Zo’n Olive Gold Road King Special doet ons weinig meer denken aan de überklassieke V-twin die in ons geheugen staat gegrift. Waar je chroom verwacht, staar je nu naar zwart, variërend van mat tot hoogglans.
Een nieuw, vet voorspatbord is ontdaan van elke frivoliteit en een dik zwart stuur in apehanger-stijl prijkt als een stel kwaadwillende hoorns boven de eveneens pikzwarte koplampbehuizing. Twee dikke, zwarte, taps toelopende uitlaatpijpen verdwijnen onder strak gestylede koffers en nieuwe, zwart gespoten turbinewielen onderstrepen de nieuwe, ruige look. Hier staat een Harley met ballen, zoveel is overduidelijk. Dat hij twee centimeter lager is dan het origineel bevestigt visueel nog eens dat we te maken hebben met een nieuw tijdperk, waar zelfs de klassieke Road King niet aan ontkomt. Het zal geen geheim zijn dat een stap in deze richting precies past in de huidige richting van Harley-Davidson. De customlook is de afgelopen jaren aanzienlijk in populariteit gestegen, waarbij moet worden gezegd dat de meeste custom-liefhebbers nog geen schroevendraaier van een nietmachine kunnen onderscheiden. En dat is helemaal niet erg, sterker nog, er ligt dus ruimte voor een firma als Harley-Davidson om juist die klanten op hun weken te bedienen.
Straatklinkers in shock
De Special onderscheidt zich verder van de Road King vooral door de zaken die er níet meer op zitten, zoals valbeugels bij de koffers, treeplanken voor de passagier, extra verstralers en het logo op het spatbord. De boel is strakker gemaakt, waarbij vooral het nieuwe achterlicht en de kentekenhouder opvallen. In het motorische en rijwielgedeelte is alles precies hetzelfde gebleven. Dat is overigens bepaald niet teleurstellend, want de Road King was al een beul van een tourmachine en datzelfde geldt voor de Special. Hij is voorzien van een dikke, 1745cc-V-twin, die vorig jaar nog een complete make-over heeft ondergaan in het Milwaukee-Eight-programma. En dat betekent een indrukwekkende 150 Nm koppel aan het achterwiel, meer dan voldoende om bij elk verkeerslicht weer met rokende achterband te vertrekken, een paar straatklinkers in staat van shock achterlatend. Tjonge, wat gaat dat ding ervandoor, helemaal als je in ogenschouw neemt dat deze bruut volgetankt en inclusief berijder een slordige 450 kilo in beweging moet brengen. Aangezien de Road King elke vorm van traction control ontbeert, betekent dit op gladde rotondes echt serieus opletten, zelfs als je dat koppel met beleid naar de weg tracht te brengen. Het lage zwaartepunt is een zegen, want de Special dendert als een goederentrein door naar waar je zijn moet. Ook in de bochten geeft de Special geen krimp en blijft hij strak binnen de opgegeven lijntjes. Zonder drama en in optimaal comfort, dankzij een uitstekende Showa-veerpartij aan de voorzijde en afdoende stereomateriaal aan de achterkant.
De belangrijkste troef voor een betere ademhaling zijn vier in plaats van twee kleppen per cilinder, waardoor de V-twin voelbaar vrijer in de toeren klimt, zeker in de hogere regionen. Ook de bediening is aangenaam verbeterd. De zesbak laat zich aanmerkelijk fijner bedienen dan voorheen en het is zowaar mogelijk om de vrijstand te vinden, zelfs bij een opgewarmd blok. Dat hebben we wel eens anders meegemaakt bij Harley-Davidson. Alleen een kleine kanttekening bij de koppeling: die ‘hapt’ vrij resoluut. Dat kan soepeler en met meer gevoel, veel handiger bij dat toch al uitdagende stuurwerk.
Beetje exhibitionisme
Het meest valt echter de verbeterde warmtehuishouding op. Langzaam ploffen op je Harley leverde in het verleden zomaar een brandwondendreiging op, maar dankzij de olie-precisiekoeling in de cilinderkop en het slim verplaatsen van de uitlaatbuizen word je vandaag niet meer langzaam door je eigen motor geroosterd. Ook prima in orde is de zetel, waaraan je kunt merken dat Amerikanen een aangeboren voorliefde voor een zittend bestaan uitstekend te vertalen naar een comfortabel motorzadel. Om van deze machine te genieten, moet je niet bang zijn voor een beetje exhibitionisme, en gezien worden gaat toch het best op wat lagere snelheden.
Tekst: Jaap van der Sar, foto’s: Andrew Walkinshaw
[justified_image_grid ids=25323,25324,25325,25326,25327,25328,25329,25330,25331,25332,25333,25334]
