A2-motoren saai? Niet de Japans/Thaise combinatie Yamaha MT-03. Die is heel anders, dern, ziet er snel en sportief uit en… het is een tweecilinder.
Ook Yamaha doet zijn best om voet aan Aziatische en Braziliaanse wal te krijgen met een ‘maximaal’ 300cc leverende motorfiets. En waarom dan niet proberen ook Europese jongeren binnen te hengelen met aantrekkelijke motoren die maximaal 48 pk leveren? Op de MT-03 kon je natuurlijk wáchten, ook al omdat er niet heel veel veranderd hoefde te worden aan de goed ontvangen R3: racekuip er af, sport stuurtje verruilen voor een ‘drag-style’ exemplaar, de juiste spiegeltjes erbij zoeken, beetje plaatwerk ontwikkelen en de MT-03 was klaar om het vaandel van de MT-03 met 660 cc motorblok op basis van de XT 660 over te nemen… Daarmee lijkt de MT-03 veel meer op de R3 dan op de MT-125. Hoewel, het is ook wel weer heel zichtbaar dat de motor met hetzelfde potlood is getekend is…
New school
Het design is geheel volgens de mode: scherp en strak. Veel rechte lijnen en kantige hoeken, de new kids on te block zullen het weten te waarderen. De afwerking is zondermeer heel netjes, er lijkt nergens op bezuinigd te zijn, buiten het rempedaal. Het buizenframe is netjes gelast en in een opvallende kleur gespoten. De op een stemvork gelijkende 10 spaakswielen zijn in diezelfde opvallend kleur. Mooie voetsteuntjes, strak en minimalistisch (in omvang) dashboard met helder ogende analoge en voor deze klasse belangrijke toerenteller. Riderseat gescheiden van het duo zadel. Een werkelijk schitterende motor en in dit geval door de importeur nog verder verfraaid met onder andere carbon richtingaanwijzers, verkort achterspatbord, klein ruitje, tankbescherming en Akrapovic slip-on demper. De MT wordt er mooier en duurder van, maar zal er niet anders om rijden.
Gemak
De MT-03 zit zoals hij eruit ziet: compact en als je langer bent dan 1.80, en dat zijn (Noord) Europese jongeren al snel, zit je ietwat opgevouwen. Het stuur is behoorlijk smal, maar het is vooral de scherpe kniehoek, mede door de hoog geplaatste voetsteunen, die niet bepaald meewerken aan een beter comfort. Helder: de MT-03 is ook niet bedoeld voor 1.83m/56jr/70kg/350 km per dag plussers, maar dat wisten we bij de eerste blik op de Yamaha al. Dus kruipen we in de huid van de 22-jarige die nog niet (zo) op de pondjes hoeft te letten en vrienden om zich heen heeft in plaats van ver weg gecarrieerde oud-studiegenoten. Voor hen is de zit en het uithoudingsvermogen veel beter.
Race-replica helm op, strak leren pak met de kneepads (voor het geval dat) aan, gecompleteerd door racelaarzen met magnesium toe-peds voor de vonkenregen in de bocht, handschoenen met knokkelbescherming aan, mobieltje in de binnenzak: starten maar. Zijdezacht, metalistisch stil en ondanks de Akrapovic bijna onhoorbaar komt de cross-plane twin tot leven. Keurig strak loopt hij stationair en reageert hij net zo fel op de allereerste draai aan het gashendel. ‘Waar wacht je nog op?’, lijkt hij uitdagend tegen je te zeggen. ‘Warm lopen zeg je? Hoeft niet. Ik ben er klaar voor.’ Het wat ver van het stuur staande koppelinghendel laat zich door uitermate lichte omgangsmanieren toch makkelijk bedienen. Een kleine tik van het schakelpedaal naar beneden, toerental op 3.000 tpm of meer. En gaan!
Plezier
De MT-03 draait met alle liefde en plezier toeren. Dat moet hij ook wel om gang te kunnen maken, want onderin valt niet zo heel veel te beleven. Het kan hem niet deren. In tegendeel. Kreukvrij knort hij 50 in zijn zes, kraaiend van plezier trekt hij door zijn middengebied en gillend van genot schiet hij naar dik 11.000 tpm waar je na het negeren van de hardnekkige aanwijzingen van de schakelindicator de begrenzer in jaagt. Weinig motoren anno 2016 die zo hongerig zijn naar toeren. Boven de 8.000 tpm is iets van trillingen waarneembaar, boven 160 km/u wordt hij iets onrustig omdat jij zo hard aan het stuur trekt, maar waar hebben we het dan over? Touwens: niet uitproberen, je bent je rijbewijs sneller kwijt dan je het gekregen hebt.
Ambitieus
Het rijwielgedeelte sluit mooi aan bij de sportieve ambities. Nog sneller dan hij de begrenzer in duikt, is de MT-03 op zoek naar de grenzen van de Michelin Street Pilot banden en de lefknopjes onder de voetsteunen. Dat is lang zoeken, want je kunt met de MT-03 echt heel hard de hoek om en hem vliegensvlug oprichten en omgooien. Daarbij blijft alles onder controle, want het gaat allemaal zeker, voorspelbaar en precies. Daarbij moet wel gezegd worden dat het wegdek eigenlijk net zo onkreukbaar moet zijn als blok en rijwielgedeelte, want de zachte vering en van weinig demping voorziene veerelementen kunnen het echt ruige werk minder goed aan. Ze lijken meer afgesteld op de gemiddelde, lichtgewicht Aziaat en Braziliaan. Begrijpelijk. Maar de vering is wel weer een weldaad voor het comfort.
Kortom: een erg fijne motor die zeker voor zijn geld heel veel te bieden heeft qua prestaties, gebruikte materialen en afwerking.
