Een Yamaha MT-09. Maar dan lief. En een stuk handiger. Dat is zo ongeveer waar de uitleg van Yamaha’s Oliver Grill op neer komt. Logisch, als je een speelse naked bike wilt transformeren in een praktisch toerbeest. Heeft Yamaha zijn pretraket voldoende weten op te voeden? We gaan het zien…
De MT-09 kreeg van Yamaha de slogan ‘Dark Side of Japan’ mee. In de marketingtaal van de firma Yamaha wil dat iets zeggen in de trant van: ‘lekker-maar-wel-een-beetje-link’, die scharrel waar je wel pret mee kunt hebben maar niet mee wil trouwen. Meer jack Russel dan Golden Retriever zeg maar. Waarbij Jack Russel staat voor de met-leder-behangen speelrijder en de Golden Retriever de textiel-bepakte toersnor. Nu ja. ’t Is marketing, maar we begrijpen waar ze heen willen. Om zomaar van doelgroep te switchen moet je als fabrikant weten waar je aan begint. Eerst maar eens rijden.
Glibberen
En waar kun je de MT-09 Tracer beter uitproberen dan in dat heerlijke Zuid-Spanje? Startpunt van de route is het stadje Antequera en het is daar ‘s ochtends vooral koud en mistig. Antequera ligt vrij hoog in de bergen en de wolken hangen laag. Het zicht is minimaal en die vochtige lucht maakt alles koud en nat. Het asfalt hier is daarbij hartstikke glad dankzij die nattigheid. Daarbij hebben de ijverige lokale boeren er qua gladheid nog een schepje bovenop gedaan: Bij het binnenhalen van hun oogst hebben ze als toegift her een der een spoortje moddervette klei van hun karren laten rollen.
Mmmmhh… samen met een setje gloednieuwe sloffen van het type Dunlop D222, die nog blinken van de siliconen van de mal waar ze uit getrokken zijn, is dit glad op glad op glad. De Traction Controle van de Tracer mag meteen flink aan de slag. En dat doet’ie gelukkig feilloos. Tracer’s TC neemt met zachte hand de regie van me over en houdt de wielen op de goede manier draaiende. Het enige wat ik ervan merk is af en toe een lichte slide aan de achterkant en een oranje oplichtend lampje op het overzichtelijke dashboard. De Tracer is standaard uitgerust met ABS. Ik word van alle hulp voorzien in rijomstandigheden als deze. Maar toch. Af en toe zie ik de contouren van de zon door de dikke wolken een poging wagen door te breken. ‘Ahhhh kom op zon!’ roep ik in mijn helm, ‘Make my day!’.
Theorie, wat is CP3?
Even voor de mensen die het niet (meer) weten. De MT-09 behoort bij Yamaha bij de familie CP3. Lekker belangrijk? Jazeker. Dat maakt het bijvoorbeeld mogelijk dat die Yamaha’s zo’n alleraardigst prijskaartje hebben. Door gebruik te maken van hetzelfde (basis)platform, hoef je bij een nieuwe motorfiets niet meteen al je huiswerk opnieuw te doen. Dat wil zeggen dat alle types MT-09 voor 70% gelijk zijn. 30% van de Tracer verschilt dus van de MT-09.
En waar moeten we dan aan denken bij de 70%? Van alle MT-09’s zijn het frame, het chassis en het driecilinderblok gelijk. En die 30%? De voorvork van de Tracer is dan weer anders. Die maakt een langere veerweg mogelijk en een rechtere rijpositie. Ook het achterste subframe is gewijzigd en is steviger en groter, om vervoer van bagage en passagiers beter mogelijk te maken. Het compacte blok hangt standaard al laag in het frame en dat is prettig voor de balans. Daarbij is de bovenkant van het frame is ook vrij laag gehouden, wat maakt dat je kunt variëren met zithoogte en met de grootte van de tank. Voor de Tracer is dat bijvoorbeeld een tank met een inhoud van 18 liter, die er heel anders uitziet dan op de standaard MT-09. Er kan ook gevarieerd worden met de verhouding van de driehoek die de positie van het stuur, zadel en stepjes met elkaar maken. Die driehoek is bij de Tracer bijna gelijk aan die van de standaard MT-09, maar in zijn geheel in positie wat hoger. Meer verschillen? Een standaard middenbok, verstelbaar scherm en het instrumentenpaneel van de 2014 Super Ténéré, dan hebben we het belangrijkste wel gehad.
Zoals gezegd is het driecilinder blok, met een inhoud van 847cc ongewijzigd. De ECU is ook dezelfde, wat wél werd aangepast, luistert naar de naam YCC-T. Dat staat voor de Yamaha Chip Controlled Throttle. Daarmee creëer je zelf het motorkarakter van de driepitter. De Tracer is, net als de standaard MT-09, uitgerust met een knop die je laat kiezen uit drie rij-instellingen. Een standaard modus, een wat sportievere ‘A’ en een wat rustigere gladwegdek-modus ‘B’. Even terugspoelen: in september vorig jaar vloog ik naar Kroatië om voor het eerst kennis te maken met de MT-09. Toen bleek onder meer dat de standaard rij-instelling van de MT-09 wel erg sportief was. Hij maakte de gasrespons erg direct. Té ‘Dark Side’ naar mijn mening. Het aan-uit gevoel maakte het rijden erg onrustig. Die standaard-modus is voor de Tracer aangepast. De respons op een draai aan de gashendel is minder direct en veel beter in de hand te houden. Een oplichtend zonnestraaltje aan die donkere kant van Japan.
De eerste kilometers rijd ik in de B-modus, waarbij de Tracer braaf rekening houdt met het gladde wegdek en zo de 115 pk van het 3-cilinderblok wat rustiger op het achterwiel overbrengt dan bij het rijden in de standaard modus.
De zithouding van de Tracer lijkt wel op maat gemaakt. De actieve houding is nog steeds niet helemaal rechtop en dat is beter voor jouw en mijn rug. Het stuur laat zich lekker breed bedienen, het is dan ook 4,5 cm breder geworden.
Het zadel is verstelbaar in twee standen. Bij het zadel in de lage stand gezet is deze 84.5 centimeter, in de hoge stand 86 centimeter. Dat is behoorlijk hoog, maar omdat het zadel aan de bovenkant vrij smal is, kan ik met mijn voeten goed aan de grond komen. Daarbij is het zwaartepunt van de motor laag, dat maakt de motor goed in balans is te houden bij het manoeuvreren. Erg prettig! Ik voel me er goed en zeker op. De knieën zijn niet te extreem gehoekt en het zadel niet te zacht, dat maakt dat ik het uren vol kan houden zonder een zere kont te krijgen. En we weten allemaal hoe prettig dat is.
Na een kilometer of 70 trutten door de mist is de zon goed doorgebroken, de wolken zijn weg en het wegdek wordt droog. Ik draai het gas al rijdende weg even dicht en met een druk op de knop schakel ik de standaard modus in. Dat wordt genieten van schitterend landschap, mooie vergezichten en prachtig kronkelige wegen. Af en toe vinden we flinke hobbels en scheuren in het wegdek en dat maakt de voorkant van de motor erg onrustig. De vering is ingaand niet, maar wel uitgaand in te stellen. Ik vertel het tijdens een van de pauzes tegen Jesse Knobbout, de technische chef van de Tracer, en hij helpt me gelijk de vering aan de voorkant beter in te stellen. Van 6 klikjes uitgaand draait hij deze 2 klikjes dicht naar 4 klikjes uitgaand. Iets meer demping dus, waarop de motor stukken vriendelijker wordt. Veel beter. Een recht stukje weg volgt en in een mum van tijd rijd ik zomaar dik 170 km/u in z’n drie.
De remmen grijpen goed aan en zijn niet té bijterig. Ik krijg alleen wat weinig feedback van de banden tijdens het rijden. Het is net alsof de banden knetterhard staan. Raymond Schouten, testrijder bij Yamaha, vertelt dat het een bekend feit is. ‘We hebben de banden al op iets lagere druk gezet, 2.3 bar voor en 2.5 bar achter, dat maakt het al ietsje beter’, zegt hij. Maar toch. Mijn advies luidt dan ook om een ander setje banden te (laten) monteren, want ik wéét dat ze het wel kunnen bij Dunlop, maar die D222 doet de Tracer echt te kort.
Functioneel en Puur
De looks van de Tracer kunnen me zeker bekoren: scherp en spannend. Typisch ‘Dark Side’ dus, met een functioneel karakter. Zo is de motor standaard uitgerust met een 12V-output, de handvatten voor de duozit zijn voorzien van handige bevestigingshaakjes voor je bagage. Aan die handvatten kunnen ook de optioneel verkrijgbare (zachte) zijkoffertjes bevestigd worden. Voor het meenemen van extra bagage is het subframe van de Tracer langer (130.6mm) en sterker gemaakt. Handvatverwarming staat op de optielijst. Ook is de Tracer standaard uitgevoerd met een middenbok. Het kantelpunt is prima, met gemak zet ik hem erop en haal ik hem er weer af. Het uitlaatsysteem van de Tracer is gelijk aan dat van de MT-09. Door de middenbok heeft het einddempertje een uitsparinkje meegekregen, dat is het enige optische verschil.
De dubbele koplamp is voorzien van LED-lampen. De koplampen zijn in hoogte verstelbaar met een draaiknopje achter het windscherm. Het mooie transparante windscherm is met twee draaiknoppen in drie standen in hoogte verstelbaar. Wat heb ik nog niet verteld? Teveel! Maar ik wil zeker nog melden dat je het stuur door het omdraaien van de brackets iets meer naar je toe kunt zetten (net als op de xj6).Erg handig.
We rijden een rit van in totaal 240,2 kilometer. Bij terugkomst geeft de boardcomputer aan dat de Tracer gemiddeld 5,7 liter op 100 kilometer verbruikt heeft. Wat neerkomt op een verbruik van 1: 17,55 en een actieradius van meer dan 315 kilometer. Lijkt me keurig tijdens een testrit. Bij normaal gebruik wordt een motor over het algemeen alleen maar zuiniger. Yamaha zelf geeft een gemiddeld verbruik van 1:19 op. De Tracer is verkrijgbaar in mat antraciet, metallic rood en Yamaha race blue: mat zilvergrijs en met blauwe velgen. Absoluut de mooiste (vind ik haha)!
Dit vindt Annemiek
De Yamaha MT-09 Tracer maakt van een speelse naked bike een echte alleskunner. De 115 PK sterke driecilinder is soepel én krachtig, heeft een uitstekend karakter. De motor is licht, handelbaar en comfortabel. De MT-09 Tracer is voorzien van alle gemakken: TC, verschillende rij-instellingen en standaard ABS. Dankzij het ‘CP3’ concept is dit alles te koop voor de redelijke prijs van 10.999,00. Wat wil een motorrijder nog meer?! Een Israëlische collega vertelt mij dat hij net als ik, blij is met de Tracer: ‘Een perfecte motor voor mensen met een klein budget!’ Roept hij uit. Waarop ik zeg: ‘Waarom niet ook voor mensen met een groot budget?’. Hartelijk lachend reageert hij: ‘je hebt gelijk. Gooi er een stel andere banden om en klaar ben je!’ En precies zó goed is de Tracer.
