Het luxegevoel dat de majestueuze zescilinder K1600GT biedt is de nieuwe maatstaf in motorland. En eenmaal aan de rol is het lol.
Badend in weelde rijden komt met een prijs. Dat BMW geen moeite heeft met stevige prijskaartjes weten we, maar in dit geval betaal je ook een prijs voor alle kilo’s die je meesleept. Manoeuvres als straatje keren gaan niet zo soepel als normaal. Schoenzolen slijten eerder omdat je vaker dan gebruikelijk een veilig voetje op de grond zet. Geen idee hoe de Duitse ingenieurs het geflikt hebben, maar boven de 25 km/h verliest de K1600GT gevoelsmatig honderd kilo. Eenmaal aan de rol is het lol. Om het leven nog eenvoudiger te maken, ontwikkelde BMW voor dit model een optionele elektrische achteruitversnelling.
Bungeejump
De K1600GT schopt het nooit tot lichtgewicht, maar op bochtige wegen verlegt hij opvallend makkelijk zijn koers. Vliegensvlug omgooien is er ondanks alle ‘gewichtsverlies’ niet bij. Mini-rotondes nemen is flink werken als je van diep op het linkeroor in één beweging naar het rechteroor gaat. Toch doet de GT zowel in het korte als lange werk goed. Altijd stabiel, voorspelbaar en zeker niet te zwaar insturend. Op een krappe rotonde is de zes-in-lijn ieders beste vriend. Met een streepje gas reageert het loepzuiver, voorspelbaar en onwaarschijnlijk soepel. De souplesse van dit motorblok laat zich met niets anders vergelijken. Onder indruk van zoveel souplesse en uit pure nieuwsgierigheid ondergaat het de ultieme marteling. Met minder dan duizend toeren op de prima afleesbare teller gaat het gas er in zes vol op. Zonder twijfel en zonder dat het blok zich ook maar een keer verslikt, hort of stoot, trekt de zes-in-lijn zich in gang. Hiermee vergeleken voelt een bungeejump-elastiek aan als een scheepstros.
Topstroomlijn
De stroomlijn is het beste wat je tegenwoordig kunt krijgen. Van wind en regen heb je geen weet en last dankzij het slim ontworpen plastic. Onder- en bovenlichaam blijven volledig gevrijwaard van turbulentie. Als het hoofd niet wat rijwind meepakt, waan je jezelf per abuis nog in een auto. Overigens is het elektrische windscherm zoveel te verschuiven dat ook het hoofd volledig in de luwte zit. Ook het zadel doet qua comfort een flinke duit in het zakje. De vorm van het brede zadel en het aangenaam harde schuim staan garant voor pijnloze kilometers. Dankzij de standaardhoogte van 810-830 mm krijgt iedereen zijn voeten aan de grond. Het brede stuur valt als vanzelf in je handen en geeft geen trillingen door. Logisch met zo’n zijdezacht lopend blok. Minder relevante comfort verhogende zaken zijn verwarmde handvatten/zadel, cruise control en een groot TFT kleurenscherm dat in combinatie met het dashboard volop informatie levert.
Wilde paarden
Het is bijna misdadig hoe je in volledige luxe nog los kunt gaan met de zescilinder. Als het speelkwartier op provinciale wegen begint, bewijst rijmodus Dynamic zijn kwaliteiten. Gretiger dan ooit luistert de zescilinder naar bevelen en strakker gedempt dan ooit houdt de elektronische vering beide wielen aan de grond. Opschakelen tussen twee bochten is uit den boze. Jaag de zes-in-lijn richting rood en geniet van het geluid en het geweld dat losbarst boven de 5000 toeren. Helemaal bovenin schudt het blok nog eens achteloos een stal wilde paarden uit zijn mouw. Toch had het maximale koppel ook 2000 toeren lager mogen zitten om het volledig te benutten. Bij 5000 toeren gaat het namelijk erg hard. Bij 2900 toeren rij je al 100 km/h, als je begrijpt wat ik bedoel.
Conclusie
Ultieme luxe heeft letterlijk een nieuw gezicht. De zes-in-lijn is met niets te vergelijken en presteert waanzinnig. Het waanzinnige schuilt hem ook in het comfortniveau dat deze luxetourer biedt. De motor is door zijn prijs en omvang niet voor iedereen bereikbaar, maar er is sowieso een groep motorrijders die hier niet op zit te wachten. Iedereen die motorfietsen associeert met wind in het gezicht en ongepolijste ervaringen moet zich ver houden van dit slagschip. Luxe kan ook over de top zijn en limousine-associaties oproepen. Luxebeestjes die zich een K1600GT kunnen veroorloven zullen niet teleurgesteld zijn. Zet de motorfiets op cruise control en ESA op standje comfortabel en zweef pijnloos in een dag naar de Alpen. Voor rechtuit kilometers vreten draait de motor zijn hand niet om. Dat is geen verrassing, maar dat de BMW door de eenvoudig te selecteren rijmodi en instelbare vering zich in het bochtenwerk ontpopt tot een lekkere stuurvriend is dat wel. Sturen gaat veel lichter en neutraler dan je verwacht bij een motor van deze monsterlijke proporties. Zeker op vloeiende provinciale wegen is het genieten. De zes-in-lijn vindt alles goed: extreem laagtoerig of juist loeiend richting rood, het maakt hem niet uit.
Tekst: Ad van de Wiel, foto’s: Amylee Photography
[justified_image_grid ids=26764,26765,26766,26767,26768,26769,26770,26771,26772,26773,26774,26775,26776,26777,26778,26779]
