Mash levert alleen maar A2 motoren, maar gooit het over een heel eigen boeg. Want welke Mash je ook kiest, de nostalgie druipt er van af.
Ik waan me terug in de tijd. Vanmorgen heb ik in de buurt oude kranten opgehaald (4 cent per kilo…) en ben daarna als 13-jarig jochie naar Ruinerwold gefietst. Naar Rienk Dijkstra om folders te gaan halen van de Kawasaki Mach III en Mach IV, maar ook van de S1, S2 en S3. Thuisgekomen (na: 39,8 km) bij een kopje thee van moeders die er helemaal niets van begrijpt, heb ik uren in die folders zitten bladeren: wat wilde ik graag 18 zijn.
Er lijkt weinig te zijn veranderd, behalve dat het inkomen gestegen is en de thee nu van moeder de vróuw komt. En dat die felbegeerde leeftijd al héél lang achter mij ligt… Maar ik droom nog steeds bij het zien van de Mash Seventy Five, de Five hundred, de Café Racer, de Scrambler en vooral de von Dutch met een gelimiteerde oplage van 200 stuks. Ik blader door de folder met de afmeting en dikte (nou ja: bijna..) van een ochtendkrant. Van voor naar achter, van achter naar voor. En weer terug. Ik bestuur alle foto’s, ik spel de tekst, kwijl bij het zien van de plaatjes, glunder bij het zien van de ‘oud-hollandse prijzen’, de onderdelen en de hebbedingetjes. Zo eentje wil ik later ook! 38 jaar ouder, niets opgeschoten, geen steek verder gekomen, niks verstandiger geworden, nog steeds een jochie…
Frankrijk/China combinatie
En daar staat hij dan: de Mash 400 Scrambler met de Vintage Spirit To Bring Back Forgotten Sensations. Hij is van mij. Nou ja: voor een week. Retro uiterlijk en hartveroverende, puur door lucht gekoeld gitzwart eencilinder motorblok. Koelribben dus… Verchroomde draadspaken op matzwarte velgen, matzwarte uitlaat en zijdeksels, grijs/oranje tank, zwarte vorkpoten en startnummerplaatje boven de van een rooster voorziene koplamp. Klassieke buddy, stalen spatborden, grof geblokte Scrambler banden. Een ogenschijnlijk meer dan geslaagde compilatie van Frans ‘Joe-bar’-design en kostenbesparende Chinese productie.
Jazeker: de Mash wordt in Frankrijk ontworpen en in China gemaakt. Ervaring uit het verleden heeft geleerd dat daar niet de hoogste kwaliteit, de beste producten en meest originele ideeën vandaan komen. Maar ervaringen uit het verleden bieden geen garantie voor het heden. Vertel deze ´na-apers’ (die steeds meer respect verdienen), wat ze moeten doen en ze doen het. Misschien steeds minder goedkoop, maar ook steeds beter. Zeg wat ze moeten doen en ze doen het, met dit als resultaat.
Dappere eencilinder
Afgezien van de beduidend minder fraaie wijze waarop de voetsteunen gemonteerd zijn en het schakel- en rempedaal zelf, ziet de Mash er heel goed verzorgd en netjes afgewerkt uit. Het is nauwelijks te zien dat deze motor in China in elkaar wordt gezet. Dat geldt ook voor het motorblok en het rijwielgedeelte. Het dappere eencilindertje dat een bescheiden 27 pk levert, loopt gewoon heel mooi rond. Het komt via startknop of ferme trap op een heuse kick-starter (oh nostalgie!) kwiek tot leven en loopt meteen goed. Mechanisch stil, op deellast zonder zorgen en hij koppelt en schakelt op een manier waar sommigen Japanners nog aardig wat van kunnen leren. Met een ferm stacato uit de conische 2-1 uitlaat (voor elke uitlaatklep één bocht) reageert hij ook keurig op elke dot gas.
Het rijwielgedeelte steekt even simpel, doeltreffend als goed in elkaar. De Scrambler is enorm makkelijk in de omgang. Dat kan ook bijna niet anders met een droog gewicht van 151 kilo en de smalle banden. Daar kunnen het 19 inch voorwiel en de grof geprofileerde YuanXing banden niets aan af doen. De kleine Mash stuurt licht, precies, gemakkelijk en voorspelbaar. En zo lang het droog en niet al te koud is biedt het Asia-rubber nog redelijk grip ook en schuren de voetsteunen al snel over het asfalt.
Kan iets beter
Iets minder positief punt is de vering. In de voorvork zitten te straffe veren met te weinig demping, achter zitten heel korte veren met teveel demping en op beide fronten is er geen negatieve veerweg. Dat kom het comfort en het stuurgedrag wanneer het wegdek minder strak is, niet ten goede. Maar het kan de pret niet drukken, want de funfactor ligt op Himalayistisch niveau. Op de Scrambler is het ongecompliceerd, betaalbaar en langdurig motor rijden. Je kunt het er (onverwacht) uren op volhouden, mits je op topsnelheid rijden achterwege laat. De zithouding is ontspannen en rechtop, zelfs al je 1.83 meter bent. De ouderwetse tweepersoonsbuddy is dik gepolsterd en zit lekker neutraal, is comfortabel en maakt innig contact met zowel de motor als je nieuwe vriendinnetje goed mogelijk.
Dus… stiekem heimwee naar vervlogen tijden? Nee, dat niet. Want in die vervlogen tijden werden weliswaar net zulke mooie motoren gemaakt, maar niet zulke goede als deze Mash.
