Indian FTR 1200 Rally – Eerste test

Indian Motorcycle timmert flink aan de weg en die daadkracht levert ons dit jaar de FTR 1200 Rally op. Diverse wijzigingen zorgen voor een scrambler die prijstechnisch tussen het standaard model en de S-versie komt te staan. De hamvraag, is dat een terechte positie? 

Het is duidelijk dat Indian Motorcycle veel geloof heeft in het FTR-platform. In 2020 werd de collectie nog eens vergroot met de komst van de Carbon, het paradepaardje van de club en de Rally. Als je een vraag hebt over het inzetgebied van laatstgenoemd model hoef je enkel te surfen naar de website van de Amerikaanse motorfabrikant. De foto’s zeggen voldoende, de Rally hoort thuis in de urban jungle. En dat is stiekem toch eigenlijk wel vreemd, gezien de toevoeging die ze deze Indian FTR 1200 Rally hebben meegegeven. Iedereen die zichzelf op de Rally het nodige zand ziet doen opstuiven op de Afrikaanse savanne gaat bedrogen uitkomen. Wat dat betreft hadden ze toch echt beter een andere benaming aan deze FTR kunnen geven. Simpelweg ‘Scrambler’ volstond waarschijnlijk al een stuk beter.

Het lijkt ook dat de ontwerpers van Indian deze look najaagden bij het tekenproces. We hoeven namelijk enkel de uiterlijke veranderingen op te noemen om te zien dat de Rally eigenlijk meer van het type scrambler is. De hints vind je duidelijk door te kijken naar het flyscreen, Pro Taper aluminium crossstuur en de spaakwielen met Pirelli noppenbanden. Overigens is het niet heel vreemd dat Indians marketingcampagne rondom de Indian FTR 1200 Rally niet direct geassocieerd wordt met het eventuele offroad-gebruik. Hoewel de uiterlijke kenmerken en de naam anders doen vermoeden, is bij het eerste zadelcontact wel duidelijk dat deze motorfiets zich liever niet waagt aan een potje worstelen in het zand. Tuurlijk, een simpel gravelpad nemen kan het nodige plezier opleveren. Helemaal door het ontbreken van traction control! Maar nee, echte offroad-capaciteiten kun je de Rally niet toeschrijven. Hij brengt je liever in een rap tempo naar een hippe koffiezaak in het centrum van een drukke metropool. Dankzij de krachtige V-twin tussen het stalen buizenframe, weet de Indian daar te imponeren.

Dubbeltest: Indian Challenger vs. Harley-Davidson Road Glide Special

Perfecte sprint

De Rally weet evenals de andere FTR-modellen een goede 123 pk en 120 Nm uit de 1.203 cc te persen. Laag in de toeren zit er al behoorlijk wat kracht verscholen, waardoor deze Amerikaan zich ontpopt tot een sprintkanon. Je hoopt haast telkens dat het verkeerslicht op rood staat als je aan komt zetten. De perfecte sprint uitvoeren blijkt verslavend te werken. Een groot voordeel hierbij is ook dat je hierdoor nauwelijks last hebt van de nerveuze gasreactie, omdat je volgas van zijn plek gaat. Als dat niet het geval is, merk je dat de FTR 1200 Rally aan de vreselijke aan/uit-ziekte lijdt. Bij normaal gebruik van het gashendel is dat behoorlijk merkbaar. Daarnaast lijkt de 1200 ook niet helemaal lekker afgesteld te staan. Vooral met een koud blok word je soms hortend en stotend vooruitgeduwd. Een korte testrit op de eveneens nieuwe Carbon liet hetzelfde gedrag zien. Overigens beschikt dat model over drie verschillende rijmodi, maar in standaard en sport was de gasreactie ook niet echt ideaal te noemen.

Behoorlijk fors

Dat is jammer, want het blok loopt verder heel mooi en naadloos rond. Tel daarbij een soepele versnellingsbak op die zich gemakkelijk laat bedienen en je voelt je helemaal thuis op de Rally. De opbouw van de power is heerlijk en de Indian komt lineair explosief over, maar zonder al te intimiderend te zijn. Op die manier kan haast iedereen uit de voeten met de Indian FTR 1200 Rally. Over voeten gesproken, met mijn 1 meter 70 komen enkel de teentjes aan de grond. Hoewel de Indian, zeker op foto’s, niet al te hoog overkomt, blijkt de zadelhoogte toch behoorlijk fors te zijn. De zit is overigens prima voor elkaar, zeker in combinatie met het hogere ProTaper-stuurtje. Op de Rally houd je het wel een paar uurtjes vol, zij het dat je waarschijnlijk toch al eerder genoodzaakt bent om af te stappen. Wil je niet spelen met stil komen te staan door benzinegebrek, dan plan je een tankbeurt in na zo’n 170 kilometer. Blijf overigens kalm tijdens het daadwerkelijke tanken, want er bestaat de mogelijkheid dat enige frustratie opborrelt door de smalle ingang van de 13 liter tellende tank. Rustig in het pistool knijpen is de enige remedie om opspattende benzine tegen te gaan.

Opleven door randjes

Hoewel de Indian FTR 1200 Rally geen instelbare voorvork gebruikt, lijkt dat niet direct een probleem te zijn. Indian heeft een gulden middenweg weten te vinden met de ZF-vering en dat resulteert in een geschikt pakket. Het geheel voelt comfortabel genoeg aan, maar laat ook strak sturen toe. Veel motorrijders gaan waarschijnlijk geen tekortkomingen op dit vlak ontdekken. Dat kan wellicht wel het geval zijn met de remmen. Het eerste aangrijpmoment is niet al te overtuigend en je moet flink doorknijpen om serieuze vertraging op te wekken. De lange veerwegen (150 mm) helpen daarbij uiteraard ook niet echt. Je merkt duidelijk dat de motor eerst wat moet induiken om voldoende remkracht op te bouwen.

Uitdagend bochtenwerk schuwt de Indian niet en lijkt zelfs op te leven als de randjes van de Pirelli-banden worden opgezocht. De FTR laat zich gemakkelijk in een bocht leggen en geeft voldoende vertrouwen af om de volgende bocht nog wat scherper af te ronden. Wel moet je even wennen aan het inleggen met het door Indian gekozen rubber. De gripvolle Scorpion Rally STR met stevige nop lijkt wat last te hebben van een licht invalmomentje. Hoewel de look van deze band natuurlijk perfect in het scrambler-plaatje past, zou ik na het eerste setje rubber toch overwegen over te stappen naar een meer conventionele band. Het inleg-probleem zal dan hoogstwaarschijnlijk verdwijnen, want tijdens de testrit met de Carbon (geschoeid met Dunlop DT3-R) bleef zo’n licht invalmomentje achterwege.

Conclusie

Hoewel de naam Rally misschien niet al te slim gekozen is, verandert dat niets aan de uiterlijke schoonheden van deze FTR-scrambler. Het flyscreen vind ik een minder geslaagde toevoeging, maar voor de rest staat er een prachtige machine voor je neus. Met uiterst fraaie details ook. Kijk alleen maar naar de chique insignes op het imponerende blok, het fraaie logo-shield op de tank, de gave dubbelloops-uitlaat en het in het zadel verwerkte achterlicht. Door al die prachtige onderdelen stoort het wel een beetje dat de bedrading aan de voorzijde lelijk is weggewerkt. Een kwaaltje bij meerdere fabrikanten. De Indian FTR 1200 Rally moet de Nederlandse dealer overigens € 17.490,- opleveren en dat is toch wel een stevige prijs. De exclusiviteit is je misschien wel wat waard, maar die ontvang je ook bij één van de andere FTR’s. De S-versie kost je twaalfhonderd euro meer en geeft je toch een luxere en duurdere uitstraling, puur door de gebruikte componenten. De ronde tellerpartij op de Rally (zelfde als op standaard FTR-model) past qua uiterlijk prima, maar oogt vrij simpel. En dat is nogal een verschil met het LCD-scherm van de S. Datzelfde geldt voor de instelbare vering, mappings en tractie controle die je op de FTR 1200 S (en Carbon) ontvangt. Je krijgt duidelijk meer motor voor ietsje meer geld. Maar de vraag is of je afscheid wilt en kunt nemen van de scrambler-look en überhaupt bereid bent om het financiële verschil tussen de Rally en S te overbruggen.