Test BMW R18 Transcontinental. Een met accessoires volgehangen mijlenvreter naar Amerikaans voorbeeld, maar evengoed onmiskenbaar Duits door die joekel van een 1802cc-boxermotor. Raakt BMW met de R18 Transcontinental de juiste snaar bij liefhebbers van dit soort übercruisers?
| Testlocatie | Nederland |
| Omstandigheden | regen en wind, maar ook droog met een waterig zonnetje |
| Temperatuur | tussen de 10 en de 15 graden |
| Testkilometers | zo’n 300 |
| Bijzonderheden | muziek knallen, terwijl je rijdt en een verbruik van 1 op 17 |
Met een wielbasis van net geen 1.695 mm, een stuurbreedte van 970 mm en een blok dat bijna net zo breed lijkt, is de BMW R18 Transcontinental een motor waar je simpelweg niet omheen kunt. In een krap schuurtje mag je dat vrij letterlijk nemen. Van de kuip, het enorme blok, de 24liter-tank, het geweldige 10,25 inch tft scherm tot de passagiersstoel met geweldige rugleuning die samensmelt met de topkoffer; werkelijk alles is groot. Dat is niet voor niks, want deze BMW moet de strijd aangaan met de dikste soortgenoten van Amerikaanse makelij. Visueel imponeren hoort daar simpelweg bij.
Gewichtsbesparing daarentegen was duidelijk geen speerpunt. De Transcontinental heeft een rijklaargewicht van, hou je vast, 427 kilo! Zelfs voor een R18 is dat aan de zware kant, want het basismodel weegt met 345 kilo maar liefst 82 kilo minder. Al die extra’s wegen dus wel wat. Maar goed, de qua uitrusting en prijs enigszins vergelijkbare Harley Ultra Limited en Indian Roadmaster Dark Horse wegen respectievelijk 416 en 403 kilo. De concurrentie is dus ook niet bepaald op dieet.
Als het eenmaal rolt…
Door al die massa moet je er rekening mee houden dat het aan de hand verplaatsen van deze motor of langzaam manoeuvreren wel andere koek is. Ik moest er in ieder geval aan wennen. De optionele achteruitrijhulp (€ 997,-), die werkt op de kracht van de startmotor, is dus het overwegen waard. Je hoort vaak dat als de wielen eenmaal rollen, al dat gewicht als sneeuw voor de zon verdwijnt. Nou, nee. Zeker op lager tempo merk je dat je met een ferme knaap op pad bent.
Eenmaal op gang had ik verwacht dat het op de snelweg zou aanvoelen alsof-ie op rails ligt, maar in de praktijk vond ik ’m nog vrij beweeglijk en soms wat onrustig aanvoelen. Het was reden genoeg om even de bandenspanning te checken. Op deze R18 Transcontinental is dat dankzij de optie ‘bandenspanningscontrole’ (€ 234,-) een eitje. Kwestie van met de stuurknoppen het menu induiken en naar ‘mijn voertuig’ gaan waar je onder andere de bandenspanning kunt inzien. Top. Dat bleek allemaal keurig ‘in ordnung’. Nou waaide het wel aardig op de dagen dat ik mijn testkilometers maakte en ik vermoed dat de wind via de grote kuip aan het stuur toch wat onrust in de motor kan brengen. Niet dat het vervelend aanvoelde, maar ik had anders verwacht van zo’n toch wel ultieme ‘rechtuitmachine’.
Vloeiend rijden
Wat wel in lijn lag met m’n verwachting was hoe goed de BMW R18 Transcontinental drempels en klinkerweggetjes opvreet en hoe de remmen al die massa weten af te remmen, waarvoor hulde. Dan het bochtenwerk. Ik was verrast door hoe gemakkelijk deze lijvige motor zich laat kantelen. Ook de haalbare hellingshoek viel me niet tegen. De treeplanken komen echt niet zomaar aan de grond. Ondanks dat de BMW dus nog verrassend vlot om te gooien is, vorm je samen al gauw een halve ton aan massa. En dan heb je nog niks in die fraaie koffers zitten. Ontspannen en vloeiend rijden is dus het devies. Dan laat deze motor zich prima en met vertrouwen door de bochten leiden, zeker op een droog wegdek.
Op een nat wegdek is dat een ander verhaal. Daar kwam ik op pijnlijke wijze achter toen ik rustig tuffend achter een omaatje in een Daihatsu Cuore kansloos onderuitging op een rotonde. Op een rondweg waarop het een uur niet meer had geregend en met de R18 in Rain-modus. Deuk in m’n ego, krassen op de BMW. Ik was er even beduusd van. Door deze ervaring kan ik wel bevestigen dat de valbeugels het blok goed beschermen en de noodhulpfunctie (eCall, optie van € 330,-) van BMW feilloos werkt. Luttele momenten na deze spijtige glijpartij hoorde ik vanuit de motor een vrouwenstem die vroeg of het goed met me ging en of ik de hulpdiensten nodig had. Gelukkig niet.
Met hulp van omstanders kreeg ik de R18 Transcontinental overeind en kon ik weer verder. Was dit een gevalletje olie op de weg? Misschien. Is 427 kilo wellicht wat (te) veel om nog een beetje normaal op nat wegdek te kunnen rijden? Misschien. Reed ik daarna verder met samengeknepen billetjes als een opoe met beslagen brillenglazen? Zeker weten. Laat ik het zo zeggen: het verbaast me vanaf nu nog minder dat je bij slechter weer zelden tot nooit dit soort machines op de weg ziet.
Klassieke styling
Voor mij zou dit dus wel echt een ‘mooi-weerfiets’ zijn. Gelukkig liet de zon zich ook zien tijdens de testweek. En dan kon ik zittend op het fantastische zadel haast niet anders dan constant glimlachen om alle luxe en opties aan boord en de moeiteloze power van de ‘Big Boxer’. Daarbij is werkelijk alles aan deze motor strak afgewerkt in een geslaagde combinatie van klassieke styling met moderne techniek. Het dashboard is daar een mooi voorbeeld van. Klassieke klokken boven het enorme en uitmuntend afleesbare tft-scherm met aan de zijkanten de Marshall-speakers in zicht. Deze R18 Transcontinental was uitgerust met de meest luxe variant daarvan: de Gold Series Stage 2 (optie à € 1.220,-). De in totaal zes speakers zijn, naast de kuip, terug te vinden in de zijkoffers en de topkoffer. Gezamenlijk zijn ze in staat een asociaal hard en zuiver geluid te produceren zonder te vervormen of te kraken. Met een helm op en oordoppen in kun je daardoor op snelwegtempo nog gewoon prima radio luisteren. Blijft bijzonder. Of je medeweggebruikers of je omgeving het ook zo waarderen laat ik in het midden, maar hé het kan.
Wat dan weer niet kan, is de hoogte van de vaste ruit verstellen. Een gemiste kans wat mij betreft op een machine die verder van alle luxe is voorzien en zo vorstelijk zit. Ik had de ruit graag een centimeter of tien hoger gezet om de luchtstroom nog wat meer over m’n helm te geleiden.
Moderne techniek
Het koppelen van je telefoon gaat eenvoudig, waardoor je naast bellen via een headset ook eenvoudig je eigen Spotify-playlist rockt. Je telefoon berg je heel gemakkelijk op in een daarvoor bestemd afsluitbaar compartiment op de tank. Met de gratis BMW Motorrad-app heb je nog wat extra mogelijkheden, bijvoorbeeld via je telefoon navigatie op het tft-scherm gebruiken. Ook biedt de app de mogelijkheid om allerlei data over de motor in te zien. Moderne techniek in een klassiek jasje dus.
De BMW R18 Transcontinental hangt er vol mee. De radar voor de optionele Active Cruise Control (€ 508,-) bijvoorbeeld die in de kuip is verwerkt. Een knop op het stuur geeft de keuze uit drie gewenste afstanden. Het werkt perfect, maar ik moet er wel bij zeggen dat de kortste afstand nog steeds best veel afstand laat tussen jou en je voorligger. Daardoor blijft er veel ruimte over voor medeweggebruikers om in dat gat te gaan rijden, waarop de R18 Transcontinental zich weer langzaam laat afzakken. Tsja, op drukke Nederlandse snelwegen misschien niet zo heel erg praktisch, maar op een rustige Amerikaanse highway wellicht wel.
Eerste test: 2022 Triumph Speed Triple 1200 RR
Bigger is better
En dan tenslotte, dat o zo gave blok. Uiteindelijk maakt die ‘Big Boxer’ het grootste verschil met zijn Amerikaanse concullega’s. Dit blok klinkt en loopt heel anders dan de dikke V-twins waar hij de strijd mee aangaat en geeft de BMW zijn eigen en unieke identiteit. Nadat het blok bij het starten van de motor kort even lekker heen en weer schudt, loopt het strak en regelmatig. De 91 pk en 158 Nm zorgen ervoor dat je vlot vooruit gaat. Wel merk je duidelijk dat er flink wat massa voortgestuwd moet worden. De versnelling voelt daardoor minder imposant dan je op basis van met name die koppelcijfers zou verwachten.
Toch rij je al snel harder dan je denkt, doordat het blok zich simpelweg niet zo druk lijkt te maken. De rijmodi op de BMW R18 Transcontinental zijn Rain, Roll en Rock. In de Rain-modus moet je echt flink aan het gashendel draaien voor een respons. In Roll reageert het blok wat mij betreft nog steeds te indirect. Mijn grote voorkeur ging dan ook uit naar standje Rock. Eigenlijk is alleen dan het dikke blok goed bij de les en laten we wel wezen: je koopt zo’n knoepert van een Boxer natuurlijk niet om ’m afgeknepen te rijden, toch?
Conclusie BMW R18 Transcontinental
De BMW R18 Transcontinental is een volwaardig, degelijk en doordacht Duits alternatief als je in de markt bent voor een klassiek ogende en luxe cruiser met een flinke scheut Americana en een vette koppelrijke tweecilinder. En dan natuurlijk eentje die volgehangen is met (bijna) alle moderne toeters en bellen en een premium soundsysteem. Door het merkgevoel dat BMW oproept heeft deze übercruiser wat mij betreft een beter uitgangspunt dan vrijwel elke andere motor om de strijd met de dikste Amerikaanse motoren aan te gaan. De R18 Transcontinental vist door zijn formaat, gewicht en prijs wel in een kleine vijver. Willen de motorrijders bijten die normaal gesproken tussen pakweg 35 en 45 mille neertellen voor een dikke Amerikaan? De tijd zal het leren. Ik kan me wel levendig voorstellen dat deze imposante machine in ieder geval hun nieuwsgierigheid zal prikkelen. ‘Na also’, waarom niet even een proefrit maken?
Pluspunten BMW R18 Transcontinental
Dikste Boxer ooit met moeiteloze power, fijne zit, Marshall-speakers, luxe afwerking, tft-scherm als een borrelplank
Minpunten BMW R18 Transcontinental
Erg zwaar, rijden op nat wegdek geen pretje
