Met deze maffe vierwieler kun je rap en zorgenvrij door met zand en bladeren bedekte bochten knallen, maar vermaakt een motorrijder zich ook?
De twee extra wielen die verantwoordelijk zijn voor het toegenomen vertrouwen op verraderlijk wegdek vormen paradoxaal genoeg tegelijk het grootste nadeel. Voor een motorrijder zoals jij en ik althans. Voor houders van een B-rijbewijs (behaald voor 2014) kan de Quadro4 uitkomst bieden bij dagelijkse files en daaruit voortvloeiende vertragingen. Of je zult maar net die ene motorrijder zijn die in de loop der jaren wat minder stabiel en daardoor onzekerder op twee wielen door het leven gaat.
Weinig sensationeel
Als je bedenkt dat feestgangers als de Triumph Street Triple en Yamaha MT-09 nog geen tien mille kosten, maakt de Quadro4 het zichzelf niet gemakkelijk met zijn prijskaartje van elf mille. De concurrentie komt eerder van de Piaggio MP3. Die heeft meer cilinderinhoud (+147 cc) dan deze vierwieler en dat heeft – zo blijkt al snel – een goede reden. Het 346 cc metende eencilindertje in de Quadro4 produceert 30 pk. Genoeg voor een scooter, maar deze vierwieler weegt leeg al 257 kilogram. Het ding komt voorspoedig, maar weinig sensationeel, op gang en boven de 130 km/u is de gang er wel uit.
Spieroefening
Sturen met de Quadro4 is vermakelijk, maar een deel van de pret schuilt hem in het onbekende. Het blijft grappig om schuin door de bocht te gaan met alle vier de wielen nog aan de grond. Glijden was ook nog nooit zo leuk en pijnloos. Het kantelen van de Quadro4 wekt ook verbazing bij toeschouwers en dat verzekert je van aandacht op deze malle SUV. SUV inderdaad ja, maar wel een variant op de gebruikelijk Sports Utility Vehicle uit de autowereld. Quadro gebruikt de term Safe Utility Vehicle, vanwege de twee extra wielen. Sturen kost in verhouding tot een motorfiets kracht. Nonchalant met één hand sturen, draait uit op een onverwachte spieroefening. De Quadro4 vanuit de heupen sturen lukt niet, bochten draai je echt door tegen het stuur te duwen. Bij het steeds lomper en sneller nemen van bochten drijft de Quadro4 graag naar buiten. Fysieke input is noodzaak om de ingezette rijlijn te houden.
Fysiek aan de bak
De hydraulische vering levert prima werk. Iedereen die een boterzacht afgeveerd ding verwacht, komt bedrogen uit, want de Quadro4 staat stevig op zijn wielen. Hij verteert verkeersdrempels net zo gemakkelijk als met twee (linker)wielen op de stoep rijden en met de andere (rechter) twee niet. Er wringt niets op zo’n moment en de Quadro4 vervolgt onverstoorbaar zijn koers. Ook remmen in de bocht heeft geen gevolgen voor de stabiliteit. Je brengt het hydraulische stuur- en veersysteem niet snel van zijn stuk. Het remmen sluit mooi aan bij het sturen, want ook hier moet je fysiek aan de bak om resultaat te genereren.
Voor wie interessant?
Als het gaat om gebruiksgemak verslaat de Quadro4 motoren met gemak. De machine heeft bagageruimte, handige vakjes en een continu variabele transmissie, en je knikkert hem overal neer. Een parkeerrem voorkomt dat de vierwieler wegrijdt. De rem is een wonder van simplistisch vernuft. Met het aantrekken van de parkeerrem schuif je een pal door de remschijf, die daardoor geen kant meer op kan. Zo simpel kan innovatie zijn.
De hamvraag van dit verhaal luidt: vermaakt een motorrijder zich op een Quadro4? Het antwoord luidt ‘ja’, maar toch zullen slechts weinige motorrijders de overstap wagen. Het vermaken schuilt hem namelijk vooral in de verbazing over het hangen in de bochten met al het rubber – glijdend en al – aan de grond. Er bestaat een kleine groep motorrijders op leeftijd die anders hun helm aan de wilgen zouden hangen, maar met deze machine hun motorleven kunnen oprekken. De Quadro is echter toch vooral interessant voor automobilisten.
Tekst: Ad van de Wiel, foto’s: Jacco van de Kuilen
[justified_image_grid ids=26968,26969,26970,26971,26972,26973,26974]
