Je zult vandaag de dag maar gezegend zijn met een A1-rijbewijs. Gezegend ja, je leest het goed. Want in dat segment is verrassend veel leuks te koop. Waaronder de toch wel legendarische Honda Super Cup. Sinds 1958 zijn er wereldwijd 100 miljoen van verkocht! In 2019 wordt de zestigste verjaardag ingeluid met een gloednieuwe 125cc variant. Staat deze zijn mannetje in de hedendaagse hectiek?
Jaap van der Sar
De Super Cub mag dan veruit de meest verkochte motorfiets ter wereld zijn; in Nederland is de kleine Honda altijd een beetje een witte raaf gebleken. Hoewel Honda de inspiratie halverwege de jaren ’50 wel degelijk haalde uit de grote populariteit van brommertjes op het oude continent, gaven ze er van meet af aan een heel eigen draai aan. Zo ging het hier zo populaire tweetaktconcept in Japan meteen de prullenmand in en werd er een betrouwbare en zuinige 50cc viertaktmotor ontwikkeld in combinatie met een halfautomatische versnellingsbak zodat, zo leert de historie, bezorgers altijd één hand vrij hielden om een bak noedels vast te houden. Altijd handig.
Geen scooter
Die handigheid hebben ze bij Honda behouden; de halfautomaat is ook op de moderne variant behouden, evenals de dichte kettingkast en uiteraard die fraaie beenkappen. En verder hebben de ontwerpers zich ook helemaal laten leiden door de styling uit de jaren vijftig van de vorige eeuw.
Het enkele zadeltje, stereodempers aan de achterzijde, de ronde, diepe spatborden, het frame opgebouwd uit geperst stalen plaatwerk, alle kabels keurig weggewerkt, ieder detail is geïnspireerd op die iconische, eerste generatie Super Cubs. En waar de onwetende toeschouwer per abuis nog wel eens zou kunnen denken dat we hier te maken hebben met een scooter; dat was vroeger ook al zo. Maar dat ontwerp met lage instap had én heeft alles te maken met de bruikbaarheid als pakezel: volgehangen met bagage kun je langs het zadel natuurlijk veel gemakkelijker opstappen.
Het vloeistofgekoelde éénpittertje meet heden ten dage 125cc en deze krachtbron kennen we inmiddels al van de Honda MSX 125 en natuurlijk van dat andere icoon: de Honda Monkey. Met iets meer dan 9 pk en 10 Nm koppel is dat zeker geen krachtpatser. Maar we kennen hem wel als heel soepel draaiende allemansvriend die vooral onderin het toerengebied heel mooi en soepel oppakt. Precies het karakter dat je in een stadsomgeving prima kunt gebruiken.
Handige halfautomaat
We duiken het altijd hectische verkeer van Amsterdam in, maar niet voor we eerst even de snelwegkwaliteiten van de Super Cub te hebben getest. We nemen plaats op een heerlijk dik zadel, schuiven de Cub eenvoudig van het middenbokje en met een druk op de knop slaat de eenpitter moeiteloos aan. Zonder koppeling trap je hem in de versnelling; net als zijn voorgangers is-ie voorzien van een centrifugaalkoppeling die ontkoppelt als je het schakelpedaal beroert. Ook dat pedaal werkt overigens niet zoals je gewend bent: aan de teenzijde schakel je óp door het pedaal naar beneden te duwen. Het pedaal loopt overigens onder de voetsteun door naar de achterzijde, alwaar je de hiel kunt gebruiken om waar nodig terug te schakelen. Maar het wordt nog eigenwijzer: je kunt de bak ook dóórtrappen. Van z’n vier dus opschakelen naar neutraal, waarna je na nog een keer trappen weer in de eerste gang staat. Het duurt even voor je gewend bent, maar daarna is het vooral heerlijk dat je bij het verkeerslicht niet helemaal door alle versnellingen heen hoeft om weer bij één te eindigen.
Lekker lichtvoetig
Met die wetenschap gaan we de snelweg op en meteen valt op dat het machientje rap genoeg accelereert naar 90 km/u. De Super Cub weegt dan ook slechts 109 kilo rijklaar, dat helpt. Als je daarbij zelf ook geen tientonner bent, trekt het Cubje met een beetje geduld zomaar door naar 115 km/u, mede mogelijk gemaakt door een vleugje rugwind. Je zit daarbij relaxed en comfortabel. Maar kom je op plaatsen waar de maximumsnelheid op 130 km/u is vastgesteld, dan ben je veroordeeld tot de rechterbaan. Lekker binnenwegen pakken is dan ook het devies. Kun je nog een beetje relaxed om je heen kijken ook.
Eenmaal in de stad is de Super Cub echt op zijn plaats. Het smalle stuurtje maakt voorkruipen bij het verkeerslicht heel makkelijk en dankzij die ‘doordraaibak’ zit je binnen no-time weer in de juiste versnelling. Vervolgens heb je power genoeg om niet zenuwachtig te worden tijdens het sprintje naar het volgende rode verkeerslicht. Blijft er nog wel een kanttekening over: door die schakelhevels voor en achter je linkervoet, kun je eigenlijk nooit echt lekker je voet kwijt. Tenminste, als je schoenmaat boven de pakweg 41 uitkomt. En dat is met stevige Hollandse voeten toch al gauw het geval. Zou mooi zijn als Honda daar nog even wat op bedenkt.
Conclusie
In de afgelopen zestig jaar zijn er zo’n 100 miljoen Super Cubs verkocht en nu neemt de Super Cub 125 het stokje over. Qua techniek weer helemaal bij de tijd met onder andere ABS op het voorwiel, LED-lampen rondom en een keyless contactslot. Qua looks staat de Super Cub meer dan ooit tevoren weer dichterbij het oermodel uit 1958. Hoe populair ook; in Nederland zal de Super Cub het vooral moeten hebben van retroliefhebbers met een stadsvervoerbehoefte en een redelijk gevulde portemonnee. Maar dan krijg je wel een schitterend afgewerkt en prima rijdend motorfietsje met een heel bescheiden dorst. En iedereen vind hem leuk. Dus krijg je ze thuis gegarandeerd ook over de streep.
PLUS
Prachtig afgewerkt, fijn romig blokje, handige halfautomaat
MIN
Weinig ruimte voor linkervoet tussen schakelpedalen, stevige prijs
Specs
- Blok vloeistofgekoelde eencilinder
- Cilinderinhoud 125 cc
- Vermogen 7,1 kW (9,6 pk) @ 7.500 tpm
- Koppel 10 Nm @ 7.700 tpm
- Gewicht 109 kilo (rijklaar)
- Tankinhoud 3,7 liter
- Zadelhoogte 780 mm
- Prijs (2019) € 4.258
