Nu Triumph de Speed Triple heeft door-, door- en door-ontwikkeld vonden ze het tijd voor een nieuwe typenaam; de RS. Eddie de Vries maakte in zonnig Spanje kennis met de nieuwe driecilinder. Alle reden voor een paar vragen.
Zeg het maar, wat heeft deze RS wat de R uit 2017 niet had?
Wat dacht je van meer koppel, meer pk’s, minder kilo’s, betere elektronica met TFT-beeldscherm en een verbeterde versnellingsbak met optionele op- en neer quickshifter? De driecilinder draait 1000 toeren meer en het koppel wordt 700 toeren eerder geleverd! De totale gewichtsbesparing valt wel mee, dat is zo’n drie kilo. Qua elektronica is de IMU, de alleswetende Inertial Measurement Unit, een waardevolle toevoeging. Moet ook wel natuurlijk, anno 2018, bij zo’n circuitgericht RS-model.
Allemaal mooi op papier, maar voelde je de extra pk’s ook?
Absoluut. Het blok is echt speelser, meer agressief. Van onderuit sterker en je merkt echt dat ie extra toeren draait. Toch blijft het lineaire karakter overheersen en dat is alleen maar mooi. Ik blijf het een bijzondere combinatie vinden, hoe dit blok zich moeiteloos in de zesde versnelling laat afknijpen tot 45 kilometer per uur maar wel bulkt van het koppel. Je kunt hier echt alle kanten mee op; sorry voor het cliché.
En het rijwielgedeelte, is ook sterk verbeterd?
Nee, daar heeft Triumph weinig aan gedaan. Zelfs de set-up van de Öhlins TTX en NIX zijn ongewijzgd gebleven. En daar hadden ze natuurlijk alle reden toe. De balans klopte al en die klopt nu nog steeds. Ik zou je graag vertellen dat ik de drie kilo gewichtsbesparing merkte in het stuurgedrag, maar daarvoor moet je toch Rea of Melandri heten.
Verkies je na deze rit de RS boven de S?
Ik heb dus niet op de S gereden, maar voor het prijsverschil van €2100 zou ik het wel weten. Want tel de Arrow-dempers, de Öhlins-vering en IMU maar eens bij elkaar op, de €2100 meer dan dik waard. Misschien dat het me op Belgische wegen zou bezuren, want de vering is natuurlijk wel aan de straffe kant. Maar goed, je koopt een Speed Triple natuurlijk niet voor het comfort. Al was het maar omdat de fly-screen tegenwoordig zo laag gemonteerd zit, dat je van windbescherming nog nauwelijks kunt spreken. Nee, de Triple is nu echt 100% hooligan en zo zou ik ‘m ook omschrijven; een echte rebel waarmee ik op straat meer plezier had dan op het circuit. En die tegenstelling heb ik nog nooit eerder meegemaakt!
In de MOTO73 die deze week in de winkels verschijnt, en donderdag bij abonnees op de deurmat ploft, lees je álles over de belevingen van Eddie op de nieuwe Speed Triple!
