Scooters zijn slome bakken voor mensen die te beroerd zijn om te schakelen. Of toch niet? De Gilera GP800 maakt gehakt van dergelijke vooroordelen. Deze scooter is verre van sloom, hij presteert op meerdere vlakken zelfs beter dan verstokte motorfans lief is.
Het rood van het verkeerslicht gloeit nog na als de naald van de toerenteller al 7000 tpm aangeeft. De naald blijft vervolgens doodleuk op dat toerental staan. De automaat van de GP800 weet als geen ander dat dit zijn ideale werkgebied is. Het is nu de beurt aan de kilometerteller om zijn naald razendsnel omhoog te laten zwiepen. En dat doet hij vol overtuiging. Binnen enkele seconden rijd je hoogst illegale snelheden. Zelfs op de nieuwe 130 km/h-autosnelwegen loop je in een mum van tijd tegen een bekeuring op. Een blik in de achteruitkijkspiegel toont ondertussen piepkleine auto’s die overschakelen naar de volgende versnelling. Ook berijders van reguliere motorfietsen moeten hun uiterste best doen om aan te pikken. En dat bereik je allemaal met een eenvoudige draai aan je gashendel. Dit is geen scooter meer, dit is een stoplichtsprinter!
De eerste conclusie luidt dus dat we onderweg zijn met een volbloed racer. Een echt scheurijzer. Of toch niet? Iedereen die zijn eerste meters op de snelweg maakt, bestempelt de scooter niet als racemonster, maar als comfortabele woon-werkfiets. Hollandse kruissnelheden houd je probleemloos vol. De zetel is riant, het plaatwerk beschermt tegen de elementen, de lunchbox vindt moeiteloos een plekje in de bagageruimte en de actieradius is voldoende. De motorwereld lijkt bij scooters op z’n kop te staan. Bulkten Japanse motoren vroeger van de paardenkrachten en worstelden ze met een kauwgomballenframe, Italiaanse constructeurs van sportmotoren concentreerden zich eerder op de stuurkwaliteiten dan op een goedgevuld vooronder. Nu gaat het te ver om het stalen frame van de GP800 van kauwgom te noemen, maar het ontbeert wel wat stijfheid. Als je op snelheid expres onrust in het frame brengt, duurt het even voor het gewiebel stopt. Er zijn genoeg scooters die dat beter kunnen, zelfs al heeft dit type motoren over het algemeen kleine 15”-wielen en een wat zenuwachtig stuurgedrag. Het vooronder daarentegen puilt uit van de anabolen. Touché voor de Gilera.
Niet voor niets verwijst de naam van deze scooter naar de 800cc zware koningsklasse van de motorsport. Ook al is de vormgeving niet overdreven spectaculair, de indrukwekkende prestaties van het blok geven hem toch iets sportiefs. Maar dan wel een vorm van sportiviteit die sprinters aanspreekt. Zou Herman Jolink er al een hebben? De GP800 is de VMAX onder de scooters. De Gilera oogt niet alleen massief en lang, maar voelt ook zo aan. Je hebt gevoelsmatig meer scooter tussen de benen en voor je neus. En dat klopt ook, want het rijklaargewicht bedraagt een niet misselijke 262 kilo. Door zijn kleine wielen gooi je de Gilera echter uiterst makkelijk in lange snelle bochten, om vervolgens meteen geconfronteerd te worden met de nadelen van dat enthousiaste stuurgedrag. De GP800 vraagt als je wat verslapt om insturen, een tikkie bijsturen, iets inleggen en nogmaals een haartje bijsturen.
Hebben we nu te maken met een forenzenbak, een racer, of toch meer een showfiets voor een stadse omgeving? In de realiteit presteert hij zo veelzijdig dat het allemaal een beetje van toepassing is. Toch blijft de mechanische lanceerinrichting de grootste attractie van deze maxi-scooter.
Een blik in de achteruitkijkspiegel toont ondertussen piepkleine auto’s die overschakelen naar de volgende versnelling.
Gemaakt voor
Mensen die altijd om klokslag zes uur aan tafel willen. Als je wilt, speer je met een rotgang naar huis.
Motor
De GP800 schiet van onder tot boven de toerenschaal katachtig uit de startblokken. Maar dat mag ook wel, met de 839 cc V-twin uit de Aprillia Mana. Op een volle tank rijd je dik driehonderd kilometer.
Onlogisch
Het zadel van de Gilera kreeg van zijn ontwerpers een opstaand steuntje om je schrap te zetten tegen het acceleratiegeweld, maar het prikt vooral ergerlijk in je rug. Ook de kettingaandrijving is op zo’n gasgeven-en-rijden-fiets een vreemde keuze.
Bekijk hier de technische gegevens (en die van 10.000 andere motoren!)
