Zo vaak komt het niet voor dat we in de Dolomieten een presentatie bij kunnen wonen. Maar als je er dan bent, dan heb je wel graag iets leuks onder je kont. Licht en wendbaar, waar je het met gemak een volle dag of meer op vol kunt houden. Iets als de Tracer 700 bijvoorbeeld.
Yamaha moet het al lang gezien hebben dat de Tracer 900 een redelijk groot succes is. Natuurlijk is daar de groep mensen die er een opvolger van de TDM in ziet, maar de Tracer is vooral ook net wél wat de MT-09 net niét is. En dat terwijl die MT-09 al zo goed in elkaar zit en qua zit en rijhoogte toch ook al wat meer te bieden heeft dan andere nakeds uit de middenklasse. Zo kwam ook de MT-09 Street Tracker in het straatbeeld. Nou goed, de Tracer 900 doet daar dus nog een schepje bovenop en sommigen zouden het al gelijk een allroad durven noemen, maar als we dan toch die TDM al hebben genoemd, die was dat ook niet helemaal. De TDM was voornamelijk een wegmotor die wat hoger op z’n poten stond en dat is de Tracer ook. Vooral het ultieme wapen om een paar Alpenpassen mee kort te rijden. En bovendien, wil je een echte allroad, dan neem je een Ténéré. Luxepositie voor Yamaha dus, want ze hebben zo voor elk wat wils.
Sporttoer
Bijna dan, want hoe goed ontvangen de Tracer ook is, het is wel een 900 cc driecilinder. Kansje, want net als met de MT-serie en de XSR die daarop volgde, heeft Yamaha naast die triple ook nog een 700 cc tweecilindervariant op de plank. En ziedaar: het idee voor de Tracer 700 is ontkiemd. En daarvoor zijn we nu dus naar Italië gekomen. De Tracer 700 is honderd procent Tracer, volgens de bedenkers een nieuwe evolutie in het sporttoerklassement. Wat vroeger onder die noemer vooral zware en redelijk zwaar sturende motoren waren, is intussen doorontwikkeld tot comfortabele en wendbare machines met pit. Een ander voorbeeld uit eigen keuken is de FJR1300. Maar die is dan weer verre van uitnodigend voor beginnende motorrijders, dus moest er iets lichts komen. En het kon dus nóg lichter dan de Tracer triple, zelfs met relatief weinig moeite.
Dus heeft de Tracer 700 opnieuw hetzelfde blok, frame, wielen, voorvork en links en rechts nog een onderdeeltje direct overgenomen van de MT. Met dien verstande dat het blok nu helemaal Euro4-oké is, zonder noemenswaardig vermogensverlies. Dat zat er natuurlijk ook wel een beetje in, maar toch is het leuk als het bevestigd wordt. En al zijn we niet noodzakelijk pro ‘meer vermogen’ en vinden we de lichter bedeelden ook minstens evenveel fun, er op achteruit gaan qua funfactor hoeft nou ook weer niet.
Nieuwe achterbrug
Als er al een eigenschap voorop stond bij de ontwikkeling, is het wel laagdrempeligheid. Natuurlijk is dat niet hetzelfde als ‘laag’, want de motor is wel degelijk hoger dan de MT. Maar behalve de zithoogte (nu 835 mm) is het inderdaad een feest van gemak en eenvoud. ABS is standaard, maar andere dingen als instelbare motormappings of tractiecontrole doen we niet aan. Is ook nauwelijks nodig, dus we hebben het er niet eens meer over. Het blok is precies hetzelfde als weleer en dus even soepel. Daarnaast beschikken we ook over dezelfde remmen en volgens Yamaha een betere zit en betere stuureigenschappen. Wat die zit betreft kan het wel kloppen, want naar verhouding is het zadel omhoog gegaan, net als het stuur. Dus hebben je benen meer ruimte gekregen en hoef je ook minder diep te reiken met je handen. Het grootste verschil is eigenlijk de achterbrug, die maar liefst vijf centimeter langer is geworden. Om dat goed af te laten werken is achter een nieuwe schokbreker gekomen met een ander linksysteem, dat ervoor zorgt dat de motor niet te veel inzakt als je er bagage of een passagier aan toevoegt. Aan de voorkant is de vork hetzelfde gebleven, maar zitten er wel iets stijvere veren in om het geheel in balans te houden. Het effect daarvan is aanzienlijk. Zou je denken dat een motor met zo’n eind extra lengte aan de achterkant een stuk minder goed stuurt, dan denk je nog maar een keer. Doordat je er zo anders op zit en de motor in feite gewoon van achteren hoger is gezet, stuurt de Tracer als een knikker in een flipperkast.
Ook dat deed de MT natuurlijk al, dus erop achteruitgaan doen we sowieso niet. Maar met de goede zit en het gevoel van overzicht dat daarbij past is het zo mogelijk een nóg betere machien om deze bergpassen te bedwingen. Aan comfort schort het alvast niet. Behalve een prima zadel beschikt de Tracer ook over leuke bescherming in de vorm van heel scherp gesneden ‘handkappen’ met knipperlichten en een verstelbare ruit. Uiteraard niet elektrisch, maar wel heel simpel te bedienen. De windbescherming daarvan is best oké, maar als je de ruit hoger zet maakt hij wel meer geluid. We laten ‘m dan ook voornamelijk in laagste stand staan, ook omdat dat toch wat beter smoelt. En we hebben natuurlijk het beste weer voorhanden, dus is er geen noodzaak om te schuilen.
Lekker doorhalen
Met bijna 75 pk heb je zoals bekend wel genoeg in de meeste situaties, maar moet je toch een beetje je best doen. Het is net tussen ‘te weinig’ en ‘ruimschoots’ in en in de juiste handen is dat een gouden greep. Het is niet zo veel dat minder ervaren rijders zich er snel mee in de problemen werken, maar wel genoeg om van tijd tot tijd een beetje door te halen. En dat is dan voor de meer ervaren coureurs leuk, wil je je tempo iets opkrikken dan is doorhalen in de toeren het devies. Niks mis mee, want dat is juist de lol van dit ding: ongestraft het gas opengooien en daarmee menig zwaardere motor achter je laten. Het tweecilinderblokje heeft een heerlijk brede powerband en is zowel in hoge als in lage toeren thuis, dus kun je ‘m moeiteloos doortrekken. En dat mag ook wel, met een bochtenconcentratie zoals we hier in de Dolomieten voorgeschoteld krijgen, kunnen we niet anders dan haarspeld na haarspeld doorsturen om vervolgens weer zo vlot mogelijk door te rijden. Maar daarbij valt nog meer op: het sturen is echt het allersterkste punt van de Tracer. Je kent het wel, je komt op een bocht af, remt, kijkt, stuurt in en accelereert, alles volgens de lijn zoals je die geleerd hebt. Maar wat nou als die lijn niet overeen komt met de lijn van de volgende bocht die er al heel snel aan komt? In dit geval lig je daar totaal niet wakker van en stuurt de motor gewoon direct naar de optimale lijn van de volgende bocht. Als je dat al nodig vindt, want ook totaal verkeerd aansnijden brengt je niet in de problemen, je stuurt ‘m gewoon door.
Een heuvel af sturend wordt dat nog duidelijker, als je leunend op je achterrem nóg eens krapper kunt sturen. Op de verkeerde weghelft uitkomen is nog wel mogelijk, maar ligt volledig aan de bestuurder. Als je zou willen keer je om en rij je op dezelfde weg weer terug omhoog, zo krap kun je draaien. Dat schiet echter niet op, dus rijden we verder naar beneden. Gasgeven, remmen, achter laten slepen, insturen en herhalen, we krijgen er geen genoeg van. Gelukkig maar, want de route voert ons over dik 250 kilometer van dit werk. Op één tank, welteverstaan. De 17 liter tank is ruim voldoende om een dagvoorraad brandstof mee te nemen.
Geen verrassingen
De wegligging van de Tracer is inderdaad dik in orde en tussen de bedrijven door hopen we dat de MT-07 binnenkort ook zo’n behandeling krijgt. Zeker weten dat die dan ook nog leuker wordt. Natuurlijk is het geen multi instelbare topvering, maar voor de Tracer is het gewoon ruim voldoende. Die nieuwe zwaardere veren doen het merkbaar oké en compenseren de langere swingarm moeiteloos. Kan me ook goed voorstellen dat een pak bagage erbij weinig uit zal maken voor het vertrouwen. Misschien dat je met volle belading wel zou willen dat de remmen wat krachtiger waren, maar solo op de motor is ook daar niks op aan te merken. Het zijn dezelfde remmen als op de MT en XSR en ze worden hier absoluut flink op de proef gesteld, maar doorstaan deze proef glansrijk. Het is niet spectaculair, maar er wordt wel gewoon goed geremd en harder knijpen is harder stilstaan. Precies wat je verwacht en dat was dan ook de insteek van de Tracer… geen verrassingen, wel gebruiksgemak. Check.
Niemand beweert dat het een Adventuremotor is en juist daardoor komt het wel heel erg dichtbij. Menig ander merk heeft ook motoren die niet gemaakt zijn om naast het asfalt te rijden en raken daardoor de noodzaak kwijt dat er ergens iets gecompenseerd moet worden. Zonder het idee ‘dat het moet kunnen’ hoeft er ook geen compromis gesloten te worden en dus kan de motor volledig gefocust worden op wat er wél moet kunnen. Dat is een voordeel, want daar kan ‘ie dus nog beter in worden, zoals bij de Tracer dan ook gebeurd is. Gewone Michelin Pilot Road 4 banden, gewone vering, geen opsmuk, lekker simpel. Maar daardoor wel een kei in rijden, sturen en alpenvreten. Dat zouden er misschien zelfs meer mogen doen. Met 75 pk heeft de Tracer genoeg in huis om je vlot een berg op te sturen en de remmen en vering zorgen er voor dat je aan de andere kant omlaag fluitend naar beneden stuurt, zonder een aanslag te plegen op nieuwe spieren, onderarmen of andere lichaamsdelen. En omdat de Tracer zo lichtvoetig is, kan ie volgens mij ook makkelijk mee met veel zwaardere toerbuffels. Zeker hier in deze streken is vermogen niet zaligmakend.
Yamaha heeft het heel slim bekeken. Met de Tracer 700 hebben ze een leuke, lichtvoetige motor neergezet die niet alleen met gemak dagenlang aan een stuk gereden kan worden, maar dat ook met een gemak zoals je zelden ziet. 75 pk is ruim voldoende om het grotere toerbakken moeilijk te maken, zeker in de bergen. Daar wint rijgemak het nu eenmaal van pk’s, zo simpel is het. Tel daar een aantrekkelijke prijs bij op en het is duidelijk dat de Tracer 700 een uitstekende aanbieding is, die op sommige vlakken zelfs zijn grote broer overtreft.
