Sommige bezoekers schijnen Mount Rushmore in South Dakota, Verenigde Staten, teleurstellend vinden. Omdat ze de in de rots uitgehouwen gezichten van oud-Amerikaanse presidenten kleiner vinden dan verwacht. Ik niet. Het kwartet van 18 meter hoge presidentiële hoofden is heel indrukwekkend. Gelukkig ben ik inmiddels gewend aan indrukwekkend, met dank aan de Indian Roadmaster.
Alleen al voor de rit op de Indian Roadmaster is een bezoek aan Mount Rushmore de moeite waard. De Roadmaster is op zichzelf al een Amerikaans icoon van grote afmetingen. De volledig opgetuigde V-twin van Indian is vernoemd naar het model dat door de oorspronkelijke Indian-firma werd gebouwd tussen 1947 en 1953. Toentertijd zonder twijfel de meest luxueuze motor op de weg. Het nieuwe toer-vlaggenschip van de huidige fabrikant, opererend onder de vlag van Polaris, moet deze claim opnieuw waarmaken.
Vierde Chief
De Roadmaster is het vierde model van de Indian Chief serie en allemaal worden ze aangedreven door een 1.811 cc V-twin. In de basis is het een geactualiseerde en rijk uitgeruste versie van de Chieftain, de bagger waarmee Indian, als Polaris-dochter, zo’n jaar geleden zijn comeback maakte. Volgens Gary Gray, product director van Indian, was de volledig behangen versie er overigens eerder dan de bagger. De nieuwe fiets werd echter eerst gestript om de Chieftain te vormen. Ervaringen bij zustermerk Victory hadden namelijk geleerd dat dit de meest efficiënte weg was.
Hoe dan ook, de meeste onderdelen van de Roadmaster zie je terug op de Chieftain en beide fietsen lijken behoorlijk op elkaar. Ze delen de topkuip, het voor Indian typische, gigantische voorspatbord en de stevig geribde, luchtgekoelde en door stoterstangen aangedreven V-twin. Maar er zijn ook veel verschillen en veranderingen, zoals bijvoorbeeld de onderste kuipdelen en de topkoffer – in zwarte of Indian red lakkleur of in de nieuwe tweekleurige uitvoering met rood en crème.
Pathfinder
Aan de voorzijde is onder andere het windscherm gewijzigd. Wederom elektrisch in hoogte verstelbaar, maar wel iets lager en breder. Ook is er een nieuwe LED-koplamp gemonteerd, door Indian Pathfinder genoemd (waarvan ze overigens zeggen dat deze meer licht geeft over een breder gebied). De handvatten zijn 10-voudig verstel- en verwarmbaar en bieden ruimte aan de bedieningsknoppen voor cruise controle en het bluetooth-geluidsysteem.
De buddyseat is eveneens onder handen genomen: breder voor rijder en duo, iets dikker voor meer beenruimte en bewerkt om hem meer kleurecht te maken. Dit laatste was een kritiekpunt van huidige eigenaars. De duopassagier heeft bovendien in hoogte en hoek verstelbare voetplanken en een ruggensteun in de topkoffer. Deze laatste is snel te verwijderen, met één hand te bedienen, bekleed met tapijt, voorzien van verlichting, één van de drie 12V-aansluitingen, centrale vergrendeling en biedt plaats aan twee integraalhelmen. Luxe ruimte dus.
Thunder Stroke
De Thunder Stroke 111 (de inhoud in Amerikaanse cubic inches) is ongewijzigd: luchtgekoeld, een cilinderhoek van 49 graden (meer in de buurt van de originele Indian-cilinderhoek van 42 graden is praktisch niet mogelijk) en drie nokkenassen die twee stoterstagen aansporen om de twee kleppen per cilinder te bewegen. Het is een modern en tegelijkertijd ongegeneerd ouderwets aggregaat dat minder dan 100 pk genereert, maar ondertussen wel een gezonde dosis koppel (140 Nm) op de klinkers legt.
Uitgebalanceerd
Zoals te verwachten voelt de Roadmaster als een grote, zware fiets wanneer ik plaats neem voor een testrit in de omgeving van Sturgis. Gelukkig is de grotere zitting nog altijd heel laag (673 mm), waardoor vrijwel alle rijders genoeg voet aan de grond krijgen. Bovendien lijkt de Indian goed uitgebalanceerd voor een motor van 400 kilo (drooggewicht).
Het uitzicht vanaf het zadel is opzettelijke traditioneel. Het instrumentenpaneel is met chroom omrand en biedt plaats aan ronde, analoge klokken met in het midden een digitaal deel. De klokken hebben beter leesbare, grotere cijfers. Chroom is ook te vinden op het grote paneel bovenop de tank. Met als hightech contrast de keyless ontsteking.
Het is een magisch motorblok, dit Chief-blok: ongelooflijk flexibel, meer dan adequaat krachtig, gezegend met het typische V-twin karakter en een diepe, opvallende uitlaatklank die bijdraagt aan het juiste gevoel. Het is bovendien een rijvriendelijk blok. Terwijl we de buitengebieden van Sturgis opzoeken en Highway 14 opdraaien, blijkt dat de koppeling zich licht laat bedienen, de zesbak lekker schakelt – hoewel een beetje langzaam – en de gasrespons soepel en geciviliseerd is.
Flexibel karakter
De motorfiets zal waarschijnlijk de meeste kilometers gaan maken op snelheid, op redelijk rechte wegen. Het duurt niet lang om uit te vinden dat hij juist dit heel goed doet. De motor is heel soepel, vooral omdat zijn flexibele karakter er voor zorgt dat veel toeren maken onnodig is. Het indrukwekkende koppel piekt al bij 3.000 tpm, terwijl ook veel eerder al meer dan voldoende bruikbare kracht aanwezig is.
Het komt dan ook regelmatig voor dat ik lekker aan het cruisen ben met amper 2.000 tpm op de teller. Toch trekt de Roadmaster ook dan met plezier door wanneer ik even aan de gashendel draai. De prestaties zijn respectabel: de 140 km/u is snel bereikt en de 160 km/u is waarschijnlijk haalbaar (er was iets teveel politie aanwezig rondom Sturgis). Het meest indrukwekkend is echter de relaxte manier waarop de Indian kilometers vreet.
Luwte
Dit komt mede op het conto van frame en ergonomie. Het verstelbare windscherm vind ik ideaal: hoog genoeg (in hoogste stand) om mij in de luwte te houden en om het geluidsysteem kristalhelder te laten klinken. Ook op snelwegsnelheden. In de laagste stand kijk ik ruim over de ruit heen als ik helemaal rechtop ga zitten. Qua bediening valt er overigens nog wel wat te winnen, de Roadmaster komt niet in de buurt van het verfijnde, kleurrijke touch-screen en het geïntegreerde navigatiesysteem van de Harley-Davidson Ultra Glide. Maar het geluidssysteem levert met 200W wel twee keer zoveel vermogen als de Harley en dat is ook wat waard.
In dit licht bezien is het duidelijk waarom Indian de schermhoogte iets heeft verlaagd. Ik ben heel lang, maar kortere rijders vonden het scherm zelfs in laagste stand nog te hoog. Vooral bij regen is dit minder ideaal. Een iets verticalere stand zou echter fijn en als Indian hiermee toch aan de slag gaat, kunnen ze meteen de knoppen aanpassen: die zijn vrij klein en moeilijk te gebruiken.
Bescherming tegen het weer
De schermverstelling is een excellent systeem en biedt samen met het kuipwerk veel bescherming tegen het weer, vooral in samenwerking met de onderste kuipdelen. Deze zijn snel te verwijderen, zijn voorzien van opbergruimte en elk heeft twee snel te openen en sluiten ventilatieopeningen. Dit is een heel bruikbaar gegeven, want op warme dagen is de motorhitte te voelen op lage snelheden. Daarom heeft Harley sommige toermachines ondertussen voorzien van gedeeltelijke vloeistofkoeling.
De stabiliteit op kruissnelheid is zeer goed. De Roadmaster maakt echt indruk als we de bochtige wegen door het Black Hills National Forest opzoeken. Hij gaat voor zo’n grote fiets indrukwekkend door de bochten, met dank aan de ongewijzigde chassisconfiguratie van aluminium frame en luchtdrukbekrachtigde monoshock achtervering. Dit staat voor goed in de hand te houden bochtenwerk, evenals een passend, zijdezacht rijkarakter. Ondanks de gemiddelde veerweg van 119 mm voor en 114 mm achter.
16 inch
De besturing is zeer neutraal en zelfs indrukwekkend licht, ondanks het gewicht, de wielbasis van 1.668 mm en het relatief vette 130-sectie, 16 inch voorwiel. De bodemvrijheid is ruim genoeg om te profiteren van de betrouwbare grip van de Dunlop banden. Het ABS-systeem, met 300 mm schijven voor en achter en voor 4-zuiger remklauwen, brengt genoeg remkracht. De achterrem is eenvoudig te bedienen, zonder de laars van de voetplank te halen.
De eendaagse testrit was niet genoeg om een echte beslissing te vellen over comfort, maar de Roadmaster laat hier wel een goede impressie achter. De vernieuwde zitting is weliswaar zacht, maar lijkt toch goede steun te geven en de voetplanken zijn ruim bemeten. Ook de accessoires veraangenamen de rit, zoals bijvoorbeeld de armsteunen voor de duopassagier, de ‘heel-and-toe’ schakelpook, de vissenstaart uitlaateinden en talloze andere cosmetische toevoegingen. De ongewijzigde tank van 20,8 liter belooft een actieradius van meer dan 300 km.
Uren doorgaan
Waarschijnlijk wil je niet stoppen wanneer de tank leeg is, een bewijs dat Indian het bij het rechte eind had bij de ontwikkeling van de Roadmaster. Ik heb in elk geval nog geen zin om te stoppen als ik bij Rapid City de I-90 op rijd, de motor zachtjes bonkt en de warme avondwind efficiënt wordt omgebogen zodat ik de FM radio duidelijk hoord bij 120 km/u. De Indian voelt lekker luxe, heel comfortabel, efficiënt en plezierig. Ik zou nog uren kunnen doorrijden.
Dit vindt Roland
De Roadmaster is een majestueuze toermachine en zou voor elke fabrikant een indrukwekkende prestatie zijn. En dat zegt veel over Indian, die deze fiets als eerste nieuwe product ontwikkelde (hoewel de ervaringen van Victory duidelijk een grote rol hebben gespeeld). De Roadmaster is luxe, motor en chassis zijn uitmuntend, zijn uitstraling adembenemend. V-twin erfgoed en charme druipen er vanaf. Mount Rushmore stelde niet teleur, net zoals de motorfiets die mij daar naar toe bracht. Oude rivaal Harley, die vorig jaar voorzichtig omsprong met de updates voor hun eigen Project Rushmore, kan beter uitkijken. Amerikaanse iconen worden niet beter dan deze.
