Harley-Davidson is voor hele volksstammen het ideale medicijn om de overvolle kop leeg te maken. Tegen het HD-virus is dan blijkbaar weer geen medicijn opgewassen, gezien de verkoopaantallen van de Amerikaanse V-twins. We nemen de nieuwste Sportster mee op een therapeutisch ritje naar België.
De farmaceutische industrie krijgt nogal eens het verwijt hoge verkoopprijzen te prevaleren boven de volksgezondheid. Sportsters – die al sinds 1957 deel uitmaken van de modellenlijn – staan juist bekend als betaalbare medicijnkisten. De XL1200CA kost in deze uitvoering € 13.340. Voor dat bedrag geeft deze dikke nieuwkomer je niet het vertrouwde 883- maar 1200-blok. Dat geeft zijn maximale koppel al af bij een lage 3200 tpm. Trap de bak dus in zijn vijf, leun achterover en enjoy the ride.
GEDRONGEN
Het kleurenspel van de XL1200CA kent zijn oorsprong in de bolides die deelnemen aan de sensationele Nascar-races. De gegoten wielen appelleren eveneens aan de musclecars die daarin aan de start staan. Met zijn lage stuur, gietwielen, snelle spuitwerk en naar achteren geplaatste voetsteppen refereert de CA minstens zo prominent aan het sportieve verleden van de Sportster-serie.
Voor een dikke Amerikaanse twin heeft de XL1200CA een opvallend gedrongen en zelfs wat in elkaar gedrukte zitpositie. Bestuurders boven de 190 cm krijgen problemen om hierop een passend plekje te vinden. Het past niet helemaal automatisch, maar kilometers malend op de snelweg groeit de CA naar je toe. De voorover gebogen zithouding beschermt je niet alleen redelijk tegen de wind, maar biedt ook de mogelijkheid tot verzitten. Dat is dan weer geen luxe op een snelwegrit. Zadelpijn dient zich onherroepelijk aan en de Harley toont zich niet genadig voor je zitvlak. De stereoschokdempers met slechts 54 mm veerweg geven alle oneffenheden in het asfalt zonder genade door aan de rug. De voorkant is daarentegen veel zachter afgeveerd.
ONTWERPBLUNDER
Als het asfalt ophoudt en plaats maakt voor romantische kinderkopjes, behoort comfort helemaal tot iets uit het verleden. We trillen door de harde achtervering bijna van de motor af en het subtiel open- of dichtdraaien van het gas is daardoor zo goed als onmogelijk. Misschien moeten we onszelf maar even trakteren op een rustpauze. De onverwachte najaarszon voelt zo weldadig dat de Harley langer op de zijstandaard staat dan verwacht. Goed nieuws voor iedereen die daarvoor gevoelig is: de Amerikaanse instapper trekt rijdend én stilstaand de aandacht. Er zijn ontelbare motoren die veel beter presteren, maar niet een maakt zoveel los bij toeschouwers. We schrijven bewust geen ‘neutrale toeschouwers’ want van neutraliteit is vaak geen sprake meer als mensen de Sportster ontwaren. Toch knap hoe de Amerikaanse vormgevers dit keer op keer weten te bewerkstelligen. Toch zijn er ook details die duiden op een stevig shot Bourbon tijdens het ontwerpproces. Allereerst die chromen dingen waarop je ‘Objects in mirror are closer than they appear’ kunt lezen, maar verder niets. Op het smalle dragbarstuur van de XL1200CA staan werkelijk hopeloze spiegels. Wie verzint dit?
LEREN REMMEN
Ergerlijker is het gebrek aan grondspeling. Of maak daar gerust van: een totaal gebrek aan grondspeling. Zelfs bij een ontspannen bochtje in de bebouwde kom schrapen de voetsteunen al rap over de grond. Negeer je die waarschuwing en leun je verder in, dan maken ook vast gemonteerde onderdelen contact met het wegdek. Ieder gezond denkend mens begrijpt dat je een Harley niet als bochtenvreter koopt, maar een totaal gebrek aan grondspeling voelt allesbehalve relaxed.
We zetten de knop in ons hoofd weer om en geven ons over aan de geneugten van het toeren op z’n HD’s. Laag in toeren rondrijden, niet geconcentreerd naar de apex van de bocht turen, maar wel naar de omgeving en daarvan genieten. Veel energie en kracht kost het niet om bochten te ronden. Wel is het lastig om de motor heel exact daar neer te zetten waar jij dat wilt. Hoe kan dat ook als het linkerbeen geen contact maakt met de smalle tank en het rechterbeen alleen met een luchtfilter?
Het immense motorblok van de XL1200CA heeft een aantrekkelijk ruw randje. Het voelt ongepolijst en geeft zijn trillingen op een lekkere manier door. De versnellingsbak trakteert je op luidruchtige gangwissels in de laagste versnelling en lange schakelwegen, maar de versnellingen glijden wel lekker massief in elkaar over. Het voelt alsof deze bak het eeuwige leven heeft. Dat geldt zo langzamerhand ook voor onze gemoedstoestand. Het duurt even voor je bevriend raakt met de twin, maar naarmate de tijd vordert leer je elkaar kennen. De voetsteps hoeven niet altijd te schrapen, het is goed zo. Het vizier open, koele wind in het gezicht, de toerentellernaald horizontaal naar links, wie doet me wat.
SPORT
What’s is a name? Een duidelijk geval van ‘sporten’ op z’n Amerikaans.
PLOFFEN
Goedgedempt gaat de XL1200CA door het leven. De karakteristieke harde klappen uit de shotgun-uitlaten klinken eerder als plofjes.
NASCAR
Harley-Davidson geeft gewoon ruiterlijk toe dat het bij deze motorfiets inspiratie opdeed in de wereld van de vierwielers. Het resulteert in een fraai gespoten tank.
