Twee uur lang duurde de presentatie over de Triumph Tiger Explorer. Normaal gesproken duurt een presentatie van een nieuwe motorfiets ongeveer een half uurtje. Nu heeft het Triumph-team blijkbaar meer tijd nodig. En da’s eigenlijk nog te kort. De nieuwe Triumph Explorer 1200 is een motorfiets voor de wereldreiziger: Bomvol techniek, elektronica en al evenveel zelfdenkend vernuft. En daar blijft het niet bij, zo zal blijken.
Annemiek van der Kolk
Na een onstuimige vlucht met een extra doorstart tijdens de landing heb ik weer vaste grond onder de voeten in het zuiden van Portugal. Het weer en de omgeving werken mee om een tweewielig ontdekkingsvoertuig aan de tand te voelen. Het zuiden van Portugal is de wereld in het klein. De wegen variëren van prachtig glad asfalt tot kronkelige, zanderige offroad-paden. Het weer is al even veelzijdig van aard. Een prachtige strakblauwe hemel, maar ook eentje van grauw grijs. De vlagerige wind en striemende valregens krijg je er dan gratis bij.
Zes Explorers
Om te beginnen zijn er twee soorten Triumph Tiger Explorer. Een asfalt-georiënteerde variant, aangeduid met XR en één met meer offroad-zin: de XC. We kennen deze aanduidingen al van de Triumph Tiger 800. Als je dan ook nog de keuze hebt tussen verschillende optiepakketten, is het tijd om bij de les te blijven. Als basisvariant biedt Triumph dus de XR en de XC, dan volgen de XRx en XRx low en de XRt. De XCx en de low worden gevolgd door de XCa. Deze laatst genoemde is standaard ‘full options’ uitgerust. Geluksvogel als ik ben, krijg ik daar een sleutel van in handen.
Mijn Engelse reisgezel is uitgevoerd in ‘lucerne blue’, cross-geörienteerd en herkenbaar aan de spaakwielen. Een overzicht van het optiebehangetje: een instelbaar ABS- en tractiecontrolesysteem, Cruise control, automatische knipperlichten, handkappen, USB- en 12V-aansluiting, handvatverwarming, aluminium carterbescherming, RVS radiatorbescherming, valbeugels en een boardcomputer met offroad-rijmodus, ‘sport’ en ‘rider’ instellingen. Daarbij geldt voor de XCa óók nog een hele lijst extra extra’s: Hill Hold control; elektrisch in hoogte verstelbare extra hoge toerruit, bandenspanningsmeter, een aluminium kofferrek, verwarmd zadel (ook voor de duo), CNC gefreesde voetsteunen, LED-mistlampen, en dan zal er vast nog wel iets zijn dat ik vergeten ben. Ben je er nog?
Zware jongen
De nieuwe Explorer is mede dankzij al die opties geen lichtgewicht. Dat de XCa vervolgens het zwaarst is mag geen toeval zijn. Hij weegt 258 kilo schoon aan de haak. Afgetankt en klaar om te gaan komt dit neer op zo’n 285 kilo. Standaard zadelhoogte is 837 – 857mm. Op speciaal verzoek is er een verlaagd zadel gemonteerd. Ik meet tenslotte slechts 1,67 meter en zo kan ik nét even makkelijker met één grote teen aan de grond. De Triumph Explorer is een grote, zware, hoge motor en heeft daarbij dat gewicht ook nog eens vrij hoog bovenin zitten. Om de motor rechtop te zetten gooi ik al mijn 53 kilo’s in de strijd. Ik zit, en heb uitzicht over een overzichtelijk instrumentenpaneel.
Boardcomputer en rijmodi
Voor het instellen van de boardcomputer geeft Triumph’s head engineer Stuart Wood zijn visie en aanwijzingen. Alles kun je instellen. Je kunt kiezen uit voorgeprogrammeerde rijmodi, maar ook eigen voorkeuren aangeven. De knoppen, hendels, scroll-bediening, alternatieve bediening, en dan ook nog eens het verschil in het rijdend en in stilstand bedienen. Stuart laat alle scenario’s in razend tempo de revue passeren.
In de ‘rain’ modus wordt het vermogen afgetopt tot maximaal 90 PK. In de ‘sport’ stand, je begrijpt het, is de afstelling standaard iets scherper. In deze rij-modi worden buiten de gasresponse ook de veerafstellingen, de ABS en de TC aangepast. Bijvoorbeeld: in standje ’offroad’ staat je ABS dus meer slip toe dan op asfalt. En je eigen persoonlijke instellingen kun je kwijt onder de ‘Rider’ modus. Professioneel wereldreiziger Charley Boorman is er ook en ziet me bedenkelijk kijken na de uitleg van Stuart. ‘Can I help you?’ vraagt hij in keurig Engels. Zijn uitleg is gelukkig wonderlijk eenvoudig. ‘Zie het als een computermuis. Met je linker duim scrol je door het menu en met je linker wijsvinger selecteer je. That’s all!’ Kijk, dat is te doen. Het regent niet, maar de weg is nog nat. Ik scrol door het menuutje en klik ik de voorgeprogrammeerde ‘road’ stand aan. That’s all!
Koppelmonster
Contact aan, de boardcomputer start op, instellingen gemaakt, koppeling in en startknop ingedrukt. Met een Brits beschaafde grom geeft de Explorer te kennen te willen vertrekken: ‘Let’s go!’ De gasrespons van het ride-by-wire systeem is mooi direct bij het wegrijden. Door de hydraulisch bekrachtigde koppelingsassistent gedraagt de koppeling zich voorbeeldig. De hendels waarmee de Explorer standaard is uitgevoerd, zijn op maat in te stellen. Niet alleen prettig voor grote en kleine handen, ook bij het wisselen van dikke naar dunne handschoenen is dat fijn. De handkappen houden mijn handen goed uit de wind, dus de handvatverwarming hoeft vooralsnog niet aan.
Het blok heeft drie cilinders in lijn, een inhoud van 1.215 cc en geeft maximaal 139 pk af bij 9.300 tpm. Meer dan voldoende power, waarbij het eigenlijk niet uitmaakt in welke van de zes versnellingen je de Explorer zet. Vanaf 2.000 toeren t/m 10.000 gaat hij als de brandweer. Zijn maximum koppel van 121 Nm levert de Explorer bij 6.400 toeren. Al dat vermogen wordt via een onderhoudsarme cardanaandrijving overgebracht naar het achterwiel. Plenty vermogen en giga-koppel, comfortabel achter de hoge, elektrisch verstelbare kuipruit. Hoog boven het asfalt bewegen we ons voort, uitstekend beschermd tegen de elementen. Wat wenst een wereldreiziger nog meer?!
Prima vering
Een open deur misschien, maar goed afgestelde vering kan een motor totaal transformeren. Een motor kan rijden als een plank, of het je gevoel geven alsof je over eieren rijdt als de vering niet goed staat afgesteld. Bij de Explorer is dat prima voor elkaar, mede dankzij het systeem dat ze TSAS hebben genoemd. TSAS staat voor Triumph Semi-Active Suspension. Actieve vering dus, die zich zelf aanpast aan de omstandigheden. De basismodellen van de Explorer zijn er overigens niet mee uitgerust, maar het zit wel op deze XCa. Op basis van de belading past dit systeem bijvoorbeeld de vering aan. Duo mee? Dan gaat –ie een tandje straffer. Aan de voorkant is de motor voorzien van een USD-voorvork. Rebound en demping worden aangepast door het instellen van de rijmodi, of je kunt zelf persoonlijke settings maken. Dat klinkt ingewikkelder dan het is, in de praktijk is het een gebruiksvriendelijk systeem.
Hill Hold
De twee basismodellen zijn voorzien van standaard ABS en tractiecontrole. Voor de overige modellen is er bochten-ABS en –tractiecontrole, systemen die we inmiddels ook al kennen van bijvoorbeeld KTM, Ducati en BMW. En dan is er nog een leuk foefje, getiteld de Hill Hold. Sta je stil op een hellinkje, dan kun je hard in de voorrem knijpen om de achterrem vast te zetten. Noem het een handrem. Hartstikke makkelijk, want nu hoef je de motor niet meer in zijn één te zetten om te voorkomen dat’ie van de helling afrolt. Wil je wegrijden, zet je de motor gewoon in z’n 1 en laat je de koppeling opkomen. De Hill Hold wordt automatisch opgeheven en je kunt vloeiend uit stilstand wegrijden.
Conclusie
De motor heeft een super vriendelijk karakter en is gracieus door elk landschap te sturen. Er is geen moment dat hij onverwacht uit de hoek komt. Spring maar op mijn rug en ik breng je daar, waar je naar toe wilt. De Triumph Explorer is geen extreme offroad fiets. Daarvoor is’ie simpelweg te groot en te zwaar. Maar hij laat zich niet tegenhouden door een gravelpad of een beetje modder en stenen. En daarbij is’ie extreem comfortabel, vriendelijk en stevig. Echt een reisfiets voor globetrotters, die door kunnen als het asfalt slecht wordt of zelfs ophoudt. Ongeacht het weer.
Dit vindt Annemiek
‘Dromen over verre landen’. Wie doet dat niet? Maar welke motorrijder zet zijn fantasie om in werkelijke daden?! Triumph heeft er een paar uitgenodigd tijdens de presentatie van de Explorer 1200. Het zijn Charley Boorman en Rych Lawrey. Dat werkt aanstekelijk, maar zouden we voor avontuur ook de Explorer meenemen? Een fijne motor, vriendelijk van karakter met een comfortabele zit en goede handling. Dat is wat een goede reisfiets nodig heeft. De 1200 komt een heel eind, maar is te zwaar voor echt avontuur. Ik zie mezelf er nog niet de hoge Atlas mee doorkruisen. Kies dan ‘gewoon’ de kleinere uitvoering: De Tiger 800. Zit je ook goed.
