Zo intens als ik de SWM SM125R na een uur in het zadel haat, zo amicaal wordt het met de A1-italiaan naarmate de tijd verstrijkt. Zeven dagen met zeventien paardenkrachten gaan je niet in de koude kleren zitten.
Wat is dat zadel een partij hard, en smal is het ook. Een beetje nukkig wek je de 124,7cc-eencilinder tot leven. De SWM SM125R heeft net zo veel zin in de dag als de dienstdoend testredacteur, die het minuscule contactsleuteltje nergens meer kan vinden. Vervolgens vergeet je dat het stuurslot apart op het balhoofd zit en haast van nature wil het Bialbero-blokje zich daarna bij voorkeur opnieuw ‘nog vijf minuutjes omdraaien’. Per slot van rekening sta ik nu nog steeds op de oprit thuis en moet de dag nog beginnen.
Ieder paardje is er een
De SWM SM125R is een beginnersmotor, die in vaktermen een A1-motor wordt genoemd. Volgens de wetgeving is een A1-rijbewijsbezitter gerechtigd een motor met maximaal 125 cc te besturen, mits die ook maximaal 11 kilowatt aan vermogen in de ketting slingert. Die omgerekende 17 pk aan vermogen sturen me nu de stad door, waar meekomen geen enkel probleem is. Het verkeer beweegt nog stroperiger dan normaal, maar niets lijkt de paardjes in het Bialbero-blokje van hun enthousiasme te beroven. Kruipdoor, sluipdoor in het verkeer merk je dat zijn honderdtwintig droge kilo’s aanvoelen als de helft, zo licht.
Op de autosnelweg is gang alles, maar al invoegend met een A1-motor lijkt het een kansloze missie. Het geluk is aan mijn zijde, want het stroperige lokale verkeer lijkt ook de snelweg te hebben gevonden; opnieuw bewijst de SWM zijn nut. En net wanneer je jezelf op de borst wilt kloppen, moet dat kleine beetje gang er alsnog uit, want iemand ziet de compacte enduro-koplamp over het hoofd. Euro 4-regels bepalen dat een motorfiets tot 125 cc, ABS óf gecombineerde remmen moet hebben. ABS is not done op een supermoto, dus koos SWM voor het tweede. De achterrem gebruiken zet tevens één zuiger van de voorrem in werking en ook gewoon de voorrem beroeren, vertraagt prima.
Nul naar honderd in…
Schakel in de prima bak op tijd door, want het beetje pit dat hij heeft, verdwijnt als sneeuw voor de zon als je te hoog in de toeren komt. En ja, van nul naar honderd kilometer per uur doet hij in een prima vier… verzetswissels. Vanaf daar klimt hij nog even door, maar kruissnelheid honderd is toch wel de max. Het blokje houdt negentig minuten lang vol gas vol in zijn zes zonder ook maar een moment aan te voelen alsof je het kapot maakt. Wel klinkt het, dankzij de minimale cilinderinhoud en beperkende factoren als een dB-killer, behoorlijk braaf en een beetje raar. Hoe groot de benzinetank is? Nou, daar kom je dus snel achter. Het geheel bedraagt 7,2 liter, maar na vijf van die liters wijst hij je al richting de pomp. Het zadel doet de SM-kwalificering zeer eer aan, want het is puur sadomasochisme. Kei- en keihard. Gelukkig is het absoluut een supermoto in dat het zadel smal en vlak is, wat je de mogelijkheid biedt te verzitten.
Met een beetje pijngrens
Je moet hem een beetje op zijn lazer geven, zelfs als A1-rijbewijsbezitter annex student met geldingsdrang. Schakelen zul je veelvuldig moeten, wil je überhaupt vooruit komen. Bochten zul je moeten leren waarderen, want rechtuit is er weinig aan. Remmen krijg je onder de knie, omdat je gegarandeerd overmoedig raakt van het lichtgewicht gooi- en smijtkarakter. Hoewel de SWM SM125R an sich bepaald geen uitdagende motorfiets is, kun je er met wat moeite gerust een uitdating mee uitlokken. Het is niet meteen fijn en het is niet meteen leuk, maar eenmaal aan de SWM en zijn bijbehorende nukken gewend, kun je er toch nog best wel mee gooien en smijten ook. Ja, hij klimt niet heel snel op toeren, dus kundig schakelen is het credo. Net als wat later remmen, wat dieper de bocht doorkijken om de gang erin te kunnen houden ook. Het lijken pijnlijk vervelende dingen, maar ze leren je wel waar het om draait: motorrijden. En motorrijden vinden we erg leuk, toch?
Tekst: Nick Enghardt, foto’s: Jacco van de Kuilen
[justified_image_grid ids=20440,21461,21709,26627,26628,26629]