‘Knettergek en masochistisch’ zijn nog beschaafde commentaren als je aankondigt met een 125 cc’tje te gaan kamperen in Zuid-Limburg. Alle meewarige blikken vol medelijden ten spijt werd het een geweldig en avontuurlijk weekend. Dankzij de kwaliteiten van de KTM 125 Duke.
Houd je niet van verrassingen, koop dan niet deze vlieggewicht straatvechter. Dat is geen waardeoordeel, sommige mensen storten zich nu eenmaal wél graag in het onbekende. De ‘BabyDuke’ verschilt door zijn gebrek aan paardenkrachten compleet van wat wij motorrijders gewend zijn. Een toerrit is plots een hele toer en een snelwegritje een uitdaging. Een kampeerweekend in Zuid-Limburg met dit ‘brommertje’ behoort ook tot die laatste categorie. Het vergt meer planning en doorzettingsvermogen van de bestuurder, maar de motor beloont dat met ongelooflijk veel plezier. Je krijgt al snel het idee dat je iets totaal krankzinnigs onderneemt als je met een 125cc vanuit de Randstad naar Limburg gaat.
Alsof je start met een beginnerscursus jongleren met draaiende kettingzagen. Toch biedt het zwart/oranje enkelbijtertje zijn berijder een prima werkplek, zelfs lange mensen kunnen hun stelten goed kwijt. Het brede en harde zadel ondersteunt de billen prima en staat met 810 mm op volwassen hoogte. De lichte Duke werd van begin af aan ontwikkeld als straatmotor en daarvoor ben je KTM na een ochtendje sturen héél erg dankbaar. Het weggedrag staat op vertrouwd hoog Oostenrijks niveau en de vering filtert oneffenheden vriendelijk weg. Korte of lange bochten, de kleine KTM vreet ze allemaal. Remmen met de Indiase (!) stoppers van Bybre, een zusterbedrijf van Brembo, gaat ook heel aardig. Je zou trouwens niet zeggen dat de hele fiets in India wordt gemaakt door Bajaj. Alles ziet er gelikt uit en het rijwielgedeelte voelt aan alsof het een kernoorlog kan doorstaan.
Alles wat je eerder leerde over motorrijden kan bij het oud vuil. De brug bij Vianen is ineens een col van de buitencategorie die de mono dwingt tot een serieuze krachtsinspanning. Forse tegenwind resulteert direct in een lagere topsnelheid en in het uiterste geval moet je een tandje terug. De bediening van de zesbak vereist niet veel voetkracht, al is de slag van het pedaaltje naar onze smaak iets te lang. Het actieve karakter maakt hem vooral erg leuk. Het inhalen van een vrachtwagen transformeert in een operatie die je nauwgezet van begin tot eind uitstippelt. Niks draai aan het gashendel en vooraan weer aansluiten, maar lang vooraf kijken, het juiste gaatje op de linkerstrook uitkiezen, tot op het laatste moment slipstreamen, plat op de tank, een schietgebedje en dan de achttientonner-combinatie centimeter voor centimeter passeren. Als je voor de truck weer naar rechts zwaait, krijgt de mechanische metgezel een schouderklopje en vult jouw lichaam zich met trots: ‘Dat heb je toch maar weer mooi even geflikt.’
De snelwegkilometers blijken een onverwacht genoegen en de speelse kilometers binnendoor vliegen zoals verwacht voorbij. Eerder dan gepland arriveren we daardoor op de camping, tijd voor een welverdiend biertje dus. We proosten op de ‘Long Way South’ die we succesvol hebben afgelegd. Meestal maakt pils de tongen los, maar die rol neemt de KTM dit keer over. De heenreis lijkt, als je de verhalen moet geloven, slechts uit hoogtepunten opgebouwd: het passeren van een onoplettende Fireblade (in de file), het buitenom duiken bij die dikke twin (in een fietspad-waardige bocht), die afgebroken inhaalactie bij sterke tegenwind en de beklimming van de Cauberg. Allemaal acties waarbij het geringe vermogen een prominente rol speelt. Je kunt dat als frustrerend ervaren, of als amusant, onderhoudend en een extra motivatie om er als bestuurder een schepje bovenop te doen. Het mag geen verbazing wekken dat wij tot die laatste groep behoren.
De brug bij Vianen is ineens een col van de buitencategorie die de mono dwingt tot een serieuze krachtsinspanning.
Gemaakt voor
Echte liefhebbers. Of je nu jong of oud bent, iedere kilometer is genieten op deze pure funbike. Toch is het genoegen zeker niet voor iedereen weggelegd. Wil je graag de gloriedagen van je opgevoerde brommer nog eens herbeleven, dan is dit de fiets voor jou.
Motor
Is elektronisch begrensd. Bij 109 km/h klap je bijna met je snuit op het stuur. KTM Nederland haalt de restrictie er op verzoek voor je af, waardoor je gewoon door kunt trekken naar 120 km/h. Wel zo veilig. En het motortje loopt na deze ingreep een stuk mooier!
Pretfiets
De kleine Duke toont zich bij het sturen een echte KTM. Lange of korte bochten werkt hij allemaal moeiteloos weg. Verbruikt gemiddeld een liter op 29,3 kilometer, al hebben we het sterke vermoeden dat de dagteller ongeveer tien procent overdrijft.
