2022 Aprilia Tuareg 660 test op Sardinië

2022 Aprilia Tuareg 660 test. Het segment van de lichte allroads bruist als een bruisbal in een kokend heet bubbelbad. Aprilia wil daar maar al te graag een graantje van meepikken, dus hebben ze hun 660cc-platform omgebouwd tot de Tuareg 660. Die moet het de Yamaha Ténéré 700 en de KTM 890 Adventure moeilijk gaan maken, en zit ook – qua alles – precies tussen die twee in.

Je moet het maar aandurven om als racemerk plots op de proppen te komen met een allroad. Of ja, ‘plots’ is misschien niet het juiste woord, maar als de originele Tuareg al uit 1985 dateert, dan is de verrassing eens zo groot. In 1985 was ik zelfs nog niet eens geboren, dus ik was nogal verbaasd dat de naam ‘Tuareg’ vanonder het stof vandaan werd getoverd. Niet te verwarren met de Volkswagen Touareg trouwens, want die spreek je wel identiek uit, maar heeft een extra letter.

De 660-familie krijgt dus bij Aprilia in een razend tempo uitbreiding, alsof het gekweekte konijnen zijn. Na de RS en de Tuono wordt de aandacht nu meer op offroad gelegd met de Tuareg. Daarvoor worden de essentiële onderdelen wel uitgewisseld, zoals het chassis en het motorblok. Eén op één worden die echter niet overgenomen, want het chassis is op wat zwakkere punten verstevigd en de tweecilinder in de Tuareg is anders afgesteld met de nadruk op koppel bij lage toeren. Waar datzelfde motorblok in de RS en de Tuono dus eerder hoogtoerig is, blaft de Tuareg er onderin al stevig op los. Bovenin wordt dat dan wel wat afgezwakt tot een stevig gejank. Daaraan gepaard is ook de ratio van de versnellingsbak veranderd om meer power te hebben bij lage toeren. Het zijn allemaal gekende recepten om van een straatmotorblok een avontuurlijkere unit te maken, maar ze zijn wel nodig zonder dat de ingrepen een wereld van verschil maken. Het is vooral aan het motorgeluid dat je duidelijk iets anders hoort, maar daar komen we later op terug.

Steenbok en vampiertanden

Om de 2022 Aprilia Tuareg 660 klaar te maken voor het betere offroadwerk, krijgt hij Kayaba-veren met zowel voor als achter een veerweg van 240 mm. Met andere woorden: daar kun je een middelgroot gebergte mee oversteken. De Brembo-remmen zijn andere exemplaren dan op de RS en de Tuono, ze reageren minder heftig op je rechtervingers. Nodig ook, om een blokkerend voorwiel te vermijden op bijvoorbeeld gravel. Toch bijten de remmen goed en voldoen ze prima voor het 204 kg rijklare gewicht van de Tuareg. Een beschermplaat, spaakvelgen en Pirelli Scorpion semi-offroadbanden maken het avontuurlijke pakket compleet.

Test 2022 Ducati Multistrada V2 S

Het uiterlijk van de Tuareg is een mix van een allroad met typische Aprilia-details. Zo zie je de V-vorm duidelijk terug als DRL’s in de koplamp. Of de kleuren Acid Gold (zoals op de foto’s) en Martian Red (rood met zwart), die ook op de Tuono en de RS beschikbaar zijn. Een derde kleurstelling heet Indaco Tagelmust en verwijst rechtstreeks naar de Tuareg Wind 600 uit 1988. Het is naar onze mening de meest geslaagde kleur van de drie, maar je mag er wel 700 euro extra voor lappen.

De kop van de Tuareg vinden we nogal braaf getekend, terwijl het achterste gedeelte dan net weer spannend is. Zo zie je vooraan in profiel, als je goed kijkt, een steenbok die klaar staat om zijn vijand aan te vallen. Een illusie die gecreëerd wordt doordat de kopkuip redelijk ver oversteekt. Aan de achterkant zien we twee ledstrips die op vampiertanden lijken. Mogelijk komt dat niet over op een foto, maar stap eens binnen bij de lokale Aprilia-dealer en je begrijpt vast wat we bedoelen.

Zonder tralala

Avontuurlijk rijden staat synoniem met avontuurlijk weer, dus raad eens wat wij voorgeschoteld krijgen op Sardiniës mooiste wegen? Juist, een mix van ongeveer alles. Warm en droog, nat en koud, en alles daartussenin. We beginnen aan de testroute op wegen waar het merendeel van de Tuareg-kopers zich de meeste tijd op zal begeven: asfalt. Op Sardinië valt er weinig te klagen over de infrastructuur, dus het wordt de Tuareg niet moeilijk gemaakt. Hij voelt licht aan, stuurt gemakkelijk en neutraal, en gaat zonder veel tralala op zoek naar zijn grenzen. Verwacht geen explosieve acceleraties van het 80 pk sterke motorblok, maar wel voldoende power met karakter. Verwacht geen flitsende stuurprecisie, maar wel een duidelijk insturende motorfiets. De 2022 Aprilia Tuareg 660 zal je nooit overrompelen. Het is een goed uitgebalanceerde machine die doet waarvoor hij gemaakt is. Dat is een even grote kunst als een RSV4 die eigenlijk alleen op circuit is te benutten.

Standaard krijgt de Tuareg een dikke boterham elektronica aan boord om het je als bestuurder zo gemakkelijk mogelijk te maken. Zo beschikt hij over vier rijmodi, die behoorlijk van elkaar verschillen qua gasreactie. De zachtere ‘Urban’ en iets agressievere ‘Explorer’ gebruik je op de openbare weg. In ‘Offroad’ wordt traction control en motorrem zoveel mogelijk vermeden, terwijl ABS achteraan wordt uitgeschakeld. Er is ook een mogelijkheid om ABS vooraan uit te zetten. Tot slot is er nog een ‘Individual’-stand waarbij je alle elektronica (traction control, motorrem, ABS, gasreactie) naar eigen wens kunt instellen. Koppel dat aan de volledig instelbare veren voor- en achteraan, de aanpasbare voetbediening en de instelbare stuurhoek, en het mag duidelijk zijn dat je niks te klagen hebt. Met mijn 1.90 meter is het niet altijd eenvoudig om een aangename stapositie te hebben op offroads, maar op de Aprilia Tuareg gaat dat zonder problemen. Daarbij kan de benzinetank mooi en bovenal stevig geklemd worden tussen de knieën.

Eerste test 2022 Suzuki GSX-S1000GT: Sportief reisensemble

Verder heeft hij qua elektronica standaard cruisecontrol, bochten-ABS en een slipperclutch. Optioneel is er een op-en-neer-quickshifter beschikbaar. Als er één optie is die je moet bestellen, dan is het wel die shifter. Het is een van de beste van alle tweecilinders waar we ooit mee hebben gereden. Hij schakelt niet bliksemsnel, maar zo vreselijk vloeiend. Alsof de versnellingen aan elkaar gerijgd worden met glibberige spaghettislierten. Zelfs van de eerste naar de tweede versnelling schakelen gaat zonder drama. Keer op keer. Elektronische afstelling op zijn best.

Woest, metaalachtig geluid

Ondertussen krijgen we op een van de mooiste cols van Sardinië een heuse plensbui over ons heen. Bijzonder jammer, want het zou een leuke speeltuin zijn geweest voor de 2022 Aprilia Tuareg 660. Toch blijft de Aprilia beheersbaar zijn bochten ronden en schenkt hij evenveel vertrouwen aan ons als de weergoden nattigheid aan onze onderbroek. Als je de snelheid er wat in kunt houden, blijf je nog beperkt droog. Het windscherm houdt het meeste van je lichaam uit de regen en de wind. Je helm moet er wel stevig aan geloven. Gelukkig is de algemene zitpositie aangenaam en comfortabel, met bovendien een fijn zadel onder je billen.

Bergachtig als het eiland is, verandert het weer gelukkig snel. Wolken maken plaats voor warme zonneschijn en het asfalt droogt snel op. Op een lang recht stuk kunnen we eindelijk eens volgas richting toerenbegrenzer doortrekken. Wat er dan gebeurt, is vrij speciaal. De acceleratie is behoorlijk stevig, maar nooit extreem. Toch krijg je kippenvel door de sensatie van het geluid. Als je hem helemaal opentrekt, klinkt de tweecilinder plots heel anders, dan wanneer je ’m op een normaal tempo rijdt. We kunnen het het best omschrijven als een woest, metaalachtig geluid dat naarmate het aantal toeren per minuut toeneemt steeds intenser wordt. We kunnen ons niet herinneren dat de Tuono of de RS een soortgelijk geluid produceert. Bij normalere toerentallen klinkt de Tuareg trouwens erg ‘offroad-achtig’ met een lage, vibrerende sound.

2022 Aprilia Tuareg 660: nooit overweldigend

Genoeg asfalt gezien, tijd om een beetje vies te worden. We verlaten de gebaande paden en zoeken de zandwegen op. Daar zijn er behoorlijk wat van te vinden op Sardinië en de meeste zijn vlot te berijden. Ook hier valt op hoe gemakkelijk de Tuareg zijn ding doet. Hij zal je nooit overweldigen met extreem veel grip of een extreme acceleratie. Nee, hij biedt je eerder extreem veel stabiliteit en extreem veel vertrouwen. Je durft vanzelf meer op de uitgebalanceerde machine en in de meeste gevallen lukt dat ook nog. Lang rechtop staan is een makkie, omdat het allemaal zo natuurlijk voelt. Alles wat je aanraakt met voeten en handen, reageert verfijnd op je input. De vering vergeeft veel en laat je zonder harde schokken door diepe plassen en over dikke stenen rijden. Op het laatste moment snel een uitwijkmanoeuvre doen? Geen probleem. Hard in de remmen voor een plots overstekende geit? Zonder gevaar. Jij denkt het, de Tuareg doet het.

Aprilia laat er geen gras over groeien, want de Italianen komen ook meteen met een hele waslijst aan mogelijke accessoires. Denk daarbij aan aluminium zijkoffers, beschermbeugels, LED-mistlichten, een hoger windscherm, een comfortzadel, handvatverwarming, enzovoort. Alle dingen die nodig zijn om er een ‘dikke’ machine van te maken.