Eerste test 2023 Kawasaki Z650: motor met twee gezichten

Eerste test 2023 Kawasaki Z650. Geen Kawasaki-blok dat zo’n divers publiek weet te verleiden als de 649cc-paralleltwin die zowel in de Ninja 650, Versys 650 als de Z650 huist. Van (beginnende) A2-rijders tot doorgewinterde motorrijders: de middenklasser blijft een absolute publiekslieveling in de drie configuraties. Voor 2023 rust Kawa z’n Z650 uit met nieuwe kleurtjes en richtingaanwijzers, én kreeg hij ook instelbare tractiecontrole. Wij mochten naar Ibiza om de noviteiten op de proef te stellen.

Fotografie: Ulla Serra & Felix Romero

Het Sodom en Gomorra van de Balearen, een oord van verderf. Dat was tot enkele jaren geleden de reputatie die Ibiza met zich mee sleurde als ware het een vers gestempelde tribal ten noorden van de bilnaad. Maar hoe het tij kan keren. Vandaag blijkt het eiland niet alleen een trekpleister voor feesrvierders, het weet ook mondiale jetset, overjaarse hippies en doorsneegezinnen op de vlucht voor de dagelijkse ratrace te lokken. Op de mediterrane kluit van een kleine 600 vierkante kilometer ligt het asfalt er tijdens de wintermaanden bovendien even desolaat als meanderend bij. De gedroomde schouwburg om Kawasaki’s recent geüpgradede Z650 eens vliegensvlieg overheen te jagen. Con gaz!

1 van 11

Facelift voor 2023 Kawasaki Z650

Net zoals veel aangewassen locals hier, kreeg ook de Z650 een facelift voor 2023. Het bekende Sugomi-lijnenspel blijft overeind, en achter het gerookte windschermpje vinden we anno 2023 opnieuw het TFT-kleurenschermpje terug. Via Kawa’s Rideology-app verbind je dat in een wip met je smartphone, waarmee je alle info over je motor kunt raadplegen, je route kan traceren en verschillende instellingen van je Z650 wijzigen. Diep onder het kuipwerk ligt evenwel de grootste vernieuwing van 2023 verscholen: KTRC. Dat is Kawasakiaans voor tractiecontrole, die je op de Z650 in drie standen kunt zetten (twee niveaus van interventie en een uit-stand). Daar komen we graag nog uitgebreid op terug tijdens de testrit. Leuk voor de A2-rijder: ook de A2-versie is vorzien van (uitschakelbaar) KTRC, al is er slechts één modus. Zowel voor als achteraan complementeren nagelnieuwe LED-richtingaanwijzers de LED-verlichting die eerder al z’n intrede maakte.

Louboutin

Eveneens vers: de kleurtjes waarin je de 2023 Kawasaki Z650 sinds november vorig jaar al bij de dealer kan vinden. En hoewel we geen slecht woord kwijt willen over de mooie zilver/rode en volledig zwart uitgevoerde versies, hengelden wij steevast naar de sleutels van een exemplaar in ‘Metallic Matte Graphenesteel Grey’. Een bijzonder appetijtelijk samenspel van blinkend en matgelakt kuipwerk, waar het gifgroen gespoten frame bij afsteekt als een Louboutin-zool. Een zeer geslaagd kostuum. Net als voorgaande jaren heeft Kawasaki voor de Z enkele accessoirepakketten beschikbaar: voor enkele euro’s extra dos je je machine uit met een Sport of Urban Pack. Onze testmachine was er mee uitgerust. Het bestaat uit een Smoked-windschermpje, een TFT-schermprotector, een tankpad én een cover voor de duozit. Daar betaal je 349 euro extra voor, maar je bezorgt ‘m wel meteen een athletischer uiterlijk. Goed, genoeg gemijmerd. Tijd voor een testrit.

Test 2023 Ducati Diavel V4: monster?

Simpel zat

Een van de grote voordelen van de 2023 Kawasaki Z650 merk je al als je je been over de 790 mm zadelhoogte zwaait. Toegankelijkheid troef. Het zadel is niet alleen laag (optioneel hoger zadel beschikbaar), maar ook lekker dik gepolsterd, zonder je benen in beide richtingen te ver naar buiten te duwen. Het slanke tankje past daarbij perfect tussen je knieën, terwijl het licht naar je toegetrokken stuurtje een solide hefboom biedt om de ‘Zed’ middels een lichte impuls in te sturen. De knoppenwinkel die over beide stuurhelften verdeeld ligt, wijst zichzelf in luttele seconden uit. Waarbij je ook de instelling van de tractiecontrole simpel rijdend kan instellen. Eén por op ‘Select’ en vervolgens met de pijltjes omhoog of omlaag scrollen tussen ‘off’, ‘KTRC 1’ of ‘KTRC 2’. Een bevestigende duw op ‘Select’ bevestigt je keuze. Simpel zat.

Even snel als gretig borrelt de 649cc-paralleltwin tot leven, als we voor het legendarische El Pacha-hotel (vooral bekend van bijbehorende club) verzamelen voor de testrit. Vandaag staat dik 160 kilometer op de planning. Gezien de frisse ochtendbries ons al tot een extra colletje noopte, kiezen we voor KTRC 2 bij vertrek. Koud asfalt, al even frisse banden en notoir gladgedieselde Spaanse rotondes – dan is de keuze voor de meest ingrijpende modus een no-brainer.

In z’n sas

We duwen het schakelpdaal pook met een dikke linkerteen in z’n één, vieren de naar onze knuisten ingestelde rem- en koppelingshendels (vijf standen) en laten het blokje rustig pruttelend op temperatuur komen. Een vlugge slalom door het stadsverkeer maakt duidelijk dat de Z650 zich hier zeer in z’n sas voelt. Van bij de minste gasopening onderin ontwikkelt de twin voldoende power om dynamisch tussen de auto’s te laveren, vederlicht dansend op z’n even efficiënte als eenvoudige telescoopvork en de quasi horizontaal geplaatste monoshock. Die laatste ligt door z’n plaatsing vrij dicht bij het zwaartepunt van de Z én ver genoeg van de uitlaat verwijderd om een consistende veerwerking te garanderen. Tegelijk laat hij zo meer ruimte voor een grotere tussendemper (en de mogelijkheid tot een lichtere einddemper) voor de uitlaat, wat het zwaartepunt opnieuw een stukje centraler plaatst. Het resultaat is een lekker uitgebalanceerde, doodeenvoudig te sturen middenklasser, die je op stuurgedrag weinig hoeft te leren. Ook niet als het tempo de hoogte in gaat. En of het dat doet.

Dualiteit

Volledig verlaten wegen, de lokale politie die gebruik maakt van de afwezige horden toeristen om even wat gas terug te nemen en een motor die immer hongerig is naar toeren? Klinkt als een gedroomde cocktail om even te voluit te testen wat de Z kan. Daarbij komt z’n tweede gelaat bovendrijven. Kawa’s paralleltwin wordt immers gevoed door een dubbele gasklep per cilinder, waarbij de primaire klep rechtstreeks door je rechterpols wordt bediend, en eentje door de ECU wordt aangestuurd. Daardoor verloopt de gasrespons niet alleen een stuk mooier lineair, maar de elektronisch afgestemde, secundaire klep zorgt ook steeds voor een optimale verbranding, die op zijn beurt meer vermogen genereert.

Als we ‘m op de open wegen wagenwijd open trekken, dan komt de Z650 onderin al best pittig voor de dag. Al begint het feestje mijns inziens vanaf zo’n 5.500 tpm tot de schakelverlichting bij 8.500 toeren aangeeft dat de begrenzer eraan komt. Daarbij vertoeven we op het erg bochtige asfalt van Ibiza het vaakst in de tweede, derde en rechtuit in de vierde versnelling om het gebied tussen 40 en 130 km/u te dekken. De Z sprint gewillig door de toeren, laat zich zelfs zonder ontkoppelen schakelen in beide richtingen, waarbij de slipperassistkoppeling zich ook bij het sportievere werk niet op een stuiterende achterband laat betrappen. Heerlijk roeren en gassen is het, op zoek naar de sweetspot, terwijl je het eiland aan een rotvaart ziet passeren. De ophanging slikt de vele tempo- en lastwissels – en vooral de overvloedig gezaaide snelheidsdrempels – met een glimlach, al is de basisinstelling best sportief, maar toch vooral op comfortabel sturen gericht. Kom je na de rit ook zonder klachten uit het zadel. Ook de Nissin-remmen valt overigens niks te verwijten. Zelfs bij ronduit overdreven snelheden en lange belasting treedt er geen verval op qua prestaties, terwijl je de boel mooi met één vingertje of een dikke teen kunt controleren.

Test 2023 Honda CB750 Hornet: De leukste thuis

Geen rode kaken

Het eerste halfuurtje sturen we de 2023 Kawasaki Z650 in KTRC 2, de meest behoudende stand van tractiecontrole, die wat mij betreft iets te gretig ingrijpt voor onze rijstijl. Een tikkeltje te snel op het gas, of een iets te snel aangesneden bocht en de toevoer naar het achterwiel wordt duidelijk merkbaar maar kort onderbroken op zoek naar grip. Lijkt me perfect bij nat weer of als extra geruststelling voor absolute beginners. Maar heb je iets meer kilometers in je dagboek staan of mag het iets sportiever, dan zal je vooral je gading vinden in de KTRC 1-stand – waarbij ik het aantal interventies op een hand kan tellen… Maar ze hebben me wel tot driemaal toe van schaamrood op de kaken gered op de zo nu en dan met zand bezaaide heuvelende wegen. Een glijdend voorwiel zal de KTRC niet voorkomen (geen klachten over de voor de gelegenheid gemonteerde Bridgestone S22 R’s), maar een onverwacht gripverlies achteraan is evenmin aangenaam. Een pluim voor de zichtbare (op het dashboard) en voelbare interventies. De Off-stand bleek overigens een schot in de roos bij wie wel eens een wheelietje uitlokt, maar die liet ik gezien de precaire omstandigheden toch achterwege.