Kawasaki Ninja 650 2017 Test

Kenji Idaka, projectleider van de Ninja 650 wilde graag voor een brede doelgroep een ‘supersport’ ontwikkelen voor op straat. Die-hard supersports verliezen immers sinds de eeuwwisseling terrein als het gaat om gebruik op de weg. Ze zijn absoluut gaaf en spreken tot de verbeelding met hun vaak meer dan 200 pk, maar ze zijn technisch zo doorontwikkeld dat je tegenwoordig al 150 km/h kunt rijden in zijn eerste versnelling. In een land vol flitskasten en stoplichten is dit redelijk frustrerend. Om over druk op de polsen, de Spartaanse zithouding en het altijd aanwezige risico je rijbewijs in te leveren maar niet te praten. We willen simpelweg onze kick op een andere manier ervaren, het liefst met lichtere, wendbare machines die geen overweldigend vermogen hebben.

Daar springt Idaka met de nieuwe Ninja 650 slim op in. Ervaren motorrijders die woon-werk willen rijden, die naast hun racemachine wat vriendelijks willen, beginnelingen, maar ook vrouwen die volgens Kawasaki op de Ninja styling schijnen te vallen. Al deze verschillende berijders moeten hun ‘ding’ kunnen doen met deze motorfiets. Een allemansvriend dus, maar al te braaf en tam mag het zeker niet zijn. Dat is ook de reden dat bij de ontwikkeling van het motorblok de focus op het middengebied werd gelegd, maar waarin een sportief eindschot niet werd vergeten. Daarbij moest het rijwielgedeelte wel sportief, lichtvoetig en stabiel zijn.

Ninja Styling

Maar als opvolger van de ER-6F heeft Kawasaki het niet alleen bij een nieuw rijwielgedeelte en het ‘tunen’ plus Euro 4 geschikt maken van het motorblok gelaten. De styling ging ook volledig op de schop en is geheel in lijn met de ZX-6 en ZX-10. Want als Kawasaki de term ‘Ninja’ op een motorfiets plakt moet hij er ook uitzien als een Ninja. Een spitse neus, agressieve koplampen, slank en dynamisch gebouwd en een strakke kont die tegen de achterblijvers ‘lekker puh’ schijnt te zeggen. Of ‘X’ eigenlijk, want dat is de vorm van het LED achterlicht. Zeker in de KRT (Kawasaki Racing Team) kleurstelling oogt deze nieuwe telg niet als een ‘beginnersfiets’. Het is een volwassen motorfiets waarvan de afwerking noemenswaardig is. Het kuipwerk is strak, netjes en degelijk gemonteerd. Geen gekke kieren of ‘vreemde’ oplossingen, alles lijkt prima doordacht.

Ook als je op de motorfiets gaat zitten kom je er achter dat de term ‘betaalbaar instapmodel’ echt alleen maar op de prijs slaat. Een goed zadel voor zowel de rijder als de passagier, stroef waar nodig. Een goed geïntegreerd windscherm, wat overigens met gereedschap verstelbaar is en daaronder een modern en duidelijk afleesbaar dashboard met een opvallende analoge toerenteller. De versnellingsindicator – rechts in de toerenteller – is duidelijk aanwezig samen met een klokje en de instelbare schakelindicator. Je snelheid, tripmeters, verbruiksindicatoren en restkilometers lees je op het grotere digitale gedeelte aan de rechterkant van het dashboard.

Mooi en praktisch is ook de toepassing van een trellis buizenframe. Een framesoort dat Kawasaki op al zijn laatste nieuwe modellen sinds de H2 lijkt te introduceren. Dit buizenframe geeft de Ninja 650 niet alleen een licht en rank uiterlijk, de gewichtsbesparing is door toepassing van dit frame enorm. De motorfiets is maar liefst 19 kilo lichter dan de ER-6F, terwijl hij toch stukken groter en volwassener oogt. Maar het frame is niet het enige wat heeft bijgedragen aan de afslankkuur. Ook de neerwaartse banaanvormige achterbrug en de lichtere vijfspaaks wielen deden hun duit in het zakje.

De onder het motorblok geplaatste demper maakt het beeld helemaal af. De Ninja 650 is echt een compacte motorfiets als je er vanaf de zijkant naar kijkt. Mooi om te zien, maar alle onderdelen zijn ook nog eens ideaal geplaatst als het om massacentralisatie gaat. Een wat ingewikkelde term om aan te geven dat het gewicht van de motorfiets op de juiste plek zit om hem goed hanteerbaar te maken. De uitlaat is overigens ook te vervangen door een Akrapovic versie, die als accessoire verkrijgbaar is. Nog meer geluidsbeleving en tevens ook Euro 4 geschikt.

Alles bij elkaar opgeteld doe je echt mee als je met deze motorfiets tussen de ‘grote jongens’ komt staan tijdens een meeting.

Parallelle Tweepitter

p>Het motorblok is misschien de enige overeenkomst tussen de ‘oude’ ER-6F en deze nieuwe Ninja 650. Al is het blok voor 2017 helemaal opnieuw bekeken en voldoet het nu aan de Euro 4 norm. Een parallelle tweecilinder waar inmiddels jaren innovatie in zit dat zich vertaald in een perfect lopend blok. Van stationair tot boven in de toeren is het blok voorspelbaar en trekt het mooi door zonder enige dip of hik. De 649cc tellende krachtbron levert nu 68pk en 66Nm koppel. Dat scheelt een paar pk met zijn voorganger in negatieve zin, maar dat wordt makkelijk opgeheven door de eerdergenoemde gewichtsbesparing van 19 kilo. Qua geluid is de stampende twin voor sommigen even wennen geweest, maar het levert een lekkere roffel af die in de hoge toeren nog het meest op een optrekkende Chevrolet Corvette lijkt.

Feest

Op de middelbare school kwam ondergetekende er al snel achter dat exacte vakken niets voor hem waren en al snel was het vakkenpakket dusdanig aangepast naar iets wat destijds het ‘pretpakket’ werd genoemd. Dat woord kwam snel weer in me op toen ik de Ninja 650 de heuvels van Andalusië in stuurde. De tweecilinder pakt vanaf lage toeren goed op en is krachtig in het middengebied. Boven de 7000 toeren krijg je nog een extra cadeautje dankzij het ingebouwde eindschot, waardoor mensen met een wat sportievere rijstijl ook worden bediend. Een eindschot waarmee een topsnelheid van tegen de 210 km/u valt te halen. De gewichtsbesparing en het nieuwe rijwielgedeelte gecombineerd met het motorblok maken de pret compleet. Van links naar rechts omgooien is geen enkel probleem met deze motor. Mede dankzij de goede grondspeling, want je moet ernstig je best doen om de steps aan de grond te krijgen. Daarnaast schakelt de versnellingsbak soepel en rap door en voelt, door toepassing van een bekrachtigde slipkoppeling, de bediening met de linkerhand griezelig licht aan.

Assist en Slipper Clutch

Maar hoe werkt dat systeem nu precies, want we zien het op steeds meer motorfietsen. In de koppeling worden twee soorten nokken gebruikt (een bekrachtigingsnok en een ontlastnok) om de koppelingsplaten ofwel extra op elkaar te drukken, ofwel de veerdruk erop te verminderen. Onder normale, aandrijvende omstandigheden werken de bekrachtigingsnokken mee met de koppelingsveren om het pakket koppelingsplaten op elkaar te drukken. Daardoor kan er met minder veerkracht worden gewerkt, waardoor het koppelingshendel lichter te bedienen is. Als er te hard op de motor wordt geremd – doordat er te snel of per ongeluk wordt teruggeschakeld – dan treden de ‘ontlastnokken’ in werking, waarbij de veerdruk op de koppelingsplaten wordt verminderd. Daardoor kan de koppeling minder motorremkoppel overbrengen en zal hij gedeeltelijk doorslippen. Dit voorkomt dat de achterband begint te glijden en stuiteren, zodat de motor stabiel op zijn lijn blijft en grip houdt. Vanwege de werking wordt dit een ‘back-torque limiter’ genoemd, ofwel een remkoppelbegrenzer.

Comfort

Ook de vering werkt goed mee op deze Ninja 650. Je kunt weliswaar niets afstellen aan de voor en achterkant, maar de standaardsetting filtert prima de oneffenheden uit het wegdek. En geloof me, de Spaanse wegen zijn soms net zo slecht als ze mooi zijn. Dat heb ik uitgebreid kunnen ervaren. Wel merk je dat als je echt in de doorduw-stand staat, de vering iets meer gaat ‘dansen’. En als je flink de voorrem inknijpt, duikt de voorvork ook behoorlijk. Maar uiteindelijk is de motorfiets ook niet voor hardcore sportgebruik ontworpen. Hij moest vooral comfortabel zijn en bij iets sportiever gebruik ook nog uitdagend en vertrouwenwekkend. En voor dat werk klopt het pakket.

Groen

Fors doorsturend en gas gevend tijdens de televisieopnamen kwam ik qua verbruik volgens de indicator niet onder de 1 op 19. Kawasaki geeft aan dat de Ninja 650 bijna 7% zuiniger moet zijn dan de ER-6F, wat neerkomt op een verbruik van 1: 23. Waarschijnlijk haalt hij dat ook wel als ik gewoon ‘normaal’ had gereden.

Wat vindt Bart?

Met een middenklasser motorfiets moet je bovenal een hoop lol kunnen hebben. De fun-factor zogezegd. En de Ninja 650 van Kawasaki is een lekker ingrediënt voor dit recept. Met een goede maar toch iets sportieve rechtop zithouding, lichtvoetig rijwielgedeelte en geen overdadig vermogen kun je de aandacht geheel houden op het toeren, bochten pakken en misschien wel iets meer dan dat. Want als je het gas er goed op zet, krijg je zelfs het voorwiel mee omhoog en staan de hogere toeren garant voor net even die extra kick. Niet slechts een tam opstapmodel dus, maar een metgezel voor een brede groep motorrijders.

Nu ben ik iets aan de langere kan en dan is beenruimte wel een punt. De kniehoek zou bst wat ruimer mogen. Kawasaki was tijdens de persintroductie al aan het testen met een 3,5 cm hoger zadel waar mijn knieën wel blijer van werden. Hopen dus dat deze als accessoire snel op de markt komt.

Specs