De Breakout is een Harley uit de Softail-serie. Dus een motorfiets die wel degelijk over achtervering beschikt, maar z’n best doet om deze te verhullen. Met een wielbasis van 1710 millimeter, een balhoofdhoek van 35º en het drooggewicht van 308 kilo verklapt de Breakout al dat het bepaald geen scheermes is. Dat is ook niet wat de Harley wil zijn. Nee, het is een powercruiser met sprintstuur, en dus gericht op hard-rechtuit en héél stoer kijken.
Dat wil niet zeggen dat de Breakout de hoek niet om te krijgen is. Vaak vallen zware motoren zoals deze erg de bocht in, maar dat is redelijk ondervangen door een erg dikke 240mm-achterband van Dunlop. Het biedt uiteindelijk een redelijk compromis, maar flitsend en neutraal is het stuurgedrag natuurlijk niet. Maar, als je de verhoudingen nuchter bekijkt, verdient het compromis toch een behoorlijk rapportcijfer. Vooral in korte bochten heb je last van het hoge gewicht, maar in normaal en geleidelijk bochtenwerk gaat de Breakout heel mooi rond.
Z’n grootste troef is echter de V-twin. Op het oog lijkt de mechaniek erg rudimentair, mede dankzij de buiten het motorblok gesitueerde stoterstangen en de kale ophanging in het frame. Maar eenmaal de startknop beroerd toont de 1690cc-V-Twin een heel andere aard. De motorloop is gecultiveerd en de gasreactie is er één van deze tijd. Het vette koppel van 130 Nm wordt al geleverd bij drieduizend toeren per minuut, en dat maakt de Breakout een typische dikke twin die je vanuit lage toerentallen moet rijden. Vanuit lage toerentallen de klinkers uit de straat trekken: het is deze Harley-Davidson op het lijf geschreven. Daarbij is het fijn dat de motorfiets over een zesbak beschikt, zo kun je relaxed en laagtoerig over de snelweg cruisen.
Daarbij is de zithouding eveneens relaxed, al houdt dat sterk verband met de snelheid die je rijdt. Tot zo’n honderd kilometer per uur is het goed te doen, daarboven wordt de winddruk echt te sterk en zul je in aanvalshouding moeten gaan zitten.
Daarvoor bieden zowel het zadel als de voetsteps gelukkig wel enige ruimte. Met enkel je tenen op de voetsteps en je bovenlichaam wat meer naar voren gebogen kun je het behoorlijk uithouden.
Natuurlijk is dat niet waar de Breakout voor gemaakt is. Het is een motorfiets die zich vooral thuis voelt op en rondom de boulevard. Af en toe een sprint is leuk, maar uiteindelijk is het een motorfiets waarmee je gezien wilt worden. En mensen willen de Breakout ook zien, want met al het chroom en de Hard Candy-lak is het een nekkentrekker pur sang. Daarbij is het geluid uit de standaard uitlaten behoorlijk te noemen.
Het prijskaartje van de Breakout is een gepeperde: € 23.800 tel je anno 2013 voor de Breakout neer. Dan heb je een kaal exemplaar, in een normale ‘vivid-black’ kleurstelling. Met kleur kost de Harley € 24.150, met Hard-Candy-lak € 24.825.
Concurrenten zijn de Ducati Diavel, uit eigen stal de V-Rod Muscle en een beetje vergezocht de Yamaha V-Max. Vergeleken met deze motoren draagt de Breakout een flink prijskaartje. Maar ja, die uitstraling hé…
Een meer uitgebreide test van de Harley-Davidson Breakout heeft reeds in MOTO73 gestaan, in nr. 8 van 2013. Nabestellen? Klik.
