rijden.
De Honda CBR600RR was echter de meest geanticipeerde motor. Vanaf de eerste bocht geeft hij een vertrouwd gevoel, dankzij de stabiele besturing en perfect afgestelde gasrespons. Het voelt alsof je sneller kunt rijden dan ooit tevoren. Je moet de motor wel flink doortrappen en hoog in de toeren houden, maar dankzij de quickshifter gaat dat soepel.
Conclusie
De Kawasaki toonde zich op Spa veruit het snelst in onze handen. Zijn gebruiksgemak maakt dat je veel makkelijker met veel meer wegkomt. De Honda mag dan elektronisch een trapje hoger staan, zijn langere gearing en zucht om toeren maakt dat je zijn stuurgedrag en remmen, die op hetzelfde niveau opereren als de Kawasaki, gewoon minder makkelijk kan benutten. Ongetwijfeld haalt een betere rijder er meer uit, maar ons lukte het dus niet. En de QJMotor verraste positief. Met slechts 95 pk is Spa niet zijn habitat, en ook zijn remmen zijn meer op sporttoerleest geschoeid. Maar voor wie een makkelijk te gebruiken, goedkopere instap in het supersport-zootje wil, verdient de Chinees zeker een wildcard.
Kawasaki ZX-6R
Plus: overbrengverhoudingen, comfortabele beenhoek
Min: lage kuipruit
Honda CBR600RR
Plus: foutloze quickshifter, vertrouwde Honda-gevoel
Min: overgeard
QJMotor SRK 800 RR
Plus: ruime kuip, licht omgooien
Min: stugge voorvork
