Ducati heeft zeer serieus huisgehouden bij de ontwikkeling van de XDiavel en vooral XDiavel S. De fabriek claimt dat alleen de banden en remklauwen volledig identiek zijn aan die van de gangbare Diavel, voor al het overige is de XDiavel een compleet nieuw ontwikkelde machine, ontworpen door ons aller Bart Jansen Groesbeek.
En hoe: de S, dat is een nekkentrekker van de eerste orde. In het voorwiel, huppekee Brembo M50-klauwen en diamant gecoate vorkpoten die de Marzocchi inderdaad verrukkelijk soepel houdt zonder enige stickslip. De zijdeksels van de nokkenasaandrijving zijn gefreesd en zitten op (of over) het randje van lekker fout. De eendenstaart-achtige zitpartij met fraai luxe zadel is ook al om op te vreten om over de creatieve, wrede uitlaatpartij nog maar te zwijgen. En ja, het voldoet aan Euro 4.
POWER LAUNCH
Ten opzichte van het Multistrada-blok met DVT (de variabele kleptiming) is juist het slagvolume vergroot, waardoor de XDiavel-Testastretta nu op 1262 cc komt. Het niveau en volume van de motorische explosies krijgt ook een boost door een verhoogde compressieverhouding van 13:1. In combinatie met een op alle vlakken aangepaste softwareafstelling, resulteert het in een opmerkelijke motorkarakteristiek van twee moeilijk te verenigen uitersten. Deze crossover (vandaar de X van XDiavel) resulteert in een topkoppel van 128,9 Nm bij een voor Ducati lage 5000 toeren. Het topvermogen van 156 pk ligt helemaal bij 9500 toeren, wat een beresterke krachtsontwikkeling verraadt over de hele linie. Ik zeg: hang maar gewoon in de Panigale, deze krachtbron.
Geheel in stijl is de vette desmo uitgerust met de meest begerenswaardige digitale techniek, waaronder, let op: Power Launch. Dit DPL kan in drie standen functioneren, wat eigenlijk twee teveel is. Als je afgeschoten moet worden, dan uiteraard in de meest duizelingwekkende power modus. De Power Launch schakelt zichzelf uit als de 120 km/u wordt gepasseerd, de derde versnelling wordt ingeschakeld en de snelheid lager wordt dan 5 km/u.
SCHOFFELEN
Bochten-ABS is een mooie aanvulling van het elektronische pakket, want en of dat je kan sturen met de XDiavel S. Niet alleen wat betreft het bizarre vermogen en het lage gewicht van (compleet nat) 247 kilo schoffelt Ducati het complete cruisersegment volledig ondersteboven. Ook qua grondspeling zet de XDiavel nieuwe maatstaven. Presteren sommige Harley’s het om dermate weinig bodemvrijheid in te bouwen dat eventuele voorzichtige stuurambities van de rijder al de kop worden ingedrukt, met de XDiavel moet je serieus je best doen om de voetsteunen het asfalt te laten zoenen. Terwijl de machine toch serieus lang en laag gebouwd is met de voetsteunen zo on-Ducati’s ver weg, dat je bij wegrijden jezelf erop betrapt te ‘watertrappelen’ op zoek naar de steunen.
De bak van de XDiavel voelt kraakhelder, soepel, aangenaam.
ALS EEN RODEOPAARD
De showsteler, behalve het complete uiterlijk, is het motorblok. Uiteraard. Het blijft verbazingwekkend hoe goed de Bolognezen de basis van 90 graden V-twin met desmo zo succesvol blijft perfectioneren. Heb je het op je heupen, zet de machinerie in de Sport-stand en je wordt getrakteerd op een wel heel bijzondere ervaring. Ducati noemt het getal 5000 een van de sleutelgetallen van de XDiavels, wat natuurlijk slaat op het toerental waar het topkoppel zich onwikkelt. Bivakkeer je het motorblok, dan sleurt hij zichzelf bij een forse peut gas werkelijk als een rodeopaard naar voren. Vleugje koppelingslip erbij en de cruiser staat pontificaal op zijn achterwiel. Bij snel opschakelen rond dit toerental is de acceleratie maniakaal en geweldig. Waarbij aangetekend dat de versnellingsbak zonder aanwijsbare redenen stukken mooier schakelt, dan het merendeel der Testastretta’s die nogal stroef en weinig transparant aanvoelen. De bak van de XDiavel daarentegen voelt kraakhelder, soepel, aangenaam. Alles duidt erop dat de missie van de cruiser in Italiaanse stijl meer dan geslaagd is.
KICKMOBIEL
Als de gewone Diavel geen cruiser genoemd mag worden, maakt deze XDiavel S dan wel recht op dit predicaat? Nou, gedeeltelijk, want onderhuids schuilt er ook een onversneden muscle bike in. Toch zijn het niet alleen de misdadige prestaties die de XDiavel tot zo’n kickmobiel maken. Het blok is en voelt ook verschrikkelijk goed doorontwikkeld. Het hele vangnettenpakket werkt voorbeeldig bovendien, nog los van exotische materialen van Brembo en Marzocchi. Met zijn prestaties zet hij iedere bestaande cruiser volledig te kakken, tot en met de nog te verschijnen nieuwe Victory power bike aan toe. V-Rod? No way, laat staan datgene wat er nog resteert uit het land van de Rijzende Zon. De looks to kill tekenen het doodvonnis voor je bankrekening.
Tekst: Joost Overzee, foto’s: Milagro
[justified_image_grid ids=24987,24988,24989,24990,24991,24992,24993,24994]
